Een paar dagen in een fijn vakantiehuisje gezeten met een 'eigen' bloemenweide pal voor het terras, heerlijk, dan pak je op elk gewenst moment even de camera, dus ook bij het laatste licht van de ondergaande zon.

In een veld vol Kruipwilg en Moeraswespenorchis gezocht naar een redelijk vrijstaand exemplaar van deze mooie bloemen. Helioslens gebruikt zonder tussenringen om wat omgeving mee te kunnen nemen, maar dan wel zodanig dat alles zacht en onscherp is.

Normaal gesproken zou ik niet gauw een rood pannendak als achtergrond kiezen, maar op 31 mei had ik al enige voorkennis van het Thema Rood :-)

Na een afspraak gingen Brigitte en ik even de AWD in, bij De Zilk zijn velden vol Adelaarsvarens. Het was zonnig met knalhard licht, dat vroeg om een andere benadering dan gebruikelijk maar wat? De 12mm groothoek kwam eens uit de tas, zo pasten de Eik én zijn bedje van varens in elk geval samen in beeld. Thuis de boel omgezet naar Z/W, iets waar ik nauwelijks ervaring mee heb, maar ik geloof dat ik er wel tevreden over ben. Niettemin: commentaar en/of advies is welkom!

Bij nader inzien is deze foto met de Helioslens gemaakt en dus niet met de groothoek,  bij die volledig handmatige objectieven zie je dat niet terug in de exif maar ik had het toch echt aan de beeldhoek moeten zien, domme fout....

Ik ben niet echt een fan van houtduiven, maar zo tussen de klaprozen word ik er toch wel vrolijk van. De site wordt trouwens met al dat rood ook zo lekker vrolijk!

Een pulletje van de Wilde eend tussen de Madeliefjes, ik kon dit lieve tafereeltje vanuit een fijn laag standpunt fotograferen, plat op de buik dus.

Een juffertje zoals ik hem eigenlijk nooit fotografeer, midden op de dag in de felle zon, met telelens. Maar mijn oog was gevallen op het door de wind bewegende water waarin vormen en kleuren zich razendsnel afwisselden. Dus camera in burstmode en schieten maar en vervolgens thuis geprobeerd de mooiste er uit te vissen. Deze is het geworden, de Watersnuffel (denk ik tenminste) lijkt zich in een onderwaterwereld te bevinden vond ik.

Pullen van de Grauwe gans in het lage tegenlicht van de ondergaande zon, dat gaf een mooi gouden randje rond de pulletjes.

Terwijl de grutto's aan de ene kant van de hut in de eerste zonnestralen aan het ruziën waren - zie andere upload - was de sfeer aan de andere kant rustig en vredig en was het licht ook totaal anders en kleurde zelfs nog iets door het saharastof. Wel keuzestress, welke kant van de hut moet je kiezen? Telkens snel heen en weer dan maar.....

Ik had het genoegen om op Marken voor het eerst een grote groep Kemphanen te zien waarvan de mannen  in het prachtkleed waren. Ze zaten voortdurend te ver weg, liepen erg druk door elkaar heen, maar op een gegeven moment lukte het toch om vijf van die mooie mannen op rij te kunnen fotograferen. Hier helaas niet met de mooie kraag opgezet, maar toch blij mee hoor!

Ik had het genoegen om op Marken voor het eerst een grote groep Kemphanen te zien waarvan de meeste mannen in het prachtkleed waren. Ze zaten voortdurend te ver weg, liepen erg druk door elkaar heen, maar op een gegeven moment lukte het toch om twee van die mooie mannen bij elkaar te fotograferen, zelfs met opgezette kraag!  Zo geweldig hoe ze er nu uitzien, en állemaal verschillend!

Het is net of de Boerenzwaluw zich breed maakt om als klein bewakertje toch stoer en imponerend over te komen :-)

Wakker worden in de weidevogelhut op Marken en dan getrakteerd worden op zo'n magische mooie ochtend! Je wilt dan het liefst ook nog een weidevogel in beeld, de Slobeend begreep dat gelukkig.

Ik zou nooit geweten hebben dat de Zomertaling ook tot de weidevogels behoort, zo leren we ook weer wat van het Thema van de maand! Dit was overigens pas de tweede keer dat ik deze mooie eendensoort zag, dat verklaart wellicht dat ik er nog maar weinig van wist.

In een fotohut kun je niet alleen heerlijk fotograferen, je hebt ook de gelegenheid om het gedrag van de vogels goed te observeren. Er liepen drie pulletjes rond, zodra één van de ouders een alarmroep liet horen drukten ze zich in het gras. Dit pulletje had ik in het vizier toen dat gebeurde, kon het dus prachtig zien. Plotseling landde de ouder in de buurt van de pul, die toen meteen veiligheid bij mama zocht. Een mooi moederdagplaatje dacht ik zo.

Het plas-dras weiland rondom de vogelhut op Marken is een eldorado voor de weidevogels én voor de fotografen natuurlijk, want dit pulletje kwam vlak voor de hut. Het was druk bezig om in het gras insecten te vangen en ik vond het een leuk extraatje dat hier een mugje even opvloog en in beeld kwam.

Wanneer een Grutto gaat badderen volgt er meestal een leuk sprongetje omhoog om de veren nog even lekker uit te wapperen. Wachten dus, alert blijven en dan Klik! Hier kreeg de Grutto na zijn bad nog een heerlijke douche over zich heen.

Derde dag op rij een foto van een Watersnip, maar telkens heel anders. Ik ga vogels fotograferen dan ook een steeds  leukere uitdaging vinden!

Vandaag een Watersnip die zich wél goed liet zien, hij had net een vette worm gevangen.