Zodra het vrouwtje de eieren heeft afgezet, trekt het mannetje haar terug met zijn tentakels. Om te voorkomen dat een ander mannetjes met haar wil paren.

Het vrouwtje zet de eieren af aan de sepiarekjes. Dat zijn wilgentakken neergezet door duikers om het de sepia's makkelijker te maken. Het mannetje zit pal achter het vrouwtje, en bewaakt haar continue. Tegen andere opdringerige mannetjes natuurlijk. De zwarte 'druiven' zijn de eitjes. Er zitten ook witte exemplaren tussen.....dan is even de inkt op.

De komende twee weken naar Zeeland. De onderwater camera gaat mee. Hopelijk komen we dit mooie dier ook weer tegen, net zoals vorig jaar. De Zeeuwse zeepaardjes.

Met de laarzen in de zee een LE opname gemaakt en nog net het laatste stukje licht te pakken,langzaam werd het donkerder en het water hoger dus snel naar het zand.

Het graan / Tarwe (ik weet nooit zo het verschil) in de polder tussen de dorpen ‘s-Gravenpolder en ‘s-Heer Abtskerke tijdens zonsondergang.

De Zwaakse Weel is een voormalige Zeearm tussen de Westerschelde (de Honte) en het Veerse Gat. Deze zeearm was een drukbevaren scheepvaart route tussen Antwerpen en Rotterdam . Na de aanleg van de Lensjeshoekdijk bij het dorp ‘s-Gravenpolder en het verder inpolderen van de zeearm, is de huidige kreek in haar vorm ontstaan . Tegenwoordig is de Zwaakse Weel aangeduid als natuurgebied.

Een klein inktvisje (de bijnaam is niet voor niets dwerginktvis), ze worden maar een paar centimeter groot. Maar niet minder kleurrijk. Deze zwom weg naar achter wat je kan zien aan de opstuivende zandkorrels.

In het voorjaar zetten de sepia's hun eieren af in de Oosterschelde. Rond deze tijd worden de jonge sepia's geboren. Deze is net 1 of slechts enkele dagen uit het ei. Dit super kleine baby sepia-tje s niet veel groter dan de nagel van je middelvinger. Klein, maar wel meteen fier de tentakels vooruit.

Gelukkig verschijnen er ook wel eens nieuwe soorten in Nederland. Ook onder water, zoals de Ruwe Wratslak. In 2020 voor het eerst waargenomen en dit jaar steeds frequenter. Gelukkig heb ik de slak al kunnen zien. Heet zo omdat op het lijf wratachtige bolletjes zitten zoals je op de foto kan zien. De gele lint bovenin op de achtergrond is de eiersnoer van de Ruwe Wratslak. De soort komt normaal zuidelijker voor en is waarschijnlijk een klimaatschuiver. Dat is opzichzelf geen goed nieuws, maar ja.

Naast de sepia's zijn er op dit moment vooral veel sepiola's in de Oosterschelde. Het is een dwerginktvis, dus klein ;-). Deze is iets van 2 centimeter groot. Als een echte grote inktvis met de tentakels naar voren.

dit is nog ééntje van vorig jaar. Tot m'n spijt heb meer dan een jaar niets kunnen fotograferen vanwege familiale omstandigheden en uiteraard ook de Corona. Ik ga zo graag naar de Nederlandse kust en dat was niet mogelijk door de Corona. BTW nu iets over de foto, het was een prachtige dag om te fotograferen, wat ruige zee, vele wolken en dan de kleuren die zich vertoonde gewoon genieten. Heb gebruik gemaakt van Lee filters, speel zo graag met lange sluitertijden.

De Icarusvlinder had een mooie plaats in het laatste avondlicht op de zuring opgezocht.

In de Oosterschelde zijn 3 soorten inktvissen. De Pijlinktvis, de Sepia en de Sepiola. Deze laatste zie je hier op de foto, en is 1 centimeter groot. Ze worden maximaal een paar centimeter groot. Het kleinste inktvisje van Nederland. Ze leven in of boven de zand/slib bodems.

Ook dit heb je onderwater in Zeeland; spookkreeftjes. Kleine kreeftjes van circa 1,5 centimeter. Vooral dun en erg beweeglijk, het zit geen seconde stil. Massaal te vinden ondiep (tot een meter of 5) aan de bovenkant van wieren. Rechtsboven waar de twee sprieten uitsteken is de kop. Lastig te zien omdat ze aan de kop ook weer pootjes hebben.

Een Tureluur in de Yerseke Moer. Een mooi natuurgebied, de wegen liggen soms iets lager dan het omliggende land waardoor je vanuit de auto op ooghoogte een foto kan maken,.

Ruthenspar grondels komen veel voor in de Oosterschelde. Het zijn fraai gekleurde vissen. Deze verschool zich in een oesterschelp.

Voorjaar, en dan zijn er in de Oosterschelde weer veel Brede Ringsprietslakken te zien. Deze is van de zijkant gefotografeerd. Het rudimentaire oogje is zichtbaar onder de rhinophoren. Dat zijn de uitstekende sprieten met ribbels. Met rhinophoren kunnen zeenaaktslakken ruiken. De Brede Ringsprietslak vind ik persoonlijk een van de mooiste naaktslakken in Zeeland. Zeker als ze op het roodwier kruipen.

Voorjaar en de Scholeksters hebben er zin in. Vanuit de auto langs de weg gefotografeerd.

Altijd leuk als je een IJsvogel voor de lens krijgt, Nu maar hopen dat hij de winter overleeft heeft want dit was een moment voordat de kou in trad.

Als of ze het aanvoelen dat de winter eraan komt, de Putters strijken neer op de zaaddozen en doen zich tegoed.

Strandlopers blijven een van mijn favoriete vogeltjes. Vooral als druk bezig zijn eten te zoeken.

Onderwaterfotografie in Zeeland stond dit jaar in het teken van de sepia's. Ik heb nog nooit zoveel sepia's in 1 jaar gezien. En ook zo laat in het jaar steeds nieuwe jonge sepia's gezien. Een goed teken denk ik dan maar. Al deze jonge sepia's komen over 2 jaar weer terug naar de Oosterschelde om zich voort te planten. De sepia op de foto was nog niet zo lang uit het ei, ik schat zo'n 3 a 4 centimeter groot. Het zijn meteen kopieën van hun ouders, met de tentakels meteen omhoog.

Vegetarisch eten is aan deze Torenvalk niet besteed. Rood vlees moet er in.

In restaurant 'Op de paal' genoot deze Torenvalk van dit muizenhapje.

Heerlijk dagje Zeeland