Een mals regenbuitje
Een mals regenbuitje deerde het jonge steenuiltje niet, en mij ook niet want ik zat lekker droog en vond de regen in de achtergrond wel een leuk extraatje.
Een mals regenbuitje deerde het jonge steenuiltje niet, en mij ook niet want ik zat lekker droog en vond de regen in de achtergrond wel een leuk extraatje.
Bij mij in de kustregio hebben we veel minder winterse omstandigheden gehad dan elders in het land, ik moest dan ook echt zoeken naar onderwerpen voor mooie winterplaatjes. Gelukkig vond ik deze herfstbladeren, gevat in een heel dun laagje ijs.
Wind is een weersverschijnsel dat je eigenlijk niet kunt zien, maar we kunnen duidelijk zien dat het waait wanneer de wind beweging veroorzaakt, zoals bij rietpluimen die op hun hoge stelen direct in beroering worden gebracht. Met een langere sluitertijd - 1/5 sec - en een kleine beweging van de camera heb ik dat hier nog wat extra geaccentueerd.
Een vervolg op mijn foto 'Daar komt een bui aan'. Zoals daar te zien is kwam er een felle bui aan, ik had graag door gefotografeerd maar het was even zo heftig dat ik er toch maar voor koos om in de auto te schuilen. Net zo snel als de bui kwam, trok hij over en zag ik het boven zee weer opklaren. Deze foto maakte ik 10 minuten na de vorige door de natte autoruit, scherpgesteld op de nattigheid en zo gekaderd dat het randje gesmolten sneeuw op de raamsponning precies langs het onderkader valt.
De eerste DDN Fotowandeling werd een leuke en gezellige dag op het strand en zuidpier van IJmuiden. Zelf fotografeerde ik vooral vogels, maar je kunt je daar ook prima uitleven op andere onderwerpen zoals bijvoorbeeld structuren in het zand en op de basaltblokken, natuurlijk ook de zee, de golven en de branding en ook de lichtbakens zijn altijd fotogeniek. Genoeg te zien!
We zagen wat mooie vogelsoorten, zoals een Zilverplevier. Hij liep op het strand en ik stond op de pier, van bovenaf fotograferen vind ik niet zo leuk, het vogeltje werkte echter even lekker mee, bij vloog op en kwam langsvliegen en showde daarbij alle kanten van zijn prachtig getekende verenpakje.
Deze eenzame Kemphaan in mooi spiegelend water vroeg gewoon om een minimalistisch plaatje. Puur op het gevoel heb ik daarbij voor een ruime belichting en een wat afwijkende compositie gekozen om de leegte nog wat extra te zichtbaar.
Op zoek naar minimalisme in mijn archief vond ik vooral foto's met witte achtergrond, maar ook kleur kan minimalistisch zijn. Ik denk tenminste dat deze Bergeend in het laatste licht van een windstille avond wel aan de criteria voor het thema voldoet?
Na de foto van de Havik waarbij ik schreef dat ik die avond/nacht op een boommarter hoopte, nog even het vervolg: de boommarter dus!
Een avond en halve nacht in een schuilhutje in de hoop dat Boommarters zich laten zien. Dat gebeurde ook, maar de eerste bezoeker was een Havik! De setting was minimaal aangelicht en de havik zat gelukkig goed in dat beperkte licht. Door flink te onderbelichten kon ik de sfeer van de duisternis bewaren.
Altijd leuk om met Drieteenstrandlopertjes bezig te zijn. Ze rusten en foerageren vaak op de basaltblokken van de Zuidpier in IJmuiden en wanneer daar dan golven op stuk slaan willen ze nog wel eens opspringen. Dit opvliegende vogeltje ving net wat zonlicht, daarom moest ik onderbelichten en werd de achtergrond nog wat donkerder en vind ik het beeld mooi passen in het thema Licht in de duisternis.
Een witte wereld heb ik vorige week alleen maar 's avonds laat gezien, de volgende ochtend was alle sneeuw al weer weg geregend. Maar met 4 stops in de plus wordt het bos ook wit.
Zelfs al in september!
Een beetje vreemde foto? Ik zal 't uitleggen, ik zat in een vogelhut die zwaar tegenviel en waar weinig gebeurde. En dan krijg je eind van de middag mooi tegenlicht, met lekkere speelse bokeh, elke willekeurige vogel zou welkom zijn, maar niets.... Dan maar zoeken naar wat er wel is, uitgebloeid Klein hoefblad, nou, dat was dus even letterlijk een lichtpuntje in de duisternis. Het gekke ruitpatroon in de bokeh bovenin wordt veroorzaakt door een fijnmazig net voor het vensterglas in de hut. Ik vond 't wel grappig ;-)
Hetzelfde strandje in Audresselles als de eerdere upload in Z/W, maar ander tijdstip, ander getij, ander plekje en ander licht, en vooral vanwege dat laatste nu in kleur.
De eerste zonnestralen lichtten het steenuiltje mooi aan, met een donkere boomstam in de achtergrond en door ruim te onderbelichten ontstond er 'licht in de duisternis'.
Vorige week zag ik voor het eerst sneeuwgorzen op het strand, wat een mooie en schattige vogeltjes! Daar ga ik beslist nog eens vaker voor op pad. Wat ik bij deze foto heel lastig vond is dat ze alle drie een andere kant op kijken en dan ook nog eens wat 'tegendraads', hoe ga je dan om met ruimte voor de kijkrichting? Na heel wat schuiven en puzzelen bij het maken van een uitsnede kwam ik op deze compositie uit, wellicht ook wat tegendraads maar ook wel een beetje eigenwijs denk ik.
De wind waait regelmatig stevig door en daarmee verdwijnen zo langzamerhand de gekleurde blaadjes van de bomen. Deze markante beuk heb ik 3 stops overbelicht en in de nabewerking heb ik even wat met de kleuren gespeeld om die laatste herfstkleurtjes mooi uit te laten komen.
Op Facebook kreeg ik bij deze foto reacties als 'Hé heb je een drone? ', ' Net een maankrater landschap' en 'Een foto met veel mogelijke verhalen!' Zelf doet het beeld me denken aan zo'n crossing van Buffels in Kenia of zo. Ik ben wel heel benieuwd wat jullie er in zien!
Bij een klein zonnetje en een nog steeds flink doorwaaiende wind droogde gistermiddag de toplaag van het zandstrand, een ideaal moment om camera en lens goed in te pakken en een poos op het strand te gaan spelen.