Aan de waddenkust bij Peasens-Moddergat had de Velduil een muis gevangen. De Torenvalk probeerde die af te pakken wat hem uiiteindelijk ook is gelukt.

Deze stelkluten hebben lekker het voorjaar in de bol, smullen voor mij als fotograaf.

Paar weken in Extremadura rond gestruind en ondanks het koude natte weer toch genoten, het is een lust om al die klein vogeltjes op draden en rotsen te zien zitten.

Çamarque staat bekend om zijn flamingo's. We waren er met de camper maar het was nog erg koud en de dagen waren kort omdat het vroeg donker is. Toevallig de dag dat ik bij de flamingo's was, scheen het zonnetje. Het was een heerlijk dag, ik heb genoten.

Groep Spreeuwen rond zonsondergang

2e upload van m'n vergeten foto van de zaagbek. Nu staat ie recht (is wennen met een zware lens). En iets minder verscherpt. Ruisonderdrukking had ik niet gebruikt; nu ook niet. M.i. niet nodig. In het brandschone water zwom ie tegenover een school. Was even zoeken naar een 'leeg' beeld; zonder ingeschopte voetballen, wat papier en plastic. Is bijna fullframe (behoudens het scheef houden van de camera) vanaf een schuine helling.

Het blijven lastige en schuwe vogels maar soms heb je een beetje geluk nodig. Deze zag me door het hoge riet niet en kwam goed dichtbij. Toen hij/zij me zag ging het roer om en kon ik mooi vanaf de zijkant een serie maken.

Dit musje zat heerlijk in een bloesemboompje van het zonnetje te genieten. Met de blauwe lucht en witte bloesems op de achtergrond begon bij mij het lentegevoel te kriebelen.

Een simpel gansje, maar wel een foto met wat uitdagingen. Niets is recht; zo staat de gans op een helling naar het water, en het water loopt in een bocht weg naar een grotere plas. Het water (het gele gedeelte) is hier bijna niet zichtbaar; in de tuin die hier aan het water ligt, staat een flinke forsythia in bloei die het zonlicht vangt. Die reflecteert in het water samen met wat langere takken van een treurwilg. Om in reflectie geen licht te krijgen, camera net zolang kantelen tot het weg is.

Vandaag weer eens naar de Amsterdamse Waterleidingduinen geweest, deze keer ingang Zandvoort. Meer om te wandelen dan om te fotograferen, maar toch de camera mee. Er zaten aardig wat tjiftjafs te zingen en deze zat goed genoeg om te fotograferen. Wel de achtergrond wat (verder) vervaagd om enkele takjes dicht bij de vogel minder prominent te maken.

Deze goudvink zat zijn buikje rond te eten van de bloesemknopjes in de krentenboompjes.

Wat een schitterende synchronisch vlucht van deze twee Canadese ganzen, prachtig om te zien vond ik. Samen op weg om voor het nageslacht te zorgen.

Bewolkt weer geeft toch net even dat beetje extra aan je foto. Deze ganzen zullen daar vast ook zo over denken.

Ook de stelkluten hebben het voorjaar in hun bol. Hier het kruisen van de snavels, wat ze liefdevol na de paring doen. Jammer genoeg heb ik de paring net gemist.

Deze mooie zanger is niet alleen maar grijs x bruin en van dichtbij zeker niet saai. Vandaar dit portretje. Je kunt goed zien dat hij hele mooie en kleine veertjes rondom het oog heeft. Hij ging precies bij dat ene dode blad zitten van de klimop, dus wat extra contrast. Dit schuwe vogeltje had niet in de gaten dat ik vanuit de keuken met hem mee kon kijken, dus door het raam heen gefotografeerd.

Dit roodborstje had de lente in zijn bol en zong uit volle borst.

De wilde eenden hebben het voorjaar in hun hoofd en doen hun uiterste best om een vrouwtje te veroveren. Een groepje woerden bleef dit vrouwtje achtervolgen. Het licht zorgde hier voor een prachtige paarse gloed op hun kopjes, met een andere lichtval kregen ze juist een groene gloed op hun kopjes, mooi om dit effect te zien.

Binnenkort barst de bloesem weer open aan de gemeenteboompjes naast de stoep. Dit vrouwtje vink heeft sinds kort verkering met het mannetje dat hier sinds vorig jaar af en toe langskomt. En op een dag als vandaag kwamen ze samen hier scharrelen; mannetje in de tuin, vrouwtje genoot van het zonnetje in de boom.

De foto in kleur gemaakt en omgezet in zwart wit. In deze setting is het meer grafisch. Daar was ik bewust naar op zoek. De zwarte tinten wat aangezet. De belichting ook wat geplust. Met een vignet de onderkant en wat vager gemaakt.

Grote zaagbek is hier bezig aan de jacht. Zorgt met z'n poten voor het 'omwoelen' van het water. Vlak voordat hij duikt staat z'n bek al open. Over de foto: je zou bijna denken dat ik de verzadiging omhoog gebracht heb. Die heb ik juist een tikkie teruggezet... De felle zon op het water zorgde hier voor knalkleuren.

Dit is de waarschuwing van de pimpelmees voor een naderende ekster. Je zou het geluid bij de foto moeten horen... Deze dappere pimpelmees besloot hier niet te vluchten, maar heel hard tegen de ekster te schreeuwen; en dat hielp. De ekster vloog (half doof) alsnog weg.

Jaarlijks keert een groep lepelaars naar het vogeleiland bij het Delftse Hout om zich voort te planten. Hoog in de bomen maken ze hun nesten.

Ook deze is vaak te vinden bij de visvijver midden in het dorp. Daardoor is de vogel redelijk aan mensen gewend. De lange telelens is vooral nodig om te voorkomen dat er storende elementen uit de omgeving in beeld komen. De laagstaande ochtendzon zorgde voor een tegenlichtje.

Vis in chocoladevla. Je moet er maar zin in hebben. Deze grote zaagbek zwom volgens mij bewust naar dat ene stukje waar veel zon stond. Door de warmte van het water zou de vis daar ook zwemmen? En dat klopte; heb er in die 5 minuten tot 3 keer toe 1 uit zien halen. Uiteraard bleef ik zo stil mogelijk staan. De honger was blijkbaar groter dan de angst.

Neem ik een keer een ander straatje in de wijk, loop ik ineens naast een vissende grote zaagbek (man). Zo af en toe laat ie zich in de wijk zien. Helaas een heleboel zon, dus het wit gaat uitbijten. En normaal heel erg schuw, maar blijkbaar zat er door de aanwezigheid van die zon, heel veel vis in dit stukje water. De zaagbek zwom met me mee (ik op het fietspad) zodat ik er lang van kon genieten.

Elk jaar komen een twintigtal lepelaars naar hun vaste stek bij mij in de buurt om te paren. Best moeilijk te fotograferen als ze in de bomen zitten met een heleboel takjes voor hun snavel maar af en toen maken ze een rondje zoals hier het geval was.

De eerste Appelvinken al weer waargenomen. De foto is van het afgelopen jaar.

Ik zat op een vuilniszak langs de waterkant en deze gans was nieuwsgierig en zwom naar me toe. Rondom het eilandje in de wijk zitten 5 paren die binnenkort hun nest gaan maken. Het claimen van de beste plekjes is al over het hoogtepunt heen.

Bij de visvijver zat een echte visser in broedkleed. Deze heeft geen hengel nodig maar moet na het vissen wel de veren drogen.

Nog heel even en deze ooievaars gaan weer op pad om baby's te bezorgen. Maar voor nu moeten ze nog even gemaakt worden. Je moet ook niet met je ogen knipperen want dan is het alweer voorbij. Dit moment is net na de paring wanneer het mannetje met knikkende knietjes gaat staan. Het voorjaar is onderweg.