Een simpel gansje, maar wel een foto met wat uitdagingen. Niets is recht; zo staat de gans op een helling naar het water, en het water loopt in een bocht weg naar een grotere plas. Het water (het gele gedeelte) is hier bijna niet zichtbaar; in de tuin die hier aan het water ligt, staat een flinke forsythia in bloei die het zonlicht vangt. Die reflecteert in het water samen met wat langere takken van een treurwilg. Om in reflectie geen licht te krijgen, camera net zolang kantelen tot het weg is.

Jan van Gastel verwent ons met enige regelmaat met prachtige foto's vanuit zijn zelfgebouwde drijfhut. 

In de rubriek Deel jouw Natuur vertelt hij je alles wat je wilt weten over de bouw hiervan en het fotograferen vanuit zo'n drijvende hut

NB:  Omstandigheden 'Dieren in gevangenschap'  klopt uiteraard niet, is momenteel een bug in de site

Veel futen vanochtend, maar niet heel veel actie. Wel mooi licht.

Het was een overwegend donkere ochtend, maar soms was het licht toch wel even mooi. Deze dodaars was in zijn eentje op zoek naar voedsel.

Grote zaagbek is hier bezig aan de jacht. Zorgt met z'n poten voor het 'omwoelen' van het water. Vlak voordat hij duikt staat z'n bek al open. Over de foto: je zou bijna denken dat ik de verzadiging omhoog gebracht heb. Die heb ik juist een tikkie teruggezet... De felle zon op het water zorgde hier voor knalkleuren.

Vis in chocoladevla. Je moet er maar zin in hebben. Deze grote zaagbek zwom volgens mij bewust naar dat ene stukje waar veel zon stond. Door de warmte van het water zou de vis daar ook zwemmen? En dat klopte; heb er in die 5 minuten tot 3 keer toe 1 uit zien halen. Uiteraard bleef ik zo stil mogelijk staan. De honger was blijkbaar groter dan de angst.

Neem ik een keer een ander straatje in de wijk, loop ik ineens naast een vissende grote zaagbek (man). Zo af en toe laat ie zich in de wijk zien. Helaas een heleboel zon, dus het wit gaat uitbijten. En normaal heel erg schuw, maar blijkbaar zat er door de aanwezigheid van die zon, heel veel vis in dit stukje water. De zaagbek zwom met me mee (ik op het fietspad) zodat ik er lang van kon genieten.

Deze kuifeendjes heb ik al een hele tijd op het oog om te fotograferen maar ze zijn erg schuw. Zodra je ook maar een stap naar ze toe zet zijn ze weg. Ik heb deze eendjes gefotografeerd van achter een boom. Verder doodstil blijven zitten en op een gegeven moment had ik het geluk dat deze aan het badderen ging en zijn vleugels uitsloeg.

Ik zat op een vuilniszak langs de waterkant en deze gans was nieuwsgierig en zwom naar me toe. Rondom het eilandje in de wijk zitten 5 paren die binnenkort hun nest gaan maken. Het claimen van de beste plekjes is al over het hoogtepunt heen.

Bij de visvijver zat een echte visser in broedkleed. Deze heeft geen hengel nodig maar moet na het vissen wel de veren drogen.

Twee meerkoeten waren aan het vechten en een derde spoedde zich er heen om mee te doen. Altijd leuk om zo'n gevecht te fotograferen. De zon stond schuin rechts en verlichte mooi de koppen van de vogels.

Net na zonsopgang na een nacht waarin het nog een paar graden heeft gevroren staat het water te dampen. De laagstaande zon schijnt tussen de bomen door en maakt hier en daar een lichtvlek. Gelukkig wilde deze wilde eendenman even in de spotlicht poseren.

Na een koude nacht staat het water te dampen, een mooie zonnige lentedag begint. De meerkoet heeft er weinig boodschap aan, die is te druk met het waken over zijn/haar territorium.

Het was nevelig, reden om met mijn drijfhut het water in te gaan. Er zaten aardig wat eenden, maar de meeste bleven ver weg. Alleen deze krakeend kwam even dicht genoeg bij.

Deze eend zat heel rustig te genieten in het zonnetje. Wat mij meteen opviel was dat het licht mooi op zijn kop scheen. Deze foto is overdag gemaakt maar doordat de eend verscholen zat in het gras en de achtergrond donker water was, heb ik van de donkere achtergrond gebruik gemaakt zodat het net lijkt alsof de foto in de avond is genomen.

Een paar dagen waren de singels bevroren. Een knobbelzwaan had een alternatief plekje gevonden; een grasveldje in de zon, met aan 2 zijden een taxushaag. Die kon wel een paar dagen zonder water; na een dag of 3 was ie weer weg en kon het gras herstellen. De uitdaging in deze foto was het niet laten clippen en te focussen op de details in het verenkleed.

Vroeg in de morgen en het zonnetje haalt het net niet om de hele fuut in het licht te zetten. Slechts een klein stukje van onderaf. In de achtergrond komt de zon wel net op de struiken die hier weerspiegelen in het nog stille water.

Zilverreigers zijn bijna niet te benaderen. Deze zal op een veld waar een sloot tussen zat en vloog ineens weg. De zon scheen mooi door zijn vleugels waar je ook nog het silhouet van zijn kop ziet.

In navolging op de foto van de blauwe reiger die ik eerder uploadde. Nav het commentaar op de donkere slootrand, hier een foto van de reiger met opstaande vleugels ipv neergaande. Inderdaad krijg je dan een betere schaduw/zon werking.

De meeste aalscholvers die landen aan de kop van de Huizer pier komen laag over het water aanvliegen, deze juist hoog. Bocht naar links, dalen en hij is er.

Aardig wat eenden bij de Huizer pier, maar allemaal ver weg. Alleen deze krakeend man kwam even op een redelijke afstand (65 meter aldus de exif) langsvliegen.

Wandelingetje in de wijk; er plopt een meerkoet omhoog en ik was snel genoeg... Het oog heb ik opgelicht en verscherpt want dat stond in de schaduw en niet zichtbaar.

Hoog en droog zat ze op de stronk als een ware dirigent.

Bij het voorspel van de tureluurs kan het er heftig aan toe gaan. Telkens weer een feestje om te zien. Het gaat er ook zo snel aan toe, dat je thuis op de foto's pas ziet wat ze nu allemaal gedaan hebben.

De tweede dark mood van deze week. Niet altijd mijn ding, maar dit beeld was er voor mijn gevoel uitermate geschikt voor.

Door de reflectie van de blauwe lucht en de wolken in het golvende water is het niet duidelijk waar het water ophoudt en de lucht begint, de horizon valt weg en de eenden zwemmen in een 'eindeloze' zee.

Laatst de plas waar ik regelmatig fotografeer vanuit mijn drijvende schuilhut overgestoken, wat net lukte zonder dat er water in mijn waadpak kwam. Nu kon ik over het Gooimeer heen fotograferen. Het was ongeveer een half uur na zonsopkomst en de laag staande zon bescheen gebouwen en andere objecten in Almere, aan de overkant van het Gooimeer.

Al vaak gezien, maar vandaag kwam er een dicht genoeg bij.

Gefotografeerd vanuit mijn drijvende schuilhut.

Foto gemaakt in de HBH hut nr.10 in de Breebaartpolder.