Na al dat gefladder heeft ook een vlinder zijn rustpunt nodig. Geen hotel met vijf sterren, maar één bloem met een zonnig hart is genoeg. Hier landt hij, niet uit vermoeidheid, maar uit vertrouwen. Alsof hij weet: op sommige plekken hoef je even helemaal niets, alleen te zijn, en misschien een beetje mooi.

"Zelfs na 3 liter gel en 5 uur kammen besloot mijn haar: 'Vandaag doen we het lekker zelf.' Ik noem het windvlaag chic met een vleugje jungle fever. Geen filter kan deze coupe nog redden, maar hé - stijl is ook maar een mening.

Het gaat niet goed in ons land met de vlinders! Ik zie dit jaar erg maar weinig vlinders en dan moet de junidip nog komen! Deze prachtige vlinder, het groot geaderde witje, is sinds 1975 uit Nederland verdwenen, maar ik kon hem in juli 2023 in Vogstburg im Kaiserstuhl bewonderen en vastleggen. Een mooie herinnering….

Elk jaar is het weer een feestje om deze mooie vlinders tegen te komen. Het is een goed jaar wat de flora en fauna betreft. Het slangekruid is ook altijd erg fraai. In dit geval dus een win/win situatie.

Dit jaar waren de Tweekleurige hooibeestjes goed vertegenwoordigd. Op een mooie morgen met dauw geeft dat altijd net iets extra's.

Dit Groot geaderd witje zat nog heerlijk in zijn eigen droomwereld. Ik kon het niet laten om daar een dromerig beeld van te maken.

Op een mooi veldje vonden we ongeveer 10 mooie Oranjetipjes. Het waren voornamelijk vrouwtjes maar de mannetjes hebben we ook gevonden. Het bewolkte weer gaaf een mooi sfeer aan dit tafereel. Dan ben je toch wel een beetje in de wolken.

De vlinder en het slangekruid staan in de schaduw. De achtergrond staat in de zon. Hierdoor word de achtergrond wat gelig. In de nabewerking is dit effect versterkt.

Groot geaderd witjes en margrieten kunnen niet zonder elkaar. Als de zon in de ochtend meewerkt is dat altijd weer een feestje. Op dit plekje heb ik veel van dit soort foto's kunnen maken. Het is al weer even geleden maar het gevoel van dat moment blijft me altijd bij. Wat een heerlijke ochtend was dat.

Groot geaderd witjes en margrieten. Die twee kunnen niet zonder elkaar. Daarnaast zoek de vlinders elkaar ook graag op.

Twee vrij zeldzame marmeruiltjes. Een vlinder die op de rode lijst staat.

Dit Dambordje zat op een wel hele mooie plek. Ik heb me laten vertellen dat het een euphorbia soort is. In eerste instantie zag ik een andere vlinder op een euphobiasteel zitten. Maar dat was het toch niet helemaal. Toen ik eens goed om me heen keek zag ik deze zitten.

Deze foto is gemaakt met de vintage lens Oreston van Meyer Gorlitz. Bij een heel klein diafragma geeft deze lens een heerlijke sfeer. Bij deze foto heb ik het diafragma wat meer geknepen voor meer scherpte op de vlinder. Ook met een meer geknepen diafragma (weet niet meer precies welk F-getal) geeft deze lens een mooi effect. Daarnaast heb ik wat met de kleu geexperimenteerd zodat het naar zwart/wit neigt.

Meestal zoeken deze vlinders elkaar op en belanden ze met elkaar op margrieten bijvoorbeeld. Maar in een veld met heel veel margrieten hebben ze gewoon te veel keus en zitten/hangen ze vaak alleen. Maar ook dat is geen straf. Kijk geniet en oordeel zelf.

Heel vroeg op pad gegaan om vlinders te fotograferen en zag tijdens het fotograferen deze prachtige rups zitten! Het was altijd nog mijn wens om een keer deze rups te fotograferen Ik heb bij deze foto een koele witbalans gebruikt om deze kleuren te krijgen.

Deze Zilveren maan zit op echte koekoeksbloem. De foto is gemaakt met een vintage lens Meyer Gorlitz Oreston.

Dit Oranjetipje zat nog lekker op zijn slaapplekje. Nog even uitrusten en dan weer flink aan de bak. Voor je het weet is het jaar weer voorbij.

De Oranjetipjes zijn ook weer wakker. Het was even zoeken omdat het er nog niet heel veel zijn. Enkele exemplaren kunnen vinden van dit mooie vlindertje. Er zat zelfs een vrouwtje bij terwijl die meestal ongeveer twee weken later zijn dan de mannetjes.

Ik kijk al weer met plezier uit naar warmere tijden. De vlinders laten zich dan weer van hun beste kant zien. Met een mooie bloem erbij krigen we dit soort situaties weer voorgespiegeld.

Klein geaderd witje op Kamille geloof ik. Hij zat daar wel heel mooi en door naar boven te fotograferen werd het een beetje highkey. Beetje ton sur ton.

Ook deze nachtvlinder is toch weer een topprestatie van de natuur. Dat moet toch gedeeld worden.

Boswitjes zitten meestal niet op de beste plekken voor een foto. Daarnaast vind ik het vaak lastig om er goede foto's van te maken. Soms zit het wel eens mee en krijg je het op een presenteerbloemetje.

Sommige hebben nooit genoeg en willen altijd meer.

Het worden er misschien steeds minder. Minder fraai worden ze echter niet.

Het is al weer een oude foto die ik eigenlijk nog nooit had geplaatst. Ik heb deze weer uit de oude doos gewist en onlangs weer nieuw leven ingeblazen.