Deze ouders grauwe ganzen houden hun kleintje goed beschermd tegen overvliegende gevaren.

De meeste vogels bleven ver weg in de polder vandaag, maar deze eend kwam plotseling dichtbij langsvliegen.

Soms dobberen ze maar wat, soms zwemmen ze, zoals in dit geval, redelijk snel achter elkaar aan. Als er nog weinig licht is betekent dat, bij een sluitertijd die snel genoeg is, een hoge ISO. Gelukkig is dat tegenwoordig gewoonlijk geen probleem meer.

Mijn ruim 3400 foto's van afgelopen donderdag nog eens doorgenomen en nog een paar mooie foto's gevonden. Dit zijn dezelfde futen als het rustende stel in mijn vorige foto.

Het was tamelijk onrustig op het water door territoriale futen en meerkoeten. Deze twee trokken zich er weinig van aan en bleven rustig liggen in het mooie licht van de ochtendzon.

Deze stelkluten hebben lekker het voorjaar in de bol, smullen voor mij als fotograaf.

Het was een nevelige ochtend, maar na een paar uur was dat alleen nog zichtbaar op wat grotere afstand. Bij deze twee baltsende futen, op 123 meter afstand gefotografeerd aldus de exif, Is dat nog goed te zien. Niet gecropt, ik vond het wel een aardige compositie met de futen in het centrum.

2e upload van m'n vergeten foto van de zaagbek. Nu staat ie recht (is wennen met een zware lens). En iets minder verscherpt. Ruisonderdrukking had ik niet gebruikt; nu ook niet. M.i. niet nodig. In het brandschone water zwom ie tegenover een school. Was even zoeken naar een 'leeg' beeld; zonder ingeschopte voetballen, wat papier en plastic. Is bijna fullframe (behoudens het scheef houden van de camera) vanaf een schuine helling.

Een simpel gansje, maar wel een foto met wat uitdagingen. Niets is recht; zo staat de gans op een helling naar het water, en het water loopt in een bocht weg naar een grotere plas. Het water (het gele gedeelte) is hier bijna niet zichtbaar; in de tuin die hier aan het water ligt, staat een flinke forsythia in bloei die het zonlicht vangt. Die reflecteert in het water samen met wat langere takken van een treurwilg. Om in reflectie geen licht te krijgen, camera net zolang kantelen tot het weg is.

Jan van Gastel verwent ons met enige regelmaat met prachtige foto's vanuit zijn zelfgebouwde drijfhut. 

In de rubriek Deel jouw Natuur vertelt hij je alles wat je wilt weten over de bouw hiervan en het fotograferen vanuit zo'n drijvende hut

NB:  Omstandigheden 'Dieren in gevangenschap'  klopt uiteraard niet, is momenteel een bug in de site

Veel futen vanochtend, maar niet heel veel actie. Wel mooi licht.

Het was een overwegend donkere ochtend, maar soms was het licht toch wel even mooi. Deze dodaars was in zijn eentje op zoek naar voedsel.

Grote zaagbek is hier bezig aan de jacht. Zorgt met z'n poten voor het 'omwoelen' van het water. Vlak voordat hij duikt staat z'n bek al open. Over de foto: je zou bijna denken dat ik de verzadiging omhoog gebracht heb. Die heb ik juist een tikkie teruggezet... De felle zon op het water zorgde hier voor knalkleuren.

Vis in chocoladevla. Je moet er maar zin in hebben. Deze grote zaagbek zwom volgens mij bewust naar dat ene stukje waar veel zon stond. Door de warmte van het water zou de vis daar ook zwemmen? En dat klopte; heb er in die 5 minuten tot 3 keer toe 1 uit zien halen. Uiteraard bleef ik zo stil mogelijk staan. De honger was blijkbaar groter dan de angst.

Neem ik een keer een ander straatje in de wijk, loop ik ineens naast een vissende grote zaagbek (man). Zo af en toe laat ie zich in de wijk zien. Helaas een heleboel zon, dus het wit gaat uitbijten. En normaal heel erg schuw, maar blijkbaar zat er door de aanwezigheid van die zon, heel veel vis in dit stukje water. De zaagbek zwom met me mee (ik op het fietspad) zodat ik er lang van kon genieten.

Deze kuifeendjes heb ik al een hele tijd op het oog om te fotograferen maar ze zijn erg schuw. Zodra je ook maar een stap naar ze toe zet zijn ze weg. Ik heb deze eendjes gefotografeerd van achter een boom. Verder doodstil blijven zitten en op een gegeven moment had ik het geluk dat deze aan het badderen ging en zijn vleugels uitsloeg.

Ik zat op een vuilniszak langs de waterkant en deze gans was nieuwsgierig en zwom naar me toe. Rondom het eilandje in de wijk zitten 5 paren die binnenkort hun nest gaan maken. Het claimen van de beste plekjes is al over het hoogtepunt heen.

Bij de visvijver zat een echte visser in broedkleed. Deze heeft geen hengel nodig maar moet na het vissen wel de veren drogen.

Twee meerkoeten waren aan het vechten en een derde spoedde zich er heen om mee te doen. Altijd leuk om zo'n gevecht te fotograferen. De zon stond schuin rechts en verlichte mooi de koppen van de vogels.

Net na zonsopgang na een nacht waarin het nog een paar graden heeft gevroren staat het water te dampen. De laagstaande zon schijnt tussen de bomen door en maakt hier en daar een lichtvlek. Gelukkig wilde deze wilde eendenman even in de spotlicht poseren.

Na een koude nacht staat het water te dampen, een mooie zonnige lentedag begint. De meerkoet heeft er weinig boodschap aan, die is te druk met het waken over zijn/haar territorium.

Het was nevelig, reden om met mijn drijfhut het water in te gaan. Er zaten aardig wat eenden, maar de meeste bleven ver weg. Alleen deze krakeend kwam even dicht genoeg bij.

Deze eend zat heel rustig te genieten in het zonnetje. Wat mij meteen opviel was dat het licht mooi op zijn kop scheen. Deze foto is overdag gemaakt maar doordat de eend verscholen zat in het gras en de achtergrond donker water was, heb ik van de donkere achtergrond gebruik gemaakt zodat het net lijkt alsof de foto in de avond is genomen.

Een paar dagen waren de singels bevroren. Een knobbelzwaan had een alternatief plekje gevonden; een grasveldje in de zon, met aan 2 zijden een taxushaag. Die kon wel een paar dagen zonder water; na een dag of 3 was ie weer weg en kon het gras herstellen. De uitdaging in deze foto was het niet laten clippen en te focussen op de details in het verenkleed.

Vroeg in de morgen en het zonnetje haalt het net niet om de hele fuut in het licht te zetten. Slechts een klein stukje van onderaf. In de achtergrond komt de zon wel net op de struiken die hier weerspiegelen in het nog stille water.

Zilverreigers zijn bijna niet te benaderen. Deze zal op een veld waar een sloot tussen zat en vloog ineens weg. De zon scheen mooi door zijn vleugels waar je ook nog het silhouet van zijn kop ziet.

In navolging op de foto van de blauwe reiger die ik eerder uploadde. Nav het commentaar op de donkere slootrand, hier een foto van de reiger met opstaande vleugels ipv neergaande. Inderdaad krijg je dan een betere schaduw/zon werking.

De meeste aalscholvers die landen aan de kop van de Huizer pier komen laag over het water aanvliegen, deze juist hoog. Bocht naar links, dalen en hij is er.

Aardig wat eenden bij de Huizer pier, maar allemaal ver weg. Alleen deze krakeend man kwam even op een redelijke afstand (65 meter aldus de exif) langsvliegen.

Wandelingetje in de wijk; er plopt een meerkoet omhoog en ik was snel genoeg... Het oog heb ik opgelicht en verscherpt want dat stond in de schaduw en niet zichtbaar.