Voor de één een ramp, voor de ander een cadeau

Voor de één een ramp,  voor de ander een cadeau

door Pauline van Marle

Tijdens de droogte van 2018 was ook een groot deel van de Oude Waal (bij Nijmegen) drooggevallen. Dit is normaal een grote plas voorin de Ooijpolder, vanuit de stad gezien. Het voorste deel bestaat eigenlijk uit ondergelopen grasland, het achterste deel bestaat uit drie kolken. Hiervan zijn de laatste twee erg diep en zijn bij  een lokale visvereniging in gebruik.

Door de droogte ontdekte ik dat ik nu wel onderaan de dijk, bij de kolken kon komen, iets wat normaal nooit mogelijk was. Ik zou dan vanonder een camouflagenet of met de schuiltent de watersnippen bij de tweede en derde kolk dichterbij kunnen fotograferen.

Ik zag elke ochtend de watersnippen, helaas nog steeds ver weg. Witte kwikstaarten die bijna tussen  mijn voeten liepen, twee oeverlopers landden precies voor mijn lens, een adulte en een jonge ijsvogel, blauwe reigers etc.

Normaal vormen de drie kolken en het voorste deel van de Oude Waal één geheel. Nu was het voorste deel al drooggevallen, en zag ik elke dag de stroom die de kolken verbindt smaller worden, totdat ze geïsoleerd waren… en toen begon het grote prijsschieten! 

Waren de achterste twee kolen erg diep, zo vertelde een visser mij, de voorste droogte in rap tempo op.

En zo zag ik vanuit mijn ooghoeken die ochtend veel, heel veel activiteit op de voorste kolk.

Voorzichtig tijgerde ik gecamoufleerd naar kolk één. De begroeiing daar was echter miniem en de reigers, zowel grote zilverreigers als blauwe reigers kozen het luchtruim. 

Ik besloot de volgende ochtend weer te gaan, overlegde met SBB, die mij toestemming gaf om mijn schuiltent bij de voorste kolk te plaatsen.

Die ochtend was alles anders dan voorgaande dagen. Nu hing er de voorgaande ochtenden ook wel mist, deze ochtend kon ik geen hand voor ogen zien. Toch besloot ik door te zetten. 

Mijn schuiltent viel steeds om omdat ik zo schuin stond, ik heb dit echter opgelost door mijn fototas als contragewicht te gebruiken.

Het was inmiddels licht aan het worden, maar het duurde ongeveer een half uur voordat de dikke mist langzaam begon op te trekken. Het eerste half uur kon ik ook niet scherp stellen, ik viel bijna in slaap… Toen ik weer keek zag ik een witte vlek voor mijn lens.

Ik kon mijn ogen niet geloven. Wat een feest! Precies voor mijn lens zat plots, uit het niets, een grote zilverreiger. In een sereen landschap; windstil, met prachtige spiegeling, en langzaam optrekkende mist, kwam ook deze grote zilverreiger tot leven. De vogel kwam steeds meer overeind, draaide zich op en ving precies voor mijn lens een vis, legde de nog spartelende vis recht, en werkte deze in enkele minuten naar binnen.

Het was een schitterend schouwspel. Ik realiseerde mij dat dit wellicht een ‘once in a lifetime experience’ was. Later kwamen ook de blauwe reiger en de meeuwen om de rest van de kolk/plas leegvissen.

 Deze ochtend behoort één van mijn hoogtepunten in mijn digitale fotobestaan! 

Met twee foto’s uit de serie heb ik een prijs gewonnen, en één foto is gepubliceerd op een kalender. Foto’s uit mijn serie stonden in de Gelderlander. Hier mag ik best trots op zijn.

Wil jij ook  'jouw natuur' met ons delen?  

Klik dan even door naar deze introductie van "Deel jouw Natuur" voor meer informatie, je bijdrage is welkom!

Neem ook eens een kijkje bij de eerdere bijdragen aan deze rubriek, heel inspirerend!

Rubrieken/Deel jouw Natuur