Vanaf het topje van een dode boom de omgeving scannen op insecten en onraad.

Deze Roek komt even voor een portret zodat we zijn "vreemde" snavelbasis kunnen zien.

Hoewel er al Roeken zijn die aan de leg zijn verzamelt dit span nog materiaal voor de afwerking van het nest.

Nog maar net maart en de Staartmezen hebben het voorjaar, dus broeden in hun kop. Met spinrag en mos wordt de buitenkant van het bolvormig nestje gemaakt en later voor de voering zullen er honderden veertjes volgen.

Plekje voor de nacht gevonden waarschijnlijk. De Kraai bleef mooi zitten en dat is vaak wel anders.

Deze Koolmees is mooi door de rui gekomen en denkt dat hij baas kan spelen over de andere mezen.

Hij/zij viel meteen op met die witte kraag. Veel zie je ze niet.

Het zonlicht gefilterd door de groene bladeren geeft een mooi effect. Jammer dat je het karakteristieke witte streepje op het achterkant van kop en nek niet ziet.

Normaal vind ik een vogel recht van voren gezien niet mooi. Deze mees - met zijn koppie een beetje schuin - heeft wel wat.

Hoewel hij zijn best doet zingt hij niet zo maai als een Karekiet.

Op de foto ziet het er erg kaal uit maar de Tjiftjaf kijkt uit op een prachtige groene duinvallei.

De hele dag in de weer voor je nakomelingen. Wat een toewijding.

Bij dit plasje verschillende zangvogels zien badderen.

Hoewel de Gele kwikstaart niet op de oever te zien is wordt hij wel weerspiegelt in het water. Je zou beginnen te geloven in spoken zo.

Na een bad moeten alle veren weer gecontroleerd worden want de Kwikstaart moet het van vliegen hebben.

Veel zangvogeltjes langs de Zeedijk maar de Tuinfluiter toonde zich het mooist.

Het valt nog niet mee om met zo'n laag zonnetje achter de Roek nog wat doortekening te krijgen in de zwart/blauwe vogel. Deze Roek heeft zijn jongen nog in het nest gelet op de gevulde krop.

Ze vliegen er met honderden maar even tijd voor een foto.....ho maar. Ze zijn natuurlijk ook druk met voerzoeken voor de jongen waar el meerder van zijn uitgevlogen.

Gewoon op de grond is toch net wat natuurlijker.

Jaren weinig aandacht aan de Merel besteed wat fotograferen betreft onder het motto: die komt nog wel een keer. Toen kwam het virus onder deze vogels en waren er op het laatst in onze buurt nog maar een paar over. Nu krijgt de Merel wel de nodige aandacht van mij en dat verdienen zo ook want het zijn prachtige vogels en ze zingen ook nog eens geweldig.

Zelfs het drukke Vuurgoudhaantje moet af en toe even rusten.

De Merel moet zich hier in een supermarkt wanen.

Deze Goudvink laat zich de besjes lekker smaken.

In deze in de winter blad dragende struik/boom met al die besjes is de Koperwiek moeilijk te spotten. Meestal zitten ze zo verscholen dat er geen mooi beeld te maken is. Deze wilde echter wel even poseren – al was het kort maar net lang genoeg - voor een foto.

Als ze niet mooi in de zon zitten komen de kleuren van de Vink er niet echt mooi uit.

Eerst hoor je ze en met een beetje geluk zie je ze. Ze gaan mooi boven in de vegetatie zitten dus soms krijg je een kans.

Eerst hoor je ze, dan zie je er één en dan blijken ze ineens ook vlak naast de auto te lopen. Hoe doen ze dat?