Zelden zijn er omstandigheden dat stuifsneeuw zich vermengd met stuifzand. Met name rondom boomstammen en obstakels ontstaan dan de meest vreemde en grafische structuren. Door je positie goed te kiezen krijg je de laagstaande zon er ook nog bij op.

Deze steenloper zag ik aan komen lopen, de enigste van zijn soort op het strand. Er liepen verder drieteenstrandlopers. Het waaide behoorlijk en het zand kwam ook in mijn ogen, terwijl ik van de wind af lag. De steenloper liep er gewoon tegen in en had de ogen gewoon open. En kwam steeds dichter bij.

Ze noemen de Loonse en Drunense duinen niet voor niets de Brabantse Sahara. Overdag heet als een oven en in de nacht lekker koud. Dit was op zo'n koude ochtend waarbij het zand nog niet platgetrapt was door hondenpootjes en er heel veel rijp aanwezig was.

Stuifzand gebied het Aekerzand

Een duin in de Soesterduinen. Een stuifzand met barre omstandigheden voor bomen, droogte, wind, verwaaiende zandbodem.

In het Aekingerzand (ook wel "de kale duinen") waren na overvloedige regenval en veel wind allerlei structuren en figuren ontstaan. Ze deden me een beetje denken aan oude rotstekeningen. Met enige fantasie kun je er de vorm van een olifant in zien.

Zal ik dan maar de eerste foto plaatsen van het nieuwe maandthema? Een graspol op het Aekingerzand op een fijne herfstochtend in september. Met dank aan Leo voor de determinatie: Trekrus (Juncus squarrosus)

Het was koud met rijp en daardoor interessant. Gemaakt met de Mijer Gorlitz 50 mm Oreston en 3 tussenringen. De sfeer daar gaat het om, de scherpte met de grootste opening van F 1.8 is minimaal.

De Antheridiënbekers van het Ruig haarmos doet me altijd aan hele kleine roosjes (± 2 mm.) denken. Gemaakt met een zeer beperkte scherptediepte.

Als na de nachtvorst de zon doorkomt verandert de zandvlakte in één groot feest met soms hele plakkaten felrode mosjes.