De Waterral hoe schuw hij ook is af en toe laat hij/zij zich zien, lekker pieren in het water.

Bij het doorlopen van mijn archief kwam ik deze tegen en dacht aan de maandopdracht. Het is een beeld uit 2009, voor mij toen de beginjaren van het digitale tijdperk, heb hem eens opnieuw bewerkt. Winter moet wel een harde tijd zijn voor vogels die van water of het moeras afhangen. Weet nog dat ik toen met mijn ligschuiltent deels op het ijs deels op de besneeuwde oever lag.

Rijdend langs het riet zagen we een klein bruin vogeltje rennen. Het bleek een waterral. Gelukkig niet zo schuw dat ie er meteen vandoor ging.

Dezelfde Waterral als in een eerdere upload, hij gaf even een heel leuk showtje weg waardoor ik, al zeg ik het zelf, een aantal bijzondere plaatjes kon schieten, zo zie je een Waterral tenslotte niet vaak.

Een beetje rare vogel, je zou hem bijna niet herkennen ;-)  Voor wie 't echt niet ziet, het is een Waterral die zich hoog op de poten even lekker staat uit te schudden, ik vond het wel een gaaf moment!

Door de droogte komen momenteel de Waterrallen wat meer open in beeld. Voor mij is de Waterral een geluksvogel... hij bezorgde me ooit een mooie prijs.

Komt er een voetganger langs dan trekt de Waterral zich even terug.

Dezelfde Waterral nog een keer maar nu zonder storend rietstengeltje. Is inderdaad wel mooier.

Sta je langs een rietkraag te posten en dan opeens is hij er. Kick moment.

Waterral op zoek naar voedsel nu de ondergrond door het zonnetje toegankelijker is.

Waterral in het zonnetje.