"Wie beleefd is, wordt overal wel ontvangen"

Dit beeld van de twee rijen paddenstoeltjes deed mij denken aan de finish van de Tour de France op een berg. Ze kijken of de renners er al aan komen.

De oorlepelzwam stond hoog op mijn verlanglijstje. Toen ik een aantal foto's aan een collega-fotograaf vertoonde en die mij vertelde dat dit de oorlepelzwam was, was ik dan ook zeer verrast en blij. Bij deze paddenstoel zien we weer hoe knap hij ontworpen is met al die stekels die het oppervlak voor sporen enorm vergroot.

Even over een liggende boom heen stappen en toen zag ik deze paddenstoel met al die druppels. Mooi onderwerp om maar weer eens door de knieën te gaan.

Samen met een collegafotograaf naar de Slotplaats bij Bakkeveen. Hij zag deze mooie tak met de larikskegels met de draadwatjes. De vruchtlichamen zijn rond of peervormig, circa 2 mm, eerst wit maar later verkleurend naar oranje, rose en rood. Jammer dat ik dit toen nog niet wist want dan was ik er opnieuw naartoe gegaan als ze oranje of rood waren. Hoop dat nog eens te vinden.

Ik vond het heel bijzonder zoals de haren, schimmel, groeide uit de hoed van de kleine bloedsteelmycena.

Een kenmerk van focus-stacking is dat je achteraf niet weet of hier twee blauwe torretjes lopen of dat hetzelfde torretje twee keer scherp in beeld is gekomen bij opeenvolgende opnamen.

Determinatie van paddenstoelen is vaak lastig maar ik hoop dat deze juist is. Een stack van zeven. Maar wat mij zelf ergert is dat de scherpte naar rechts wegloopt.

Maar weer eens een foto van het kwelwater.

Geweizwammetjes stralen naar mijn gevoel altijd iets van hulpeloosheid uit.

Als verse broodjes in een mandje van de warme bakker.

Oranje boven, onder, links en rechts

Foto van de haarmosjes die ik eerst gespiegeld tegen zichzelf aan gezet heb en vervolgens met filter 'Draaien en knijpen' heb bewerkt.

Vochtige ochtend met dauw. In het Dwingelderveld vond ik deze prachtige haarmos met de dauwdruppels. Groeide op het zeer glibberige groene hout.

Ook als het nog kleine knopjes zijn dan zijn ze al fotogeniek. Gevonden op een liggende dode beuk. Oudere foto, helaas geen EXIF. Pentax K10D, Sigma 180mm. ongeveer f/8.0.

Zoekend naar paddenstoelen zag ik dit takje met de mooie zwammetjes. Ik moest denken aan strandstoelen of aan de stoelen waarop de koninklijke familie zit tijdens de troonrede.

's Morgens op tijd naar het Dwingelderveld op zoek naar kleine onderwerpen om te fotograferen. Beetje miezerig weer, dus ideaal om te fotograferen. En op oud, vermolmd hout zag ik deze mooie geweizwammetjes. Flink mee aan de slag gegaan.

Op een vochtige, wat miezerige ochtend naar het Dwingelderveld op zoek naar paddenstoelen. Vond deze haarmosjes met de dauwdruppels op een heel glibberige ondergrond.

Zelfde omschrijving als bij de vorige foto. Zelfde ochtend.

Stille ochtend met veel dauw. Ik lig op nopjesfolie aan de rand van een vennetje. Boven mijn hoofd het hameren van een grote bonte specht. Geen andere geluiden. Alle andere gedachten verdwijnen en alleen de concentratie op de haarmosjes blijft. Heerlijk moment van genieten in de natuur.

Op een zwam op een oude boom zag ik deze fraaie druppels. Het is de guttatie, het zweten van de paddenstoel die dit oplevert. Heb er een stack van 39 foto's van gemaakt.

Even rusten in het gras. Een stack van drie opnamen,

Het witje moet behoorlijk zijn best doen om hier nog wat eetbaars uit te halen.

Van de vele hoedjes had ik al foto's gemaakt en toen zag ik ook dat ene kleine hoedje tussen al die steeltjes. Vond ik leuk en dus gefotografeerd.

Op de achtergrond de gele vruchtdragende katjes van de Wilde gagel. Een stack van drie opnamen.

Laat ik maar direct beginnen met het nieuwe maandthema. In het Dwingelderveld een groepje prachtige witte zwammetjes in het bos met de herfstkleuren.

Spin die lekker zat te wachten tot er iets in z'n web zou vliegen om lekker op te eten. Het was nog vroeg en er de dauwdruppels zaten nog op het web. Heel stil weer.

Op een stille ochtend zat deze haft gevangen in een web. Er was heel veel dauw en het was mooi stil weer. Dus prima om te fotograferen.

Meestal wordt de Tijgerspin van bovenaf gezien en gefotografeerd, maar ook van onderen is ze best wel mooi toch? In ieder geval zie je nu ook de spintepel en een spindraad die daaruit komt. Als we zien dat ze nu maar aan een paar dunne draadjes hangt kunnen we begrijpen dat spindraden sterker zijn dan ijzerdraad.

Tijdens de fotodag van DDN in Vledder deze hagedis vastgelegd die soms even stil bleef zitten op die steen.

De staart heeft een afwijkende kleur en het zou kunnen dat hij z'n staart een keer afgeworpen heeft en dat dit de tweede staart is. Het schijnt dat zelfs een oog dat hij verliest weer kan aangroeien. Zouden wij ook moeten hebben met ons gebit.