Mijn oog ziet niet alles maar deze voor mij zeldzame groene specht zag mijn oog toevallig wel, scharrelend tussen de boombladeren.

Deze reiger zat de boel vanaf een veilige plek nauwlettend in de gaten te houden.

De tweede dark mood van deze week. Niet altijd mijn ding, maar dit beeld was er voor mijn gevoel uitermate geschikt voor.

Deze juveniele meerkoet zat op mooi droog plekje tegen het riet aan wat voor beschutting zorgde. Doordat het riet nogal druk was heb ik de foto in PS bewerkt en de achtergrond vervaagd. Het licht dat op de jonge meerkoet valt en de bladeren en bloemen er om heen vond ik dat voor een mooi sfeertje zorgde al is de meerkoet niet haarscherp vind ik het hier ondergeschikt aan het geheel. Tenminste zo ervaar ik het.

Grauwe Klauwier wijfje op de uitkijk, afgelopen maandag in de Eifel. Ze zag er nog prima uit en zat mooi in de veren, zeker na het opvoeden (samen met haar mannetje) van haar inmiddels uitgevlogen jongen. Ik telde er zeker 3. RX10M4, uit de hand.

Zo af en toe komen Sperwers water drinken, afkoelen en zich even opfrissen. Als dan ook het zonnetje er doorkomt kan het niet meer stuk. Meestal zit er dan wel een nette foto tussen die mij past.

Deze rustende meeuwen in de sneeuw zien er zo vertederend uit, een beetje waakzaam en alert met hun prachtig rood omrande oogjes. Ik kon ze waarnemen vlakbij ons gehuurde huisje in Lofoten.

De Gaai heeft zich verdekt opgesteld en zit intens te kijken naar iets wat ik niet kan zien.

Deze grote bonte spechten keken elkaar met fonkelende ogen aan, geen van beide gaf het plekje op de tak op.

Het mooiste van een eigen plek is dat je de natuur zo weinig mogelijk verstoort. Je laat de dingen maar gebeuren en speelt daarop in. Vooral bij de roofvogels ( geen lokaas ) moet je heel voorzichtig te werk gaan. Verstoring, je ziet ze niet meer terug. Het is een kwestie van geduld en opletten wanneer het wel of niet kan, daarom ben ik het liefst alleen. Hier nam bij mooi licht een jonge Bonte Vliegenvanger een bad.

Op het strand bij wat grijs weer. Prima weer voor iets langere sluitertijden. De beweging van de meeuw en de zachte tinten geven een dromerig effect.

Echte acrobaten zijn het tussen die rietstengels! Dit mannetje voerde zijn circusact op in het mooie avondlicht ... onder luid applaus van een legertje enthousiaste fotografen.

Al vaak gezien, maar vandaag kwam er een dicht genoeg bij.

Op de foto dag van DDN in Veendam zat ik te wachten op het IJsvogeltje toen dit Waterhoentje heel erg voorzichtig uit het struikgewas tevoorschijn kwam. Was ook met een weer weg. Even later kwam ze weer terug en kon ik deze foto maken.

Gefotografeerd vanuit mijn drijvende schuilhut.

Na het uitvliegen verzorgt alleen het mannetje nog de jongen. De vrouwtjes daarentegen verjagen de jongen. Bij gevaar verstoppen de Grote Bonte Spechten zich onmiddellijk aan de achterzijde van een boom of onder aan een tak, De jongen krijgen dit instinctief mee. Al eer paar keer meegemaakt dat een roofvogel op een paar meter afstand ook op een tak ging zitten om vervolgens te drinken en te badderen. Jammer genoeg kon ik dit tafereel niet een 1 shot vangen.

Op het eerste nest zaten nog geen jonge zwarte sterns. Van het tweede nest waren er nog twee van de drie jonge sterns over maar die deden zich tegoed aan de visjes en insecten die met regelmaat door de ouders werden gebracht. Zo fascinerend dat ze exact de geluiden van hun ouders herkennen voordat ze aan komen vliegen. Dan staan ze rechtop met de bekjes helemaal open te wachten.

Soms heb je het geluk dat er iets gebeurt waar je al tijden op hoopt. Even strekken en dat op gepaste afstand. Hier zie je heel mooi de prachtige gekleurde patronen van de vleugel van een Boomkruiper.

Gelijk het spreekwoord: vechten als Kemphanen.

Gefotografeerd in de Eifel. Ze vlogen regelmatig in de buurt van het huis waar we verbleven en soms kwam er een wat dichterbij, zoals deze.

Deze kleine mantelmeeuw schudde, tijdens het vliegen, al het water van zijn veren af. Ik vond hem een ware acrobaat.

Het mannetje Gekraagde Roodstaart is druk met het voeren van de jonge vogels.

Kluut aan het foerageren voor de hut van Han Bouwmeester in de Breebaart polder

De jonge Meerkoetjes liepen eventjes bij Moeder weg...niet voor lang maar toch, even op ontdekkingsreis in de grote wereld. Foto gemaakt in de HBN10 van Han Bouwmeester

Eindelijk gelukt om vechtende meerkoeten te fotograferen. Bij tegenlicht gefotografeerd vanuit mijn drijfhut. Omdat ik het gelige zonlicht op de druppels en waar het door door de vleugels heen schijnt niet mooi vond, heb ik de foto naar zwart/wit geconverteerd. Op deze manier komt het gespetter waarmee zo'n gevecht gepaard gaat ook beter tot uitdrukking naar mijn gevoel.

Geen Zwarte stern maar een Wilde eend die vliegt recht op mij. Ze koos zelf spontaan deze uitsnede, full frame.

Ook vanmorgen stond ie er weer; onze 'huiskraai'. Staat daar te wachten tot ik de hond ga uitlaten; dan gaat ie mee. Een paar straten in de buurt volgt ie; vliegend of lopend (ziet er best grappig uit) achter ons aan. Deze keer eerst een foto van het wachtmomentje. Door het uitgeschoten onkruid heen is vooral de achtergrond mooi vind ik. Gewone straatstenen met wat glans erin en dan een combi van zon en schaduw van een boom.

De achtergrond is hier, behalve het groen helemaal links, zo'n 10 km ver weg. Vanochtend vroeg gefotografeerd vanuit mijn drijvende schuilhut.

Baardmannetjes stonden al langere tijd op mijn 'wenslijstje' en ik had reeds enkele tevergeefse pogingen om hen te vinden achter de rug. Dit jaar had ik eindelijk geluk en wat nog meer: alles kwam perfect samen! Een locatie vlakbij huis, veel actieve fotomodelletjes én prachtig namiddaglicht ... Dit baardmanvrouwtje stond haar mannetje tussen al die bakkebaarden! 😉

Tussen de begroeiing die voor de halfvergane bremstruik stond door gefotografeerd, om de takjes wat minder zichtbaar te maken.