In en rond de coniferen van het landhuis bij Herxen zitten soms wel honderd Appelvinken. Dat wil nog niet zeggen dat je ze makkelijk op de foto kan zetten. Je moet soms uren wachten tot ze op de buitenkant van de bomen, mooi in het licht, zaadjes gaan zoeken en dan moet je snel zijn want ze zijn zo weer weg.

Deze Koolmees is mooi door de rui gekomen en denkt dat hij baas kan spelen over de andere mezen.

Hij/zij viel meteen op met die witte kraag. Veel zie je ze niet.

Een stiekeme vogel die opgaat in zijn omgeving.

Het zonlicht gefilterd door de groene bladeren geeft een mooi effect. Jammer dat je het karakteristieke witte streepje op het achterkant van kop en nek niet ziet.

Normaal vind ik een vogel recht van voren gezien niet mooi. Deze mees - met zijn koppie een beetje schuin - heeft wel wat.

Hoewel hij zijn best doet zingt hij niet zo maai als een Karekiet.

Op de foto ziet het er erg kaal uit maar de Tjiftjaf kijkt uit op een prachtige groene duinvallei.

De hele dag in de weer voor je nakomelingen. Wat een toewijding.

Bij dit plasje verschillende zangvogels zien badderen.

Hoewel de Gele kwikstaart niet op de oever te zien is wordt hij wel weerspiegelt in het water. Je zou beginnen te geloven in spoken zo.

Na een bad moeten alle veren weer gecontroleerd worden want de Kwikstaart moet het van vliegen hebben.

Veel zangvogeltjes langs de Zeedijk maar de Tuinfluiter toonde zich het mooist.

Het valt nog niet mee om met zo'n laag zonnetje achter de Roek nog wat doortekening te krijgen in de zwart/blauwe vogel. Deze Roek heeft zijn jongen nog in het nest gelet op de gevulde krop.

Ze vliegen er met honderden maar even tijd voor een foto.....ho maar. Ze zijn natuurlijk ook druk met voerzoeken voor de jongen waar el meerder van zijn uitgevlogen.

Gewoon op de grond is toch net wat natuurlijker.

Je wacht er al een tijdje op en dan ineens zit er een pracht span Geelgorzen voor je. Om op het goede moment af te drukken probeer je beide vogels in de gaten te houden maar dat is bijna onbegonnen werk. Deze foto is dan ook een beetje geluk.

Op de slagboom komt het vogeltje mooi los van de achtergrond.

Jaren weinig aandacht aan de Merel besteed wat fotograferen betreft onder het motto: die komt nog wel een keer. Toen kwam het virus onder deze vogels en waren er op het laatst in onze buurt nog maar een paar over. Nu krijgt de Merel wel de nodige aandacht van mij en dat verdienen zo ook want het zijn prachtige vogels en ze zingen ook nog eens geweldig.

Zelfs het drukke Vuurgoudhaantje moet af en toe even rusten.

Nu het blad nog niet aan de bomen zit kun je mooi koppeltjes Kauwen fotograferen

Mooi om te zien dat naast het eten van bessen ook - net zoals vliegenvangers doen – op insecten gejaagd wordt.

De Merel moet zich hier in een supermarkt wanen.

Altijd als ik bij mijn zoon in Engeland ben gaan we ook even naar Cannock Chase. Daar is altijd wat te zien.

Altijd als ik bij mijn zoon in Engeland ben gaan we ook even naar Cannock Chase. Daar is altijd wat te zien.

Dit gorsje weet wel de aandacht op zich te vestigen in het geel/groene landschap.

Op sommige plekken zijn er gelukkig nog wat van deze musjes te vinden. Meestal zitten ze verscholen in heggen of struiken maar soms laten ze zich ook bewonderen.

Eerst hoor je ze en met een beetje geluk zie je ze. Ze gaan mooi boven in de vegetatie zitten dus soms krijg je een kans.

Op de Azoren heeft de Vink een blauw petje opgezet, de soort is heel algemeen en vaak zijn de vogels niet schuw. Het is een endeem; deze soort komt alleen op de Azoren voor.

Eerst hoor je ze, dan zie je er één en dan blijken ze ineens ook vlak naast de auto te lopen. Hoe doen ze dat?