Dit landweggetje met een mistige oranje zonsopkomst kwam ik tegen tijdens een rondje in de Betuwe. Tsja en voor je het weet ben je weer een tijdje zoet om een juiste compositie en licht te vinden.

De watergentiaan is een onbehaarde waterplant met een in het slib van de bodem kruipende wortelstok. Daaruit komen lange, vertakte, ondergedoken stengels, die zich pas dicht aan de waterspiegel vertakken en daar de bloemen dragen. Een plantje wat ik slechtst op één plekje hier in de polder ooit gezien heb. Het water moet er ook goed schoon voor zijn. Fragiel om te zien en heel fotogeniek bij een laag standpunt. Dus hier plat op de buik aan de slootkant.

In een natuurgebied (De Bruuk) wees iemand ons op een groepje waterviolieren in een poeltje. Kleine witte, soms met lila-roze, bloempjes. Heel mooi, maar lastig te fotograferen door de vele stengels en de drukke achtergrond. Daarom heb ik deze enigszins van bovenaf genomen om de sloot als achtergrond te krijgen. Een stack van drie foto's, samengebracht in photoshop.

Heerlijk dat kleine spul, vooral als ze zich fladderend tussen de madeliefjes bewegen. Bewust gekozen om het landschap mee te nemen in het beeld.

Toch gelukkig een paar nachtvorstjes. Daardoor ijs in de sloot. Toen het water daaronder wegzakte ontstond er zgn. bomijs. Dit was kapot gemaakt maar daardoor waren er leuke figuurtjes ontstaan. Daar was dit er een van. Ik zie er twee ijsvogeltjes in.

De sloot had mooie reflecties van de wolken, een boomtak en bloemen in de buurt. Ik vond een klein stukje planten erbij, het beeld net wat interessanter maken.

Gisteravond naar een plek in de buurt geweest, viel wat tegen. Veel zooi op de achtergrond, best al wat gebouwen e.d. weggewerkt in Photoshop. De lucht was matig, "gewone' foto's vielen wat tegen, er stond best een stevige wind en het water werd al snel wat gladjes. Plan B en gekozen voor een lange sluitertijd voor wat meer dynamiek. Gebruik gemaakt van een LEE ND 0.6 Hard Grad en The Little Stopper (6 stops ND).

De fuut was aan het zwemmen in een sloot. Door zijn beweging en wrs een laagje olie op het water leek de reflectie achter hem op een prachtige pauwenstaart. Het beestje had helaas een draad in zijn bek. Hopelijk heeft hij er geen last van gehad...

De herfst zet nu goed door. We kunnen nog even genieten van vallend blad en de fraaie kleuren. Dagelijks op pad met mijn camera hoort nu in mijn dagprogramma, want veel tijd is er niet meer. De warme kleuren, de schaduwen, er is van alles wat mij triggert om het vast te leggen. Deze foto heb ik vandaag op print terug gekregen en ik was zelf verbaasd van het resultaat. Een simpel onderwerp wat mij inspireert om morgen maar weer een sloot of water te gaan zoeken.

De hele hoge bomen weerspiegelden prachtig in het slootwater op een zonnige winterdag. Ik kreeg die hoge bomen er moeilijk op en heb toen staan experimenteren met het standpunt en vond deze opname raar maar wel "lekker raar". Ik heb lang getwijfeld om deze foto in te sturen omdat ik dacht: wat zal toch de reactie van de moderatoren zijn??? Ze vinden het wrs. totaal niets of misschien toch wel wat hebben. Ik zal het gauw genoeg horen!

Ik had eigenlijk nog nooit serieus speenkruid gefotografeerd, maar wat een lastig onderwerp is dat nog, veel opnames niet naar mijn zin, maar uiteindelijk sprak de sfeer in deze opname me wel aan, je ziet nog de beweging van het water en de reflecties van het zonlicht, ben benieuwd wat jullie er van vinden.

Twee foto's, die beiden zijn gemaakt met meervoudige belichting en daarna heb ik beide beelden in PS verder bewerkt.

Langzaam langs een slootje lopend op zoek naar libellen zag ik deze prachtige bruine glazenmaker mooi zitten op de paarse bloem. Paar foto's gemaakt en toen vloog hij weg.

Tijdens het varen in de Wieden zien we regelmatig purperreigers....meestal vliegend. Als we ze - altijd van afstand - wél aan de slootkant zien is het vaak een zoekplaatje. Ook bij deze foto.....supergeluk dat wij hem op tijd zagen.

Mist in de polder.

Nog een laatste foto van de sneeuw in de sloot bij Uffelte. Opnieuw een detail eruit.

Tijdens de sneeuwstorm was de sneeuw die over de weilanden kwam gewaaid in de sloot blijven liggen. Er was een dikke laag ontstaan met daarin mooie structuren. stack van 4.

Wat kan een doodgewoon slootje met sneeuw toch surrealistische beelden opleveren. De roestbruine kleur wordt veroorzaakt door ijzeroer wat in de Drentse veengebieden veel aanwezig is. Tegenstelling: Warm versus Koel, etc.

In een sloot was veel sneeuw gewaaid die overhing. Daaronder hingen ijspegels. Kennelijk was er door de zon sneeuw gedooid, die later weer bevroor en ijspegels werd. Ik heb de foto omgezet naar zwart/wit en het contrast verhoogd en de foto verscherpt zodat er een dat meer dramatisch effect is ontstaan. Stack van 7.

Deze dame lag zo lekker in de vroege ochtend zon te dobberen met haar oogjes dicht alsof ze dadelijk even gekust wilde worden door haar vriendinnetje