De nazomer is de periode dat de Kempense heidelibel verschijnt.

Vandaag weer wezen snorkelen in de weerribben, redelijk zicht onderwater en vele mooi onderwaterlandschapjes. Deze is vrij ondiep genomen, zo,n 70cm, de kleuren en de lichtstralen vond ik zeer mooi

Mijn eigenlijke doel van de Perseïden was om zoveel mogelijk meteoren vast te leggen en deze te verwerken in een startrail foto. Bij deze de startrail boven de weerribben bij de spinnekopmolen "De Wicher" met meteoren en noorderlicht. De eigenlijke foto's houd ik vrij donker omdat bij het samenvoegen de lichte sterren opgelicht worden. nu in 1 foto alle vastgelegde meteoren geplaatst op de juiste plaats, deze foto extra opgelicht zodat de sterren en meteoren iets lichter werden, deze foto samen

Spreekt voor zichzelf

De sabel van deze sprinkhaan is geen wapen maar een legboor waarmee het vrouwtje haar eitjes afzet in boomschors of in de grond. Het mannetje heeft dan ook geen sabel. Het voedsel bestaat voornamelijk uit insecten, zoals vliegen, rupsen en larven. In de Weerribben kan je deze sprinkhaan momenteel in ruime getale vinden. Ze zitten graag op stevige planten, zoals hier op de Kale jonker. Deze foto is geen focusstack maar gewoon recht op het dier gefotografeerd.

Dagpauwoog op Kale jonker. Ogen: twee echte en vier pseudo ogen voor afschrikking.

De ondersoort "batava" van de Grote Vuurvlinder is heel zeldzaam en komt alleen in Nederland voor en misschien alleen nog maar in de Weerribben. Deze ondersoort gebruikt Waterzuring als waardplant en is daarmee een superspecialist. Het voortbestaan van deze fraaie vlinder is een hachelijke zaak, ook al doet SBB er alles aan om de omstandigheden voor deze soort te optimaliseren. Ik dank deze foto aan twee dames die bezig waren om deze vlinder te fotograferen en dat ik mee mocht doen.

Alles is dan ook vuurrood aan de Vuurlibel, van zijn tenen via zijn ogen tot en met de pterostigmata in de vleugels, althans bij het mannetje, het vrouwtje is oranje , ook mooi maar die was er niet.

Nationaal park Weerribben en Wieden is bij uitstek een natuurgebied om uitsluipende libellen en juffers te fotograferen. Op een vroege ochtend in mei nogmaals het gebied in, waar we verschillende uitsluipingen konden fotograferen en filmen. Hier een verse libel die nog zat te drogen. Het determineren was voor mij op dat moment nog niet mogelijk. Dit is een nieuwe bewerking met extra verscherping en het aanpassen van de belichting op diverse punten.

In Nederland komt van de Grote vuurvlinder alleen de ondersoort Lycaena dispar batava voor maar is wel zeer zeldzaam. De vlinder staat op de Rode Lijst als ernstig bedreigd. Omdat het leefgebied van de vlinder, laagveenmoerassen, langzaam uitdroogt en in bos verandert. De enige plekken waar je deze soort kunt vinden is in de Weerribben, de Rottige Meente en het Brandemeer. De waardplant van deze bijzondere soort is de Waterzuring, waarop de vlinder haar eitjes afzet.

De libelle bleef doodstil zitten, niet in staat zich te verroeren. Ik heb er voorzichtig omheen gemanoeuvreerd, al viel dat niet mee door de steekvliegen en de zompige ondergrond. De foto is wat bijgesneden, omdat de omgeving naar mijn smaak niets toevoegde.

Van harte gefeliciteerd Leo Vogelenzang,  je fraaie foto "Welkome zomergast" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd!

Klik hier om de originele inzending van Leo te bewonderen.

 

De Bloedrode heidelibel (Sympetrum sanguineum) is een van de meest algemene libellen van Nederland. De soort dankt zijn naam aan de dieprode kleur van de mannetjes, de vrouwtjes zijn geel van kleur. De zeldzame Kempense heidelibel (zie voorgaande upload) heeft ook zwarte poten, maar een anders gevormd achterlijf, met druppelvormige vlekjes.

Ontwikkeling tijdens het uit sluip proces van een viervlek libel.

Deze Zilveren maan hing prachtig te drogen. Het is voor het eerst dat ik er een zag, wat een mooi vlindertje!

Ik ging voor een libel onder de dauw (voor de zoveelste keer) , helaas ging het net voor aankomst regenen. Jammer, maar zo is de libel eigenlijk ook schitterend.

Deze elegante soort dankt zijn naam aan het feit dat hij omstreeks 1950 in Nederland voor het eerst werd waargenomen in de Kempen (Noord-Brabant). Hoewel de soort nog steeds als zeldzaam te boek staat heeft hij zich na verloop van tijd toch ook in de Weerribben gevestigd. Kenmerkend voor de soort zijn de zwarte druppelvormige vlekjes op het achterlijf.

Een vlinder die in ons land alleen maar voorkomt in het nationaal park Weerribben/Wieden. Dan heb je toch wel ontzettend veel geluk als je die kunt ontdekken...én fotograferen. Een paar jaar geleden zagen we het mannetje, En dit jaar het vrouwtje...superblij ben ik hiermee! En een vraag. Als ik deze vlinder fotografeer met de 100-400...dan is het toch géén macro?

Lang niet iedere duik is raak. Hier wist de vis met een ogenschijnlijke vreugdedans aan de dief te ontsnappen...

Nog even terug naar ons heerlijke weekend in de Weerribben... De zeearend heeft de reputatie indrukwekkend te zijn, en dat is natuurlijk ook zo, maar als je een kiekendief op deze manier over je heen ziet vliegen ben je ook aardig onder de indruk.

Deze kwam vrijwel op exact dezelfde lek voorbij als de purperreiger..

Links en recht vliegen de reigers en purperreigers je voorbij in de vogelhut De Auken.

Een stack was niet nodig omdat de lens haaks op het lichaam van de libel was gericht.

Links en rechts vliegen de reigers en lepelaars je voorbij in de hut De Auken

Iedere ochtend (4x) van ons weekend was ik ruim voor zonsopkomst uit. Gelukkig heb ik geen hekel aan vroeg opstaan. En je wordt dan beloond met dit soort taferelen. Deze was in het poldertje bij Muggenbeet. Als je daar staat weet verbaas je je niet over de naam... Het is een HDR-samenvoeging van 3 foto's.

In het warme licht van de net opgekomen zon stonden deze lepelaars rustig te poetsen en te relaxen.

Tijdens ons weekendje Weerribben hebben we ook weer de hut De Auken meermaals bezocht. Zeer aan te bevelen. Terwijl ik daar wachtte op langsvliegende reigers en lepelaars zag in m'n ooghoeken ineens iets uit de bomen komen. Gelukkig had ik m'n camera in de aanslag en kon ik deze foto maken van een koekoek dame die een rondje om de hut maakte. Mijn dag kon niet meer stuk.

In hetzelfde gebied als de snor scharrelden deze leuke beestjes rond. Een stuk beweeglijker dan de snor, die bijna de hele tijd in dezelfde rietstengel bleef hangen. Ik trof het dat mannetje en vrouwtje even vlak bij elkaar landen. Het zijn twee foto's die samengevoegd zijn omdat bij de ene foto het mannetje scherp is en bij de andere foto het vrouwtje.

Een andere vaste gast in het rietveld is de bruine kiekendief. Zowel mannetje als vrouwtje laten zich regelmatig mooi zien en ook hier is het tegenlicht enerzijds 's avonds zowel een uitdaging als een kans op mooie sfeerbeelden...

Vlak voor de voordeur van het appartement waar we in de Weerribben verbleven ligt een rietveld waar het wemelt van de rietvogels. Ook de snor is ruim vertegenwoordigd. 's Ochtends heb je mooi licht van de opkomende zon in de rug, 's avonds heb je er tegenlicht en dat levert een bijzondere sfeer op. Deze snor zat tussen het riet. Bewust gekozen om het riet op deze manier mee te nemen zodat duidelijk is hoe de snor zich meestal verscholen ophoudt tussen het riet.