Met zijn fel gekleurde pootjes is de tureluur een opvallende verschijning in de plassen, graag zou ik hem nog eens op de plaat krijgen in de typische houding wanneer hij met zijn vleugels recht omhoog staat.

Grutto, de nationale weidevogel van Nederland, liefst fotografeer ik ze toch in een plas dras gebied.

Vol verwondering kijk ik telkens toe hoe diep deze vogels hun bek in de aarde kunnen drukken om wormen op te halen, de opwarming en de daar uitvloeiende perioden van droogte zou niet in hun voordeel spelen.

In de plas dras gebieden zijn ze nu goed vertegenwoordigd, wanneer de paartjes zich gaan vormen heb je wel eens kans om een stel te fotograferen.

Ook de stelkluten hebben het voorjaar in hun bol. Hier het kruisen van de snavels, wat ze liefdevol na de paring doen. Jammer genoeg heb ik de paring net gemist.

Dit gruttopaar (de vrouw voorop) was heerlijk aan het wormen prikken op een klein 'dijkje' langs de sloot. Hoewel ik de auto als schuilhut gebruikte, hielden ze me goed in de gaten. Het is lastig om de kop van foeragerende grutto's scherp in beeld te krijgen. Ze bewegen vrijwel constant, maar zo nu en dan houden ze een pose iets langer aan. Hét moment om af te drukken.

Vanmorgen trof ik een groepje kraanvogels aan in de kop van Drenthe. Dit soort doet het erg goed in Drenthe

Kluut pulletje op ontdekkingstocht

Dit Tureluurtje bleek de lens toch in de gaten te houden. Nauwelijks uitgesneden.

Vandaag op zoek geweest of er al pulletjes waren van de Grutto. Helaas niksgezien of gehoord,maar kwam wel deze tegen die aan het foerageren was.

De wind deed twee slagpennen opwaaien, doet me denken aan het vredesteken, laten we er van uit gaan dat dit oeverlopertje de vrede in deze wereld wil terugbrengen.

Toen er toch een ruime opklaring verscheen kwam er ook kleur, de weerspiegeling van de lucht maakt het water dan blauw, bij gebrek aan zon blijft water wit, iets wat ik vooral ervaar met de drijfhut.

Tijdens de terugtrek van de overwintergebieden in het Middellandse-Zee gebied naar Scandinavië blijkt de Dollard een belangrijke pleisterplaats te zijn voor Zwarte ruiter, deze periode kan je ze in zomerkleed treffen.

Ik zag hem aan komen vliegen en dacht meteen die is voor mij en nog gelukt ook. Zo te zien dachten de Grutto,s daar heb je hem ook weer

Ik kon helaas geen lager standpunt innemen maar ben hier ook blij mee. Zat in de auto en hij kwam langzaam op mij aflopen.

Tijdens een dagje in een vogelhut in de Breebaart polder was deze Wulp de gehele dag aan het foerageren.

Twee gruttos, vlak na zonsondergang in silhouet, genieten als je daar mag zijn onder zulke mooie omstandigheden. Binnenkort in de herhaling.

Van harte gefeliciteerd Loes Belovics, je fraaie foto "Pas de deux" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd!

Klik hier om de originele inzending van Loes te bewonderen.

Hier nog een foto van mij uit 2017 waar ik toen en og steeds blijk mee ben,hangt ook in mijn woonkamer op canvas.

Aanvulling bij mijn vorige upload, hier wat meer omgeving erbij.

Bij mijn vorige uploads liet ik van deze locatie een grote zilverreiger zien tussen de bloeiende kattenstaarten, toen ik er half oktober langs kwam waren bloemen uitgebloeid en had de grote zilverreiger plaats gemaakt voor een kleine zilverreiger. Genomen vanuit drijfhut.

Wanneer de zon er even op de achtergrond kwam te zitten deden bepaalde delen van de vegetatie al aan herfst denken.

Onze grootse weidevogel blijf een genot voor het oog. Deze liet zich gewillig fotograferen, zo vanuit de auto.

Deze verwacht je niet snel bij een fotohut. Hij kwam luidruchtig aanvliegen, lande midden in de vijver om vervolgens 5 sec later weer weg te vliegen. De witgat is een middelgrote, van boven zeer donkere steltloper van het binnenland die bij het wegvliegen altijd goed de opvallende witte stuit en staartbasis laat zien. Hij is vaak bij de kleinste plasjes te vinden en broedt niet ver van Nederland. Al in Duitsland is een behoorlijke populatie te vinden. Broedt vaak in oude lijsternesten.

Ook deze steltkluut werkte meebrengen, kwam regelmatig ernstig dichtbij. Wat maakte dat ik verticaal verder moest. Gelukkig bleef de vogel even staan.

Deze kluut plofte voor eventjes vlak bij mij neer in de Ezumakeeg. Met de madeliefjes in de achtergrond. Als je gezegend bent met zo'n mooie tekening op je verenkleed, de hoge poten en ook nog die bijzondere snavel, dan heb je niet te klagen, vind ik.

Het bleef maar regenen die dag maar de plevieren trokken zich daar niets van aan. Kon daardoor juist prachtige foto's maken.

Snavel bijna parallel aan de diagonale slootkant.

Een foto van een paar jaar terug. Op dit moment staan de grutto's in Waterland nog niet zo vrij in de wei. Het weer werkt niet mee. Maar dat zal nu wel gauw veranderen toch?

Kluut in een minimalistische setting