Ik wilde putters op de zonnebloemen fotograferen. Ik zat op mijn krukje links van de putters..., putters gaan naar rechts. Ging ik aan de andere kant (rechts) zitten, deden de putters het tegenovergestelde. De laatste poging, zat ik onder een camouflagenet op de grond tussen de (boeren)kolen om de putters op de zonnebloemen te fotograferen. De putters gingen naar achteren. Zucht! En toen, zag ik iets vanuit mijn ooghoeken... bijna in mijn lens... een paapje. Heel blij mee!

Een half uur na zonsondergang, de camera lukte het soms niet meer om (automatisch) scherp te stellen! Maar het was het wachten waard. Prachtig. Vlak voor de bosuil wegvliegt, gaat hij op de rand zitten en scant zijn omgeving. Dat kan enkele minuten duren, maar soms ook heel kort. Vanuit schuiltent met extra camouflage. Vastgezet en afstandsbediening.

Één van de weinige foto's die rechtstreeks zo uit de camera rolde. Zag dan ook pas op de computer het resultaat. Stond dit jaar ook in het blad uilen.

Man steenuil zat lekker op het dak van de stal toen hij belaagd werd door een zwaluw. Of zijn het er twee? Normaal ben ik te laat met afdrukken, maar deze vloog net door het beeld toen ik al afdrukte.

Grutto in een kleurrijke omgeving.

Vreselijk weer, nat, koud, 05.17 uur, bewolkt. Gevolg: hogere iso en lage sluitertijden. Uitslapen dan maar? Nee, mijn passie voor de steenuilen is te groot. Helaas is één van de steenuilen overleden (deze gaat naar Wageningen voor een onderzoek naar pesticiden), van de twee andere jongen, zie ik er nog één. Ik hoop dat er nog meer zijn, toekomst zal het uitwijzen. Vanuit schuiltent en extra camouflage, lens vastgezet en afstandsbediening. Uilen kunnen mij niet zien en horen.

Meestal ben ik niet zo van de experimenten, maar mijn camera wel! Geen idee of dit aanslaat. 's Ochtendsvroeg met nog zeer weinig licht: lage sluitertijden levert soms grappige foto's op. Canon R6, 600 mm en 1.4 extender. Schuiltent met afstandbediening.

Man bosuil neemt het er nog even lekker van voordat hij op jacht moet om zijn kroost te voeden.

Dit jong lag lekker te relaxen hoog boven in de spar. Ik had dit nog nooit gezien, maar het was erg amusant! Op de grond met statief en afstandsbediening en camouflagenet. Hier was het al diep in de schemering.

Steeds lukte het mij niet (eventueel) jonge bosuilen te ontdekken, terwijl ik de ouders in de linde wel al een paar jaar volg. Dit jaar doe ik pogingen om de jonge bosuiltjes wel te volgen. Dat is niet makkelijk. Het nog niet vliegvlugge jong zat hier rustig op een tak in de linde, maar klimmen kon het al als de beste! Ik ben zodanig om de linde gelopen totdat ik de boomstam in de achtergrond achter het jong had staan.

Het zou droog blijven!

Rustig bidden was erg lastig voor vrouw torenvalk. Een rondtrekkende groep spreeuwen maakt het speuren erg lastig.

Eindelijk lukte het mij na ongeveer 2 jaar om vrouw bosuil volledig (in ieder geval de kop) in beeld te krijgen. Soms had ik ze al samen gezien in deze holte, wat overigens géén broedholte is. Meestal zit man (de rooie, zie eerdere foto's) er alleen in. Nadat ze man de holte uitgejaagd had, liet ze zich even in vol ornaat zien om vervolgens ook op stap te gaan. Vanuit schuiltent.

Het is lang geleden dat ik voor het laatst een macrofoto heb gemaakt, maar toen ik de uitgebloeide geraamtes van de lampionplanten zag, wist ik dat ik daar iets mee moest doen. Ik heb me twee halve middagen uitgeleefd op de 'karkassen'. Ik merkte dat ik het mooiste licht, ook hier met macro, rond- en na zonsondergang had. Heel veel onderbelicht, in Photoshop/ Lightroom het contrast nog wat verder opgeschroefd en (denk ik) ook de verzadiging nog beetje verhoogd. Geen idee of dit aanspreekt?

Naarmate er steeds meer verval optrad in de oude boerderij, de schuren, het woonhuis, de stallen en het kippenhok, was het vaak gokken waar ik de schuiltent neer moest zetten. Vaak was het afwachten en dook ergens één van de steenuilen wel weer op. Zoals hier in het vervallen kippenhok.

Jonge steenuil in een vervallen oude schuur van zo'n typische ouderwetse keuterboer. Heerlijke omgeving voor zowel steenuil als fotograaf! Twee staande foto's, samengevoegd.

Pas na een paar jaar kwam ik erachter dat de steenuilen onder de pannen van de deel broedden. Dit is één van de jongen die mij eerder in de gaten had dan ik hem/ haar! Ook deze schuur is reeds lang tegen de vlakte, wel jaren geleden elders op het terrein twee steenuilkasten geplaatst om deze habitat te behouden.

Momenteel bezig om oude foto's uit te zoeken voor Instagram. Ik doe dat vanaf 2005. Het is ontzettend leuk om al die oude foto's weer eens door te 'bladeren'. Ook flink de bezem door mijn (externe) oude harde schijven gehaald. Voelt heerlijk zo'n opgeruimd gevoel, kan het alleen in mijn kamer nog niet zo zien :) Steenuil in een oude vervallen schuur, 2006. De schuur is inmiddels reeds lang verdwenen. Helaas verdwijnt er steeds meer van het kleinschalig cultuurlandschap.

Deze boomkruiper ontdekte ik tijdens een wandeling. Achter het schors van een half dode eik had de boomkruiper blijkbaar zijn nest. Met de 600 mm en 1.4 extender flink afstand gehouden. Moeilijk om scherp te stellen met weinig licht en een zeer beweeglijke boomkruiper. (hoewel 'ie alleen omhoog gaat, scheelt weer). Op krukje met groot camouflagenet, vlakbij het wandelpad. Niet alleen de boomkruiper zag mij niet, ook de meerdere wandelaars niet. Altijd een leuke ervaring!

Hoogwater in de Ooijpolder. Dit vrouwtje was aan het bidden boven mijn hoofd, heel dichtbij, maar het waaide gigantisch. Moest uit de hand fotograferen met de 600 mm en 1.4 extender. Desondanks toch wat scherpe foto's. De volledige aerodynamische houding spreek me in deze foto aan.

Groenlingen op weg naar 2024 (hoewel ze soms ook terugvlogen).

Groep opvliegende spreeuwen boven de Waal. Mistige ochtend en daarna bewolkt. Snap nu ook de aanwezigheid van de slechtvalk wel!

Overstekende canadeze ganzen op een mistige Waal. Op de achtergrond de 'Oversteek', deze brug is vernoemd naar de Waalcrossing van de geallieerden tijdens operatie Market Garden. De brug is een eerbetoon aan de 48 geallieerde militairen die tijdens de Waalcrossing zijn omgekomen. Er staan 48 lantaarns voor elke omgekomen militair één. Als de lichten gaan branden word er elke dag een oversteek gemaakt, met tenminste één veteraan. Het baken paste niet meer, kon ook niet meer snel naar achteren.

Heel klein, helaas, maar zag pas op de computer dat het een slechtvalk is. De grote verticale lijnen zijn van de twee windmolens. De voormalige kolen-energiecentrale is gesloopt. Aan de bakstenen toren hing altijd een nestkast voor de slechtvalk. weet niet waar die nu hangt, maar slechtvalk is er nog wel! Vlak voor zonsopkomst gemaakt op een mistige ochtend.

Eén van de jonge steenuiltjes op de dakpannen naast de schuur waar ze regelmatig gevoerd werden. Lastige plek om te fotograferen. Donker en lage sluitertijden, desondanks toch nog wat scherpe foto's kunnen maken. In afwachting van ouderuil met voedsel werd er veel gerekt, gestrekt en gebedeld.

Deze jonge steenuil landde vlak voor mijn lens, terwijl de zon opkwam. De jonge uiltjes konden blijkbaar al aardig vliegen en even later vloog dit jong naar de schuur voor hem/ haar.

Het lijkt alsof de steenuil tegen het konijn zegt: "Ik lust je rauw", kom maar op"! (aanvullingen welkom!) Vier weken heb ik genoten van de steenuilen. Prachtig om de hele ontwikkeling te zien. Mannetje had ik na 8 juni niet meer gezien en vond ik deze week terug: uitgedroogd en zonder kop. Kans is groot dat hij gepakt is door de havik, die 400 meter verderop broedt. Alle respect dus voor moeders die vier jongen heeft grootgebracht en die inmiddels allemaal uitgevlogen zijn.

Deze takkeling rustte onderweg terug naar de steenuilkast even uit in deze mooie hoogtamfruitboom.

Dit jong was door zijn brusjes van de 'veranda' van de steenuilkast geveegd. Dit is de derde dag 'op de grond'. De uil bevond zicht bij één van de paardenstallen en dat zorgde voor mij voor prachtige fotomomenten. Het konijn kwam ook nog even langs. Helaas nog erg vroeg, dus lage sluitertijden. Het jong werd gewoon door de ouders gevoerd.

Na drie jaar weer steenuilen op dit adres. Hier zat de uil bijna in mijn lens terwijl het flink waaide. Vanuit schuiltent.