Het roodborstje kwam heel even uit de wirwar van takjes en ging een paar seconden vrij zitten. Net genoeg tijd voor een foto. Het was een winderige dag. Foto genomen bij tegenlicht.

Laatste uit m'n serie over de buizerd in m'n werkpauze. Hier gaat ie over tot de aanval. Vanaf een klein takje stort ie ineens naar beneden en maakt een bocht... om daarna te landen bij een molshoop, met z'n linkerpoot de mol te vermoorden en hem daarna heerlijk op te eten. Die foto's waren van te veraf en niet scherp genoeg helaas. Kwam er achter de computer pas achter dat hij er echt 1 opat; de staart van de mol hing nog uit de snavel.

Tijdens het scherpstellen op één Baardmannetje kreeg ik plotseling bezoek van de andere Baardman. Soms zit het mee. Uit de hand gefotografeerd.

Vroeg in de morgen en het zonnetje haalt het net niet om de hele fuut in het licht te zetten. Slechts een klein stukje van onderaf. In de achtergrond komt de zon wel net op de struiken die hier weerspiegelen in het nog stille water.

In een tuin hadden mensen nootjes en zaden opgehangen om de vogeltjes wat bij te voeren. Het was een heen en weer gefladder en eindelijk ging dit kleurrijke Pimpelmeesje even voor me poseren. Toen ik de foto op groter beeld zag was ik vooral verrast door de prachtige kleuren van dit kleine vogeltje.

Zilverreigers zijn bijna niet te benaderen. Deze zal op een veld waar een sloot tussen zat en vloog ineens weg. De zon scheen mooi door zijn vleugels waar je ook nog het silhouet van zijn kop ziet.

Meeuwen kunnen tekeer gaan als men bezig is ze te voeren.

In februari 2022 was ik een kleine week in Griekenland om deze kroeskoppelikanen te fotograferen. Lang genoeg om ook te kunnen experimenteren met de sluitertijden om daarmee de beweging in de vleugels van deze prachtige vogels te kunnen vastleggen. Het doel daarbij was wel het oog scherp te houden. Vele beelden kunnen dan naar de prullenbak maar enkele 'geslaagden' blijven altijd over.

De heggenmus keek de verkeerde kant op en wilde zich maar niet omkeren. Op een gegeven keek hij even om, mooi moment om toch een foto te maken.

Dit is een foto die al een tijdje in het archief zit, ik heb er regelmatig al eens wat aan gesleuteld omdat hij me wel steeds een beetje raakt. Nu met het nieuwe maandthema deel ik hem graag. Persoonlijk vind ik het lijfje iets te soft en te weinig scherpte hebben door het vogeltje in actie.

In navolging op de foto van de blauwe reiger die ik eerder uploadde. Nav het commentaar op de donkere slootrand, hier een foto van de reiger met opstaande vleugels ipv neergaande. Inderdaad krijg je dan een betere schaduw/zon werking.

Het is een vrieskoude ochtend, en er hangt mist over de berijmde weilanden. Bij een wak in de brede sloot zwemmen een groepje krakeenden. De zon is er ook - en tegenlicht - oogverblindend. Ik ga er rustig bij zitten, op de rand van het fietspad, en probeer wat beelden te maken. Iets moet hen hebben doen schrikken want plots - als uit het niets - gaan de krakeenden allemaal tegelijk op de vleugels... het water achter hen opspattend en sprankelend in de ochtend zon. Klikken maar!

De buizerd bleek te zwaar voor deze dunne tak. Hij zocht de balans met z'n vleugels. Een minuutje bleef hij daar balanceren, toen gaf hij het op en zocht een ander plekje.

Deze strandloper zat lekker te genieten van de laatste zonnestralen vóórdat de zon onderging.

Een mooie blauwe reiger die evenwijdig aan het slootje langs een wei vloog. Aan het uiteinde (bovenin) staan bomen waar er 1 ontbrak. Precies daar komt er een lichtstraaltje doorheen die over het grasland en de kop van de reiger schijnt.

Ze rennen over het natte strand alsof hun leven er van af hangt deze leuke drieteenstrandlopers.

Tsja, een inkoppertje qua titel... Het gebouw op de achtergrond is inderdaad een Van der Valk. In de beschutting van de hazelaar (door al die drukte in takken en kleuren valt de vogel minder op) is hij aan het zoeken naar een bewegende molshoop en houdt me goed in de gaten.

Iets naverscherpte uitvoering. Deze buizerd kwam ik tegen tijdens m'n pauze van kantoor. In die 20 minuten gaf ie een mooie show weg voor mij alleen. En bij toeval had ik voor het eerst m'n camera met telelens meegenomen naar m'n werk. De buizerd zag me wel, maar was niet bang voor me. Deed gewoon z'n eigen ding.

Een stukje lopen langs de rivier de Berkel bracht mij deze foto. Geen uitsnede en uit de hand gefotografeerd.

De pelikanen zaten net in een mooie houding

Al weer een hele poos geleden dat er geregeld Kruisbekken naar beneden kwamen om te drinken. De laatste paar jaar heb ik geen enkele kruisbek in het bos meer waargenomen. Maar ja, wie weet!!

Die allerlaatste appel die nog aan m'n boompje hangt is nu blijkbaar ineens aantrekkelijk.

Deze foto werd oorspronkelijk gemaakt tijdens een oefening op de sluitingsdag van het 'Grip op Vogelfotografie' - jaarprogramma van PIX-life. De opdracht was: 'Mens en natuur'. Voor dit 'thema van de maand' heb ik hem omgezet in zwartwit, omdat ik denk dat het beeld zich daar wel voor leent. Licht bijgesneden en wat heldere vlekjes in de achtergrond weggewerkt.

Samen op zoek naar eten, ze bleven in groep dicht bij elkaar. Ik had de kans om een beetje te spelen met de belichting vermits het een rustige ochtend was op het strand en de gefocuste scholeksters niet snel opgeschrikt werden.

Met een vijgentak boven haar hoofd kijkt deze jongedame vanaf de rozenstruik reikhalzend uit naar de lente; fijn dat ze even 'vrij' ging zitten. De mooie kleuren zijn van de gevels van de overburen en de groene vlek links is een kerstboom die klaarligt om afgevoerd te worden. Fijn om te weten dat alledaagse lelijke dingen onherkenbaar mooi kunnen zijn in een foto.

Deze huismus had een zware dag met al die regen. Evenals die andere 18 in m'n minituintje. 2e upload; met dank voor de tips om eea wat sprankelender te maken. De 2 druppels op de tak gingen daardoor wel clippen dus heb ik die met kloonstempel gedempt. En gelijk even 1 takje boven het oog verwijderd.

Wandelingetje in de wijk; er plopt een meerkoet omhoog en ik was snel genoeg... Het oog heb ik opgelicht en verscherpt want dat stond in de schaduw en niet zichtbaar.

Als een flits uit het water...het moment juist voor de vorige foto die ik plaatste denk ik. Als je het plaatsje weet waar hij zal duiken kun je vooraf scherpstellen en overschakelen op manueel en dan je geduld een beetje op de proef stellen.

Hiermee wil ik het bestuur en de moderatoren van Deel de Natuur bedanken voor alweer een fantastisch jaar en voor de vele fijne feedbacks die ik op mijn foto's mocht ontvangen waar ik een hoop uit geleerd hebt en wens jullie een fijne jaarwisseling en een succesvol en fotorijk Nieuwjaar en dat allemaal in goede gezondheid.

Het was een mistige dag, de achtergrond verdween in het niets maar het ijsvogeltje liet zich van zijn kleurrijke kant zien. Veel geduld, focus klaar op manueel en dan de duik....heerlijk genieten van dat tafereel vanuit het schuilhutje.