De ondergelopen velden en weides met bomen die deels in het water stonden, leenden zich om aan de slag te gaan met een creatieve benadering. Dit is een meervoudige belichting met een combinatie van lichte beweging en een stapje richting highkey.

Dit is een foto die al een tijdje in het archief zit, ik heb er regelmatig al eens wat aan gesleuteld omdat hij me wel steeds een beetje raakt. Nu met het nieuwe maandthema deel ik hem graag. Persoonlijk vind ik het lijfje iets te soft en te weinig scherpte hebben door het vogeltje in actie.

Eenvoud, schoonheid en kwetsbaarheid in zwart en wit.

Het Schulensbroek, voor een groot stuk ondergelopen door de overvloedige regenval van de laatste maanden... Een foto die me doet stilstaan bij de invloed van de mens op de natuur. Ik heb gekozen voor highkey en omgezet in zwart wit.

Je waant je even in een andere wereld wanneer je in dit gebied terechtkomt. Jaren geleden werden de bomen beschadigd door een brand, nu zijn ze het stille geheugen van wat er zich toen afspeelde. Tijdens het bewerken merkte ik dat de omzetting naar zwart-wit mijn gevoel van het moment mooi weergaf.

Samen op zoek naar eten, ze bleven in groep dicht bij elkaar. Ik had de kans om een beetje te spelen met de belichting vermits het een rustige ochtend was op het strand en de gefocuste scholeksters niet snel opgeschrikt werden.

Er zijn momenteel vrij goed springstaartjes te vinden in onze tuin. Ze verstoppen zicht tussen de vochtige bladeren, hun leefgebied. Hier heb ik gebruik gemaakt van het tegenlicht en in de nabewerking pas de foto gekeerd omdat hij me zo meer aansprak.

Het was best wel een grijze ochtend, zonder noemenswaardige wind waardoor er een mooie reflectie in het water ontstond. Om de gouden gloed rond het boompje en het verschil met de omgeving te accentueren heb ik gekozen voor een koelere kleurstelling.

Het meer van Lac du Der op een mistige dag. De ideale omstandigheden om deze ooievaars in de spotlights te zetten in hun biotoop terwijl ze samen op zoek gaan naar iets lekker.

Heerlijk om in te zoomen op de wereld van deze kleine springertjes. Verrassend wat je te zien krijgt in je beeld....

Deze paddenstoeltjes steunden tegen elkaar. Ik heb geprobeerd om de sfeer te versterken door enkele stops te overbelichten.

Dit hazenpootje lag gebroken op het gras in de tuin, ik vermoed door een neergedwarreld blaadje. Ze zijn dan ook zo kwetsbaar. Ik gebruikte blaadjes om er rond te leggen en heb de kleur van die blaadjes teruggeschroefd in de nabewerking om de aandacht op de structuren van het hazenpootje te leggen. De zon zorgde voor het tegenlicht.

Het was een zonovergoten dag tijdens de workshop 100 tinten wit, heerlijk om met ons groepje door de duinen te struinen, bewust de paadjes volgend om niet teveel verstoring te brengen. Af en toe dreven er wat sluierwolken voorbij, zo ook tijdens het maken van deze foto. Tijdens de nabewerking ging ik op zoek naar het kleuren of zwart/wit profiel dat me het meest aansprak en kwam bij dit beeld terecht. Ik weet niet met zekerheid of ik nu nog kon spreken van een high key technisch gezien?

De workshop 100 tinten wit legt de weg open naar een creatieve insteek die me echt wel aanspreekt. De sfeer en zachtheid komt helemaal naar boven door deze techniek toe te passen. Bedankt Brigitte voor de fijne begeleiding.

Ik heb geëxperimenteerd met het samenvoegen van 2 foto´s in de nabewerking, ondermeer om de lichtinval tussen de boomblaadjes te kunnen meenemen in de foto samen met het fragiel hazenpootje.

Dit hazenpootje deed me denken aan een bloem...De foto is ontstaan door gebruik te maken van meervoudige belichting vanuit de camera. De achtergrond op onscherpte en het hazenpootje in de focus.

Mijn verwondering was groot toen ik dit prachtig, teder paddenstoeltje vond in onze tuin. Het ochtendlicht speelde dan ook nog eens zo sfeervol met de achtergrond. Wat een moment....nu ga ik elke ochtend terug kijken! 😉

Heerlijk, genieten van de vroege ochtend, de opkomende warmte van het septemberzonnetje vertaalt zich doorheen de straling op de laaghangende nevel.

September opent een nieuw seizoen de nazomerse warmte en de vochtige lucht komen samen...deze paddenstoeltjes ontdekte ik in onze tuin. De veelheid aan druppeltjes rondom hen zorgde voor reflecties en sfeer.

Een jong konijntje dat even komt piepen tussen de lamsoor door. Het nazomers zonnetje zorgde hierbij voor de warme sfeer terwijl het haasje rustig verder knabbelde aan de lamsoorplantjes.

Deze zomer vonden de libellen het best goed om te vertoeven bij ons tuinvijvertje. De libel ontwakend, nog vol dauwdruppeltje. Het diafragma heb ik flink wat geknepen om de details beter in beeld te brengen vermits de achtergrond toch niet zo dichtbij lag.

Ik had gisteren een heerlijke dag met DDN op de Zuiderheide bij Hilversum. Het licht was helaas te hard voor fotografie! Maar onder de vliegden voorzien van een koel briesje hadden we gezellige en voor mij vooral leerzame gesprekken. Dit maakte deze dag voor mij tot een klein feestje. Mij zien jullie dus vast weer eens langskomen. Voor nu dank allen voor deze fijne dag.

Een ontwakende libel bij een klaverplantje. De kleuren en bubbeltjes op de achtergrond zijn ontstaan door de verschillende zomerse begroeiing in de graskant langs de vijver. Ik heb hier gebruik gemaakt van een vintage lensje: Meyer-Optik Gõrlitz Domiplan.

Het vroege ochtendlicht zorgde voor een magische sfeer. Wanneer er dan ook nog een geduldige purperreiger bij de tak zit en heel erg gefocust blijft om met zijn goed ontwikkelde ogen een visje te spotten is het genieten van het hele tafereeltje..

De libellen sluipen nu talrijk uit bij ons tuinvijvertje. De achtergrond is de omgeving waar het ochtendzonlicht speelt. Ik heb gebruik gemaakt van meervoudige belichting vanuit de camera om het beeld te creëren.

Die wondere wereld van de libellen die uitsluipen, hangen te drogen en hun vleugels openen om hun nieuwe wereld te verkennen...wat zijn ze fotogeniek en zo fragile en kwetsbaar. Dit beeld kwam tot stand door gebruik te maken van een oud lensje Helios- 44 M. Ik draaide het diafragma helemaal open wat de sfeer versterkt.

Ik heb bewust gekozen voor onscherpte om een dromerige sfeer in het beeld te creëren. Het silhouet van de bosbeekjuffer blijft nog mooi herkenbaar mede door de bokeh in achtergrond.

Deze libel stond al eens in de aandacht enkele uploads geleden. De omgeving wordt een beetje mysterieus en sprookjesachtig door een beetje afstand te nemen en een ander standpunt te kiezen. De witbalans is lichtjes teruggeschroefd.

Het aanbod dat we kregen tijdens de workshop 50 tinten groen was ruim en inspirerend, het nodigde dan ook uit om mee aan de slag te gaan. Deze high key sprak me aan omwille van de rust en de sfeer die het uitstraalt. De frisse plukjes groen tussen de oude bomen spelen de hoofdrol...nieuw leven in het wilgenlaantje.

Bij de start van de workshop 50 tinten groen kwamen we onmiddellijk terecht op een stukje dat rijkelijk bezaaid was met dit prachtig fluitenkruid. Het was even zoeken vooraleer ik de sfeer vond die me kon bekoren. Deze achtergrondkleuren en de bokeh die ontstond door de lichtinval tussen de blaadjes door vond ik wel mooi.