Door de schaduwwerking van de schuilhut werd alleen het kopje van de steenuil mooi belicht.

Meestal ben ik niet zo van de experimenten, maar mijn camera wel! Geen idee of dit aanslaat. 's Ochtendsvroeg met nog zeer weinig licht: lage sluitertijden levert soms grappige foto's op. Canon R6, 600 mm en 1.4 extender. Schuiltent met afstandbediening.

Recent meerdere dagen vanuit hut 4 van Glenn Vermeersch Vogelfotografie heerlijk mogen genieten van de steenuilen.

Eindelijk liet het Steenuiltje zich weer eens breeduit zien.

Gisteren, 2024-03-06 was er een pracht van een gouden uurtje met een pracht van een rood/oranje ondergaande zon. Helaas was ik daarvoor te laat om dit te fotograferen. Na het gouden uurtje komt het blauwe uurtje en daar was ik wel op tijd voor. Het blauwe uurtje was ook prachtig dus kon ik deze steenuil die goed meewerkte mooi op de foto zetten.

Naarmate er steeds meer verval optrad in de oude boerderij, de schuren, het woonhuis, de stallen en het kippenhok, was het vaak gokken waar ik de schuiltent neer moest zetten. Vaak was het afwachten en dook ergens één van de steenuilen wel weer op. Zoals hier in het vervallen kippenhok.

Een mals regenbuitje deerde het jonge steenuiltje niet, en mij ook niet want ik zat lekker droog en vond de regen in de achtergrond wel een leuk extraatje.

Jonge steenuil in een vervallen oude schuur van zo'n typische ouderwetse keuterboer. Heerlijke omgeving voor zowel steenuil als fotograaf! Twee staande foto's, samengevoegd.

Van harte gefeliciteerd Gonnie van de Schans, je fraaie foto "Singing in de the rain" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd! 

Klik hier om de originele inzending van Gonnie te bewonderen.

In de droge juni maand groeiden de uilskuikens uit tot mooie jonge steenuilen. Begin juli bij een hutsessie in Kalmthout begon het onverwachts te regenen. Onze teleurstelling sloeg al snel om in enthousiasme. Het was erg leuk om te zien hoe de uiltjes reageerden op deze bui, hun kennismaking met de regen.

Maar weer eens naar de steenuil gaan kijken of hij nog in zijn prachtig steenuil huis woont. Gelukkig waren ze er nog alle 2 maar een steenuiltje ging naar binnen. Het mos groeit ook prima, alweer meer mos dan de vorige keer. Nu maar hopen dat de stormen wegblijven want als het stormt ben ik wel bang dat het schuurtje het zal begeven.

Pas na een paar jaar kwam ik erachter dat de steenuilen onder de pannen van de deel broedden. Dit is één van de jongen die mij eerder in de gaten had dan ik hem/ haar! Ook deze schuur is reeds lang tegen de vlakte, wel jaren geleden elders op het terrein twee steenuilkasten geplaatst om deze habitat te behouden.

Momenteel bezig om oude foto's uit te zoeken voor Instagram. Ik doe dat vanaf 2005. Het is ontzettend leuk om al die oude foto's weer eens door te 'bladeren'. Ook flink de bezem door mijn (externe) oude harde schijven gehaald. Voelt heerlijk zo'n opgeruimd gevoel, kan het alleen in mijn kamer nog niet zo zien :) Steenuil in een oude vervallen schuur, 2006. De schuur is inmiddels reeds lang verdwenen. Helaas verdwijnt er steeds meer van het kleinschalig cultuurlandschap.

De eerste zonnestralen lichtten het steenuiltje mooi aan, met een donkere boomstam in de achtergrond en door ruim te onderbelichten ontstond er 'licht in de duisternis'.

Maar weer eens een steenuiltje.

Oei, nu is dit steenuiltje wel van heel dichtbij.

Ik heb een nieuwe vorm van een compilatie gemaakt van deze steenuiltjes. Bij de eerste foto zat de steenuil rechts bij de tweede foto links deze samengevoegd met deze lieflijke uitstraling van 'n foto. Was heel de wereld maar zo lief.

Goed gecamoufleerd in haar omgeving kunnen fotograferen.

Het was een stormachtige avond en het licht werd met de minuut slechter. Gelukkig bleven de uiltjes, toen ze er eindelijk waren, geruime tijd op de setting. Door de enorm hoge ISO was de nabewerking een hele uitdaging, maar best tevreden met het resultaat.

Toch heerlijk om zo stil in de nacht de steenuil tegen te komen. Was ook wel de bedoeling maar ja zo vrij in de natuur en zonder fotohut valt dat niet mee.

Eén van de jonge steenuiltjes op de dakpannen naast de schuur waar ze regelmatig gevoerd werden. Lastige plek om te fotograferen. Donker en lage sluitertijden, desondanks toch nog wat scherpe foto's kunnen maken. In afwachting van ouderuil met voedsel werd er veel gerekt, gestrekt en gebedeld.

Als je meerdere kansen hebt een steenuiltje vliegend te fotograferen, is het ook wel aardig om eens een langere sluitertijd te kiezen om wat beweging in de vleugels te krijgen. Zeker toen het vanwege een naderende regenbui donkerder werd, was dat een mooie optie om nog even door te kunnen gaan.

Tijdens een regenbui zagen we de jonge steenuiltjes een regendouche nemen, een zandbad had ik al wel eens gezien, maar dit nog nooit. Ze wiegden langzaam de gespreide vleugels heen en weer om het regenwater zoveel mogelijk op te vangen en ze leken er echt van te genieten. Leuk om te zien was dat ze daarbij een steuntje nodig hadden, zoals hier het pootje tegen de paal.

Onlangs heb ik een aantal keren vanuit een schuilhutje Steenuiltjes kunnen fotograferen. Het paartje had 5 jongen en vloog af en aan om te voeren. Dat was genieten en een mooie gelegenheid om te oefenen op vliegbeelden.

Gisteren weer geluk in de polder.

Deze jonge steenuil landde vlak voor mijn lens, terwijl de zon opkwam. De jonge uiltjes konden blijkbaar al aardig vliegen en even later vloog dit jong naar de schuur voor hem/ haar.

Het jonge steenuiltje lijkt me met die geweldige grote ogen recht aan te kijken, maar ik zat in een schuiltentje, dus hij kon me niet zien.

Mocht vandaag dit steenuiltje fotograferen. Het was 32 graden dus zocht ze de schaduw op.

Dit Steenuiltje kwam na lang wachten op de setting. Het was een stormachtige avond en het licht werd met de minuut slechter.

Het lijkt alsof de steenuil tegen het konijn zegt: "Ik lust je rauw", kom maar op"! (aanvullingen welkom!) Vier weken heb ik genoten van de steenuilen. Prachtig om de hele ontwikkeling te zien. Mannetje had ik na 8 juni niet meer gezien en vond ik deze week terug: uitgedroogd en zonder kop. Kans is groot dat hij gepakt is door de havik, die 400 meter verderop broedt. Alle respect dus voor moeders die vier jongen heeft grootgebracht en die inmiddels allemaal uitgevlogen zijn.