Lekker smullen van de zaadjes in het riet, het mag duidelijk zijn hoe de Rietgors aan zijn naam komt.

Liggend aan de waterkant verscheen deze Tafeleend in mijn zoeker, erg schuw, dus heel stilletjes achter een pol riet blijven liggen en toen kwam hij even wat naderbij,

Krakeenden zijn prachtig getekende eendjes, maar ik zag pas hoe mooi de vleugels zijn toen het me lukte om er een in de vlucht te vangen.

Een paar dagen geleden eens een kijkje genomen bij een plasje in Spaarndam. Van vorig jaar herinnerde ik me te hoog riet om mooi te kunnen fotograferen, maar er bleek drastisch te zijn geruimd, waardoor een laag standpunt mogelijk was. Gelukkig nog wel voldoende riet voor mooie gekleurde reflecties in het water en een paartje Wintertalingen wilde wel even op precies het goede plekje zwemmen. Ik kon niet kiezen, dus daarom een plaatje van zowel man als vrouw, hier het prachtige mannetje.

Een paar dagen geleden eens een kijkje genomen bij een plasje in Spaarndam. Van vorig jaar herinnerde ik me te hoog riet om mooi te kunnen fotograferen, maar er bleek drastisch te zijn geruimd, waardoor een laag standpunt mogelijk was. Gelukkig nog wel voldoende riet voor mooie gekleurde reflecties in het water en een paartje Wintertalingen wilde wel even op precies het goede plekje zwemmen. Ik kon niet kiezen, dus daarom een plaatje van zowel man als vrouw, hier de dame.

Was ik afgelopen week al heel blij met mijn zwemmende Grote zaagbek, een paar dagen later lukte het me om deze prachtige eend in de vlucht te vangen, nu dus helemáál happy!

In deze tijd van het jaar is het in de Amsterdamse Waterleidingduinen genieten van de wintergasten zoals de Grote zaagbek. Ik had al meerdere keren vergeefs geprobeerd deze prachtige maar schuwe eend eens goed in beeld te krijgen. Afgelopen maandag lukte dat eindelijk, en ook nog eens vanuit een lekker laag standpunt. Dit is het mannetje, met zijn gelige buik ook wel Boterbuik genoemd, het vrouwtje staat nog op mijn wensenlijstje.

Zo af en toe begeef ik mij eens op het creatieve pad. Zo ook hier, in een stapel boomstammen met herfstbladeren zag ik mooie warme herfsttinten maar een foto ervan vond ik nogal saai. Daarom eens iets met ICM geprobeerd, tijdens een langere belichting de camera bewogen en wat verplaatst, daarbij lang genoeg op één plek belicht om nog wat scherpte te houden. Het resultaat vond ik best verrassend en spannender dan een 'gewone' foto. Maar ik kan me goed voorstellen dat niet iedereen dit waardeert.

Eind september kleurde een klein eilandje bij HBN10 al in mooie herfsttinten. Dan is het hopen, en geduldig wachten tot een watervogel zo aardig wil zijn om op de juiste plek voor het eilandje langs te lopen. De Watersnip werkte een keertje fijn mee.

Ik heb bij deze dode bomen een hele poos staan wachten tot er een vogel in kwam zitten, want dat leek me net even leuker. De duif kwam een paar keer langs maar keek dan net de verkeerd kant uit. Maar de aanhouder wint: hij draaide zich eventjes om.

Tussen al het wit eens even wat anders: Appelvink in lowkey.

Ik had deze groep spreeuwen al in het vizier toen ze ineens bijna rakelings over me heen vlogen, echt een heel gaaf moment!

Een Boswitje op de witte Wilde peen, dat leek me nog wel een aardige bijdrage aan het maandthema Wit. Door zo laag mogelijk tussen de witte bloemetjes door te fotograferen ontstond aan de onderzijde een natuurlijk en zacht wit vignet.

Na een grijze ochtend werd het licht aan zee gistermiddag ineens heel mooi. Dus het strand op, 9 km gelopen en slechts één Drieteenstrandlopertje gevonden, maar die werkte heerlijk mee terwijl het licht steeds mooier werd, daar had ik wel een nat pak voor over, want natuurlijk plat op de buik in het natte zand.

Brigitte liet laatst ook al een Visdiefje zien, dat is geen toeval, want we hebben ze samen staan fotograferen tijdens een paar heerlijke dagen bij het Lauwersmeer. Dus ja, een Visdiefje als bijdrage van mijn kant aan het Thema Wit kan dan ook niet uitblijven.

Meerkoeten in zee had ik nog nooit gezien, maar er zwommen er een stuk of wat bij de Zuidpier van IJmuiden. Een hele poos bezig geweest om ze in een leuke compositie met het schuim te krijgen.

Omdat ik ze zo leuk vind nog maar eens een keer Drieteenstrandlopertjes in het Thema Wit. De randjes zijn wel héél erg wit geworden in het winterzonnetje, maar hoewel dus overbelicht vind ik het hier een lekker fris accent. 

Toen we in september in Drenthe waren voor de Fotodag Boomkikkertjes gingen Brigitte en ik daags daarvoor naar de leegstaande Tuinbouwschool in Frederiksoord, dat was een leuk avontuur en alleen al bij de oude fietsenstalling zijn we een hele poos zoet geweest. Door de Langpootmug, oude bladeren en spinnenwebben genoeg natuur voor Mens & Natuur denk ik.

Het lukt me meestal nog niet om die snelle vogeltjes in de vlucht te vangen, maar deze keer had ik het 3-teentje toch te pakken, Vond het met het witte schuim erbij wel een leuk plaatje én het past in het thema Wit.

Een foto vers van de pers. Pas na 4km lopen vond ik de eerste Drieteenstrandlopertjes, maar dat was geen straf want het was vandaag heerlijk op het strand en ik word altijd zo blij van die leuke vogeltjes!

In de Amsterdamse Waterleiding Duinen zijn de Damherten zó gewoon dat ik ze vrijwel nooit meer fotografeerde. Hoe leuk is het dan om ze weer eens met een frisse blik te bekijken en op zoek te gaan naar herten op fotogenieke plekjes.

Ik upload niet vaak twee foto's per dag, maar de twee Wilde Zwanen horen wel een beetje bij elkaar. Zoals gemeld bij de andere foto heb ik daar behoorlijk gecropt, bij deze spetterende zwaan heb ik eens geprobeerd of ik dat nóg extremer kon doen, foto is nog geen 5% van het origineel, maar volgens mij kan de kwaliteit er best nog mee door.

Nieuwjaarsdag in de Amsterdamse Waterleidingduinen genoten van een groep van 13 Wilde Zwanen, ik word altijd blij als ik ze weer zie en hoor. Eentje ging er lekker badderen, omdat ik de oever in de achtergrond niet mooi vond heb ik de foto behoorlijk gecropt. Hij doet zo in elk geval overtuigend mee in het thema Wit.

Door de foto ruim te belichten werden de wuivende grassen bijna wit, waardoor een wat winters sfeertje is ontstaan.

Steenlopertjes zijn mooie vogeltjes, heel rustig en vaak lekker meewerkend, maar daardoor soms ook wel een beetje saai. Dit stelletje bracht al ruziënd even wat leven in de brouwerij.

Oh kijk nou toch, bergen vol lichtpuntjes!!

Het zijn op het strand vast en zeker de meest gefotografeerde vogeltjes, dat is ook logisch vind ik, ze zijn zó leuk! Gistermorgen dus maar weer eens een poosje aan de waterkant gelegen, het was weer genieten.

Juist als de zonsondergang niet zoveel voorstelt kun je verrast worden door prachtig licht, dat in dit geval de zee een gouden gloed mee gaf.

Wachtend op de zonneharpen die het Speulderbos zouden gaan omtoveren in een waar sprookjesbos, vond ik de eerste lichtstralen die het bos raakten toch ook zeker de moeite van het fotograferen waard.

Even een mix van buien en zon toen ik in HBN10 van Han Bouwmeester zat, dat betekent spannend licht, waardoor ik deze kokmeeuw als een lichtpuntje in de duisternis kon fotograferen.