Deze velduil ging binnendijks op een paaltje zitten waardoor het licht toch op de vogel viel. De zon was nog net niet verdwenen.
Vanuit de rijdende schuilhut op de rijstzak.
Van alles moet eens iets of iemand de eerste zijn. Voor mij was deze ontmoeting met een Velduil de eerste keer, en ook de enige, dat ik er een zag in de Eempolder. Was wel een momentje.
Een prachtige soort, die ook niet echt schuw is. Geduld is wel een ding, voor sommigen. Deze poseerde een aardige tijd op dit paaltje. Gaf ook nog een poetsshow weg.
Ook hier weer met het laatste licht.
Groet,
Aart