De ochtendzon scheen net even door de mist heen toen dit groepje Aalscholvers mooi synchroon voorbij vloog.

Tijdens een rondje fietsen op Schier kwam ik deze dame tegen op een van de basaltblokken. Zij bleef ook nog eens mooi zitten.

Een enkele grasspriet in de duinen gaf aan hoe eenzaam en breekbaar het leven kan zijn. Voor het minimalisme bewust gekozen voor zwart/wit en overbelichting.

Deze drieteen had ik gelukkig kunnen fotograferen tussen de schuimvlokken door. Had het al eerder geprobeerd, maar scherp krijgen is dan de de kunst. Bij deze was ik tevreden.

Op het eindeloze strand van west Schiermonnikoog was er de beginnende vorming van duin waar te nemen. En door de harde wind werd er een laagje zand over het strand geblazen.

Een zandtulpje, klein maar fijn, helaas kon ik er maar 1 vinden, maar ben er blij mee. Bijzondere vorm.

Hier is te zien dat de vloed dichterbij komt, deze zeehond wilde duidelijk geen nattigheid hebben. Kwam daardoor naar me toe om het zeewater te ontwijken. Dat gaf weer leuke kansen.

Deze zeehond keek toch wel heel aardig naar me.

Deze drieteen strandloper, liep voor mij gelukkig, mooi door de schuimvlokken op het strand. Deze foto had ik al eerder geprobeerd te verwezenlijken tot heden was dat me nog niet gelukt. Ben hier blij mee.

Deze liep ook gewoon tegen de wind in, kwam naar me toe lopen. Altijd leuk maar ook klussen om met dat lage standpunt de vogel in beeld te houden.

Deze steenloper zag ik aan komen lopen, de enigste van zijn soort op het strand. Er liepen verder drieteenstrandlopers. Het waaide behoorlijk en het zand kwam ook in mijn ogen, terwijl ik van de wind af lag. De steenloper liep er gewoon tegen in en had de ogen gewoon open. En kwam steeds dichter bij.

Deze zeehond was voor mij een aangenaam meewerkend fotomodel. Later zag ik dat er een wondje aan de achter vinnen zat. Deze, denk ik achteraf, moet dan beter drogen op het strand. Het zoute zeewater zal ook aardig bijten. Als de zee dichterbij kwam ging de zeehond weer verder het strand op. Gelukkig was het rustig op het strand. Uiteindelijk was de zeehond zeker 24 uur op het strand geweest.

Deze juveniele lepelaar kwam net uit de kwelder, was daar aan het foerageren en was alleen. Volgens mij was de rest al naar warmere oorden vertrokken. Zelf vindt ik het mooi zo tussen de zilverachtige alsum. Geheel niet schuw, bood het me wel wat mogelijkheden.

Dit eenzame duinfranjehoed gevonden in de duinen. Ook niet meer dan deze.

Door de opkomende vloed zullen de ribbels in het zand niet meer zichtbaar zijn.

Deze stond mooi alleen, was al aardig tegen niet meer mooi aan. Maar gaf juist daarom mooie tekeningen in het verweer. Het zand was door de regen extra nat.

Op het strand was een grijze zeehond aan het uitrusten maar moest af en toe toch nog wat rekken en strekken.

Het lijkt net of dit drieteenstrandlopertje poseert om even te benadrukken waarom hij ook weer zijn naam heeft gekregen.

Gedurende een korte tijd kwam de opgaande zon door de zeedampen heen waardoor dit drieteenstrandlopertje heel mooi werd belicht. Zo'n moment waar je heel blij van wordt!

Van harte gefeliciteerd Aart van Veldhuizen, je fraaie foto "Strandjutten" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd! 

Klik hier om de originele inzending van Aart te bewonderen.

Deze distel was nog niet helemaal open, de kern moet nog verder los komen. De scherpte op de al uitgekomen steeltjes gelegd, dat kwam in mijn idee beter uit voor de maandopdracht.

Helaas geen exif gegevens, deze had ik gewist voor ik het had opgeslagen. De Kompas kwal lag wat meer op het net aangespoelde strand. Was weer een mooie kans om met de zon te spelen.

De ribbels in het zand met het wegtrekkende water in de avond op het strand. Het was voor mij een probeersel om een creatieve foto te maken wat ik anders haast nooit doe.

Deze mossel gevonden op Schiermonnikoog, de zon scheen en maakte het een uitdaging, om er iets meer dan gewoon van te maken.

Jonge zeehond op het Noorderstrand van Schierminnikoog. We waren al een uur of drie op zoek naar zeehonden, niet gevonden, maar uiteraard lag er toch nog een jonge grijze zeehond (jaarling) te relaxen bij de strandopgang toen we weg wilden gaan. En de titel.... enkele wandelaars kwamen vol trots vertellen dat ze de VVV hadden gebeld, omdat naar hun mening de zeehond er verdwaald uitzag...

Macrofotografie met de groothoek op het westerstrand van Schiermonnikoog. Een paar plukjes helmgras die de elementen proberen te trotseren. Op die dag stond er een flinke wind, die deze kleine zandduintjes creeerde, maar voor hoe lang... de vloed kwam alweer op.

Deze kwam ik tegen op Schiermonnikoog, het was zoeken naar veel blauw. Iets gespeeld met kleur en mist.

Bij hoogwater zaten deze scholeksters hutjemutje bij elkaar op een droog plekje, een zogenaamde hoogwatervluchtplaats.

Deze foto aardig bewerkt, na de storm waren er namelijk erg veel schelpen bij gekomen. Gelukkig zat er ook een beetje kleur in het zand wat maakte dat ik het kon versterken. Gekozen voor een vierkant en bewerkt met een oud programma color efecs pro. In eerste instantie had ik een donkerder versie, maar denk dat dit wat prettiger kijkt.

Deze dag bereikt de wind stoten tot 120 km per uur gemeten op Lauwersoog. Deze foto gemaakt op Schiermonnikoog. Had helaas geen gelegenheid om van objectief te wisselen, de paaltjes waren de enigen die niet bogen voor de wind/storm.