Voorzichtig neemt de eekhoorn een klein slokje water. Het gladde water reflecteert de slok

Gisteren weer eens een bezoek gebracht aan de Siberische grondeekhoorns. Wat een leuke beestjes zijn dat, je krijgt er geen genoegen van. Ze waren druk in de weer om hun voedsel voorraden voor de winter bij te vullen.

Een jong konijntje dat even komt piepen tussen de lamsoor door. Het nazomers zonnetje zorgde hierbij voor de warme sfeer terwijl het haasje rustig verder knabbelde aan de lamsoorplantjes.

Deze zeehond zwom voorbij met een blik alsof hij wilde zeggen dat hij me wel in de gaten hield terwijl ik best op een afstandje stond en hij niks te vrezen had van mij.

Tijdens een laatavond gamedrive keek deze jonge Kob (Kobus kob) ons nieuwsgierig aan

Tsja; grondeekhoorn... deze zat minutenlang op een hoogte van 2,5 meter dromerig voor zich uit te kijken. Foto gemaakt waar wat takjes voor het beeld door bewogen. De achtergrond was origineel nogal hard groen; die kleurtoon heb ik wat verzacht. Dit samen zorgde voor een wat dromerig beeld. Wel fijn dat er ook es een eekhoorn stilzat, want ze zijn echt supersnel.

Dit konijntje liep samen met moeder en 4 broertjes/zusjes op het grasveld bij een flat. Deze had al snel door dat gras voor alledag is, en deze plant (denk aan paardenbloem) extra lekker. Ik stond hier op een trap level parkeergarage zodat ik op ooghoogte kon komen uitkijkend over de weg langs het grasveld. Het konijntje hield me goed in de gaten.

Lukte mij tot nu toe nog nooit een sprong Reeën allemaal scherp te krijgen.

Vandaag deze muskusrat met voedsel, waarschijnlijk voor zijn jongen, gefotografeerd bij de Groene Jonker.

De laatste paar jaren bijna geen Rosse Woelmuizen meer waargenomen in het bos. Soms zie je uit je ooghoek iets bewegen en zowaar toch weer een Rosse Woelmuis. Waar de vogels soms met voer morsen zijn ze als kippen erbij. Het zijn echte klimmers maar deze was al weer in de afdaling. Had het geluk dat deze een Pitstop of een black-out had want ze zijn razendsnel.

Geboren tussen de rotsblokken. Geen ouders meer te zien.

Het Haas zat gewoon in een tuin.

Mooi Reebokje met een bastgewei.

In de stromende regen liep een groepje hindes langs de bosrand. Deze pauzeerde even om me aan te kijken en liep toen rustig verder.

In het Etosha National Park kwam deze olifant nieuwschierig dichtbij. Motor uit en rustig blijven. zo kon ik deze foto maken. Iets gecropped

Dit damhert stond vlakbij mij even stil om naar zijn rivalen te luisteren.

Het is nog niet haar tijd. Daarom loopt deze Damhert hinde in een drafje weg van de opdringende herten.

Met gespitste oren komt deze damhert dame op het geburl van de herten af.

Rustig stappend komt dit damhert recht op mij aflopen. Vlak voor mij draait hij rustig iets af om om mij heen te lopen. Vanwege het donkere weer en beweging de camera ingesteld op ISO 2000. Later de ruis vermindert.

Helaas heeft de Grijze eekhoorn de Rode eekhoorn in grote delen van Engeland verdreven. (Er schijnen zelfs reservaten voor de Rode eekhoorn te zijn ingericht om de soort te behouden.) Het blijven daarom wel mooie, leuke beestjes om te fotograferen en echt schuw zijn ze niet.

Om een keer in Namibië rond te reizen was een grote wens van mij, de groten der aarden in Etosha die geen ruzie maken maar vriendschappelijk stoeien of zou ze nog meer willen.

Omgeving wildbaan tijdens de Bronst. Als je er toch bent dan blijft het toch weer elke keer bijzonder en genieten.

De indruk die hier wordt gewekt van een nucleaire familie is natuurlijk schijn. Het Hert heeft geen idee of dit zijn jong is en het boeit hem ook niet. Mannelijke Edelherten bekommeren zich niet om hun kroost; verwekken vinden ze wel voldoende bijdrage. Hier is het hert ook vooral geïnteresseerd in de hinde. De foto is samengesteld uit twee foto's die kort na elkaar gemaakt zijn, één scherpgesteld op het hert, één op de hinde met kalf.

Radio Kootwijk… Terwijl ik de auto even parkeerde langs een voor mij bekende plek, zag ik in de verte een hert wegrennen, dus besloot ik daar mijn zoveelste ronde te gaan maken. Ik kwam vrijwel direct een roedel herten tegen. Ter plekke schoot ik een paar foto's. Daarna liepen de dieren op een draf in de richting van het gebied in aan de andere kant van de weg, waar ik nog niet was geweest. Een tijdje later kwam ik ze daar tegen in een fraaie bossetting terwijl ze het bospad overstaken.

Poolepynten is een langgerekte landtong aan de oostkant van Spitsbergen waar Walrussen graag bij elkaar komen om te socializen. Op de achtergrond de spitse bergen waar het land zijn naam aan dankt. Als je goed kijkt zie je ook nog ergens een Grote jager.

Het avondlicht viel zo mooi op het moment dat het edelhert zich vertoonde in zijn gebied. Hij wandelde precies op de plaats waar de vegetatie veranderde waardoor hij extra in de spotlights stond.

Wanneer de wandelaars stilaan hun tocht beëindigen op de Hohneck komen de gemzen in alle rust hun voedsel zoeken op de hogere delen van de berg. Een fijne waarneming om vast te leggen.

Eekhoorn voor een schuilhut.

Nieuwe aanwas aan eekhoorns voor een schuilhut. Deze vechten elkaar nog niet de tent uit.

Zowel de ree als fotograaf waren beide verrast van onze ontmoeting. Toch maar even vastgelegd alvorens ze de andere kant wegrende.