Nu met meer contrast. Ook dit jaar weer veel zeepaardjes aanwezig in de Oosterschelde. Soms zijn ze goed verborgen, deze kwam onverwacht aan de onderkant van een sepia stok te voorschijn.

Zeepaardjes worden steeds vaker gezien in de Oosterschelde. Gisteren vond ik er in 1 duik maar liefst 4. Twee daarvan zaten bij elkaar en begonnen een soort dansje te doen. Enorm beweeglijk de zeepaardjes gingen alle kanten behalve bij elkaar ;-) Op de foto steeds maar 1 zeepaardje scherp zoals deze. Geen idee wat het dansje inhield, wellicht een parings- of begroetingsdansje? Zeepaardjes zijn monogaam en vormen vaak een duo voor het leven. Bijzonder om te zien in onze Oosterschelde.

De afgelopen maanden waren er weer volop sepia's in de Oosterschelde. Om het de sepia makkelijk te maken plaatsen veel duiken zogenaamde Sepia rekjes. Dunne houten stokken waar de sepia's makkelijk de eieren op kunnen afzetten. De stokken zie je achter de sepia. Een nieuwsgierige oorkwal kijkt mee.

Brede Ringsprietslakken zie je veel in het voorjaar in de Oosterschelde. Ze leven van poliepen, zoals dit bessenwier. Je ziet de bek van de slak om de wierdraadje heen. Eet smakelijk.

In de winter en het voorjaar zijn er Snotolven te zien in de Oosterschelde. Ondanks de tropisch aandoende kleuren is het een echte koud water vis. Zodra het voorjaar richting de zomer gaat en water warmer wordt vertrekt deze vis weer. De jonge Snotolven groeien op in het relatief warme water. Deze foto is van een paar jaar geleden.

De lente begint ook langzaam aan onderwater in de Oosterschelde. Het vaker voorkomen van de Brede Ringsprietslakken is daar een teken van. Deze slak zat op een wierstreng heen en weer te deinen. Zo'n 5 a 6 centimeter groot.

Op het strand waren veel patronen te zien. Meestal wat rommelig en veel schelpen erbij, maar toch iets gevonden. Om dit figuur aandacht te geven een vignet toegevoegd.

Halverwege de Oosterscheldekering lagen vijf zeehonden op een stukje strand. Dat was echt een gelukje en goed voor een flink aantal foto's.

Een weekje in Zeeland laat op een binnen weggetje de Torenvalk zien, ze spreidt haar vleugels, is ze net geland of gaat ze er vandoor.

Ook 2023 was een goed zeepaardjes jaar. Op vele duikplaatsen in de Oosterschelder zijn door duikers zeepaardjes gezien. Ook ik had het geluk er een paar te vinden, waaronder deze. Twee zeepaardjes zaten een aantal weken lang op ongeveer dezelfde plek en waren daardoor makkelijk terug te vinden.

Een zonsondergang op het strand van Nieuw Heemstede. Nadat het vloed was geweest bleven verschillende plasjes water op de vloedlijn over. De harde wind zorgde voor mooie interferentie van golfjes i.c.m. de schittering van het laatste zonlicht.

Inmiddels zijn er volop baby sepia's te zien, maar in augustus zwommen de ouders nog volop rond om de eieren af te zetten. Zoals deze op de foto, vrij zwemmend in de Oosterschelde.

Ze komen massaal voor in Zeeland, Zee anemonen. Je besteedt er eigenlijk geen aandacht aan. Tot dat een foto van dichtbij maakt, dan valt op hoe mooi gekleurd ze zijn. Deze is niet zo groot, en centimeter of 7 a 8 lang.

Het is weer sepiatijd in de Oosterschelde. Sommige zetten nog eieren af, en de eerste jonge sepia's zijn geboren. Deze sepia (zo'n 20 cm groot) kwam naar mij toe gezwommen en bleef vlak voor mij hangen. Ik stak voorzichtig mijn hand uit, waarop de sepia met zijn tentakels mijn vingers aanraakte. Alsof de sepia contact zocht. Mooi moment. Daarna bleef de sepia voor mij hangen en kon ik een aantal foto's maken waaronder deze.

Een van de fraaiste naaktslakken in Zeeland, het Gestippeld Mosdierslakje. Afgelopen jaren een zeldzame verschijning, dit jaar komt dit slakje massaal op sommige duikplaatsen. Blijft altijd mooi te zien hoe soorten per seizoen afwisselend exploderen en dan weer verminderen. Zo blijft het duiken altijd interessant.

Zeeland blijft altijd mooi. Domburg in het avondlicht

Dit paartje Kleine mantelmeeuwen staat mooi op een duin op de uitkijk. Het groen en enkele bloemetjes geven kleur aan de foto net als de oranje snavelvlek en de rode ring om de ogen van de vogels.

Ga je een weekend naar Zeeland om eens wat andere vogels te fotograferen dan in je eigen provincie. Kom je thuis met een Merel. Vind hem zelf wel mooi gelukt. De Merel kan van zich af kijken en fluiten zoveel hij maar wil.

De Botervis, een lang en dunne vis van zo'n 20 centimeter lang. Heet zo vanwege zijn zeer glibberige huid. Vaak schuw, maar deze stak zijn hoofd uit zijn schuilplaats. Het flitslicht viel mooi op het oog (exif geeft altijd 'no flash fired' aan, maar ik flits altijd onder water).

Van harte gefeliciteerd Erik Leisink, je fraaie foto "Harlekijnslak" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd!

Klik hier om de originele inzending van Erik te bewonderen.

Nee, geen tropische naaktslak dit fraai gekleurde dier. Een naaktslak uit onze eigen Oosterschelde. Op dit moment zitten er veel op sommige duikplaatsen, je kan er tientallen per duik vinden. Groot zijn ze niet, meestal een paar centimeter.

Volgens mij is dit de veranderlijke steurgarnaal (ze lijken op elkaar die garnalen, soms lastig te determineren). Ze zijn niet groot (circa 2 centimeter) en nemen de kleur aan van hun omgeving waardoor ze lastig te zien zijn. En het heeft ze daarom de naam veranderlijke steurgarnaal gegeven, vanwege de steeds veranderende kleur.

Iets opgelicht en groenzweem verminderd. In de winter en vroege voorjaar kan je de snotolf vinden in de Oosterschelde. Een echt koud water vis. Deze was zo'n 40 cm groot. Met de zuignap onderaan zijn lichaam heeft deze snotolf zich vastgezet op het wierblad.

Zeester in de Grevelingen.

Vanaf medio dit jaar tot en met oktober zijn er veel zeepaardjes gezien. Ik heb er in de Oosterschelde nog nooit zoveel gezien als in 2022, op een duiklocatie zaten er wel 4. Er waren duikplekken waar wel 13 zeepaardjes tegelijk zaten. Dit zeepaardje zwom van het ene takje naar het andere takje. Dit zeepaardje was niet groot, maximaal 10 centimeter van kop tot uiteinde van de staart. Aangezien de staart meestal gekruld is om het takje waar ze zitten ogen ze een stuk kleiner.

Na een aantal weken komen de jonge sepia's uit het ei. Hoewel ze klein zijn, deze op de foto is een paar centimeter groot, zijn het meteen kopieën van hun ouders. Ze hebben al volop pigmentvlekken, en ook hun tentakeltjes doen ze fier omhoog. Als ze zo'n 15 a 20 centimeter groot zijn in het najaar verlaten ze de Oosterschelde om er twee jaar later weer terug te komen.

Als de sepiola's minder zichtbaar worden dan is hun grotere familielid de sepia (circa 40 cm groot) weer vaker te zien. Mei en juni zijn de maanden waarin sepia's paren en hun eieren afzetten. Hoewel de afgelopen jaren ook sprake is van een tweede golf in augustus. Op de foto zie je het vrouwtje de eitjes afzetten (de zwarte druifvormige eieren aan de voorkant van de tentakels). Daarbij goed in de gaten gehouden door het mannetje, want de concurrentie om de vrouwtjes is soms fel onderwater.

In de lente zijn de sepiola's weer beter te zien. De sepiola is een dwerginktvis en wordt vaak niet groter dan een centimeter of 5. Het is een van de drie inktvis soorten die in Zeeland voorkomen (naast de sepia en de pijlinktvis). Ze leven op de zachte bodem, zodat ze zich snel kunnen ingraven als er gevaar is.

2022 was een mooi duikjaar. Het begon in het vroege voorjaar. Het water is dan nog fris (net onder de 10 graden). Kou is waar de Snotolf juist dol op is. Deze tropisch gekleurde vis zie je alleen in de winter en begin van de lente. Het zicht in de Oosterschelde was prima zoals je op de foto kan zien. De snotolf zet in deze periode zijn eitjes af die worden bewaakt door het mannetje. Dit mannetje probeerde onze aandacht van het nest af te leiden. Na een paar foto's maar met rust gelaten.

Een kleine alk aan de Zeeuwse kust.