De vogel zat vrij dichtbij het vlonderpad, maar het viel niet mee om hem scherp in beeld te krijgen door het wuivende riet heen. Foto opnieuw bewerkt n.a.v. de opmerkingen van de moderatoren.

Ik heb kunnen "genieten" van het snorrende geluid van de snor. Altijd een heel bijzonder en afwijkend vogelgeluid dat opvalt tussen de andere vogelgeluiden.

Hier is te zien dat de vloed dichterbij komt, deze zeehond wilde duidelijk geen nattigheid hebben. Kwam daardoor naar me toe om het zeewater te ontwijken. Dat gaf weer leuke kansen.

Je hoort me meestal wel. maar je ziet me niet. De snor maakt een typisch brommend geluid als van een grasmaai machine in de verte. Ik had hem nog nooit gezien, want ze vertonen zich zelden en zijn goed gecamoufleerd. Heel blij dus dat ik hem nu ook nog heb kunnen vereeuwigen. Heel vroeg in de ochtend opstaan voor de vogeltjes loont altijd.

Vlak voor de voordeur van het appartement waar we in de Weerribben verbleven ligt een rietveld waar het wemelt van de rietvogels. Ook de snor is ruim vertegenwoordigd. 's Ochtends heb je mooi licht van de opkomende zon in de rug, 's avonds heb je er tegenlicht en dat levert een bijzondere sfeer op. Deze snor zat tussen het riet. Bewust gekozen om het riet op deze manier mee te nemen zodat duidelijk is hoe de snor zich meestal verscholen ophoudt tussen het riet.

Het is voor het eerst dat ik de Snor zo dichtbij kon fotograferen. Mooi weer en dat vind hij fijn en klimt hoog in het riet en laat zich horen met zijn snorrend geluid als een naaimachientje.

In het gebied waren op verschillende plekken mensen van het pad af gegaan en het riet in gelopen. Op veel plekken was het riet platgetrapt. Ik begrijp niet dat iemand die zichzelf natuurfotograaf noemt dat doet in zo'n kwetsbaar gebied. Ook op deze plek was dit helaas het geval. Ik heb er niet aan toegegeven om dichter bij de vogel te kunnen komen en ben op het pad gebleven. Daardoor is de vogel niet groot in beeld, maar geeft deze foto voor mij misschien wel een beter beeld dan een close-up.