School vissen in de rode zee. Ik denk dat het sardines zijn, maar correcties zijn uiteraard welkom. Zo gaaf om dit van van 1 meter afstand mee te mogen maken onderwater.

Iets heel anders dan jullie van me gewend zijn. Bij het doornemen van een achterstallig archief, kom je nog eens wat tegen wat ik toch graag wil delen. Met snorkelen is het ook zo leuk om tussen al die vissen te zwemmen en natuurlijk gaat dan ook de camera mee.

Vanaf medio dit jaar tot en met oktober zijn er veel zeepaardjes gezien. Ik heb er in de Oosterschelde nog nooit zoveel gezien als in 2022, op een duiklocatie zaten er wel 4. Er waren duikplekken waar wel 13 zeepaardjes tegelijk zaten. Dit zeepaardje zwom van het ene takje naar het andere takje. Dit zeepaardje was niet groot, maximaal 10 centimeter van kop tot uiteinde van de staart. Aangezien de staart meestal gekruld is om het takje waar ze zitten ogen ze een stuk kleiner.

Na een aantal weken komen de jonge sepia's uit het ei. Hoewel ze klein zijn, deze op de foto is een paar centimeter groot, zijn het meteen kopieën van hun ouders. Ze hebben al volop pigmentvlekken, en ook hun tentakeltjes doen ze fier omhoog. Als ze zo'n 15 a 20 centimeter groot zijn in het najaar verlaten ze de Oosterschelde om er twee jaar later weer terug te komen.

Als de sepiola's minder zichtbaar worden dan is hun grotere familielid de sepia (circa 40 cm groot) weer vaker te zien. Mei en juni zijn de maanden waarin sepia's paren en hun eieren afzetten. Hoewel de afgelopen jaren ook sprake is van een tweede golf in augustus. Op de foto zie je het vrouwtje de eitjes afzetten (de zwarte druifvormige eieren aan de voorkant van de tentakels). Daarbij goed in de gaten gehouden door het mannetje, want de concurrentie om de vrouwtjes is soms fel onderwater.

In de lente zijn de sepiola's weer beter te zien. De sepiola is een dwerginktvis en wordt vaak niet groter dan een centimeter of 5. Het is een van de drie inktvis soorten die in Zeeland voorkomen (naast de sepia en de pijlinktvis). Ze leven op de zachte bodem, zodat ze zich snel kunnen ingraven als er gevaar is.

2022 was een goed zeepaardjes jaar in de Oosterschelde. Dit is een van de velen die ik heb gezien.

Een rif koraal wat denk ik een Montastraea annularis is, maar er is vast nog wel een onderwater specialist die hier zijn licht op kan laten schijnen. Gefotografeerd tijdens het snorkelen in de Rode Zee bij Egypte. De details doen me denken aan hongerige ogen met wimpertjes.

Dit jaar was een goed zeepaardjes jaar. Op meerdere duikplaatsen zijn ze gezien. Waar de afgelopen jaren misschien 1 a 2 zeepaardjes per duiklocatie werden gezien waren er dit jaar soms wel 5 a 6 zeepaardjes. Dit zeepaardje is gefotografeerd op een duikplaats op het eiland Tholen.

Een naaldvis vlak onder het wateroppervlak op jacht naar kleine visjes. Voor de verandering heb ik eens vissen gefotografeerd en dat valt nog niet mee. In de toekomst blijf ik toch vooral op het droge.

Zeepaardjes, altijd goed verborgen. Dit kleine zeepaardje (circa 4 centimeter groot) zat in een grote bos met wier in de Oosterschelde. Mijn duikbuddy Lianna had een scherp ook, en ik de ow-camera.

School vissen met daarboven een naaldvis. Prachtig om te zien hoe de dieren in een cirkel en bolvorm bij elkaar blijven om de vijand af te leiden. Opname is gemaakt in de Rode Zee, het water is gewoon echt zo lekker blauw net onder het wateroppervlakte.

Als de sepia's uit het ei komen zijn het meteen kopieen van hun ouders. Alleen een stuk kleiner. Volwassen sepia's zijn iets van 30 centimeter groot. Net uit het ei zijn sepia's nog geen centimeter groot. Deze was een centimeter of 3. Mooi gelegen naast een kokerworm (links bovenin).

Het voorjaar en de zomer is de periode waarin sepia's naar de Oosterschelde komen om te paren. Soms in grote groepen zoals hier op de foto (er zwommen nog 4 sepia's buiten het beeld). Rechts van het midden zet het vrouwtje de eitjes af (de zwarte en enkele wit druifvormige eieren) aan het stokje, goed bewaakt door het mannetje. De concurrerende andere mannetjes zwemmen er vlak naast. Op de voorgrond nog 2 zee anemonen te zien. Een typisch onderwater tafereel in de Oosterschelde.

In mei-juni komen de sepia´s (ze heten ook wel zeekatten) naar de Oosterschelde om te paren. Het vrouwtje zet de eieren af aan wieren en stenen. Ook aan wilgentakken die door duikers worden neergezet, zoals op deze foto te zien is. De sepia omstrengelt de tak en plakt het ei erop. Een paar weken later komen de jonge sepia's uit het ei.

Een Adelaarsrog op zoek naar eten op een ondiepe zandvlakte op Bonaire. Meestal zie je ze dieper en zijn ze schuw. Deze vond ons duikers wel interessant en kwam met een boog naar ons toe gezwommen.

Door de beweging van de visjes onderwater in combinatie met het schijnen van de zon, abstracte vormen in het water.

In 2014 waren we in het mooie Cornwall op vakantie. Nieuwsgierig naar de wereld in de kleine getijdenpoelen een waterdichte compactcamera in het water gestoken en op de gok gecomposeerd. Meestal waren de beelden natuurlijk bagger, maar soms, zoals deze, wel aardig.

De onderwater camera op goed geluk onderwater gehouden en afgedrukt, leverde verrassende mooie en leuke plaatjes op

Tijdens het snorkelen in laag water in een baai van Karpathos waren er prachtige reflecties op het zand te zien die werden veroorzaakt door de pal bovenstaande zon en de golfjes op het water. De visjes in het water maken voor mij het beeld af. En ja, het was echt zo blauw.

In de Nederlandse waterwereld zitten veel mooie en bijzondere soorten. Waaronder Zeepaardjes. Met het langzaam warmer wordende water komen Zeepaardjes steeds vaker in Nederland voor, jaarlijks worden ze gezien door duikers. Nederland is de noordelijke grens van het verspreidingsgebied van Zeepaardjes.

Naast sepiola's is er ook een ander inktvis goed te zien in de Oosterschelde. De sepia ofwel de zeekat. En als jij je afvraagt hoe ze kleine sepia's maken; nou zo dus. Boven de wier/zeesla bodem geeft het mannetjes een spermapakket aan het vrouwtje door via verstrengeling met hun tentakels. Het ging zo snel dat ik niet weet wie het mannetje is en wie het vrouwtje. Het zicht was niet super goed, veel alg een zweefvuil in het wate. Dat zie je terug aan de vlekjes in de onderste helft van de foto.

De snotolf lijkt met zijn rode en oranje kleuren uit de tropische zee afkomstig. Maar niets is minder waar. Dit is een koud water vis, en komt veel in Nederland voor. Met name in de winter en het voorjaar als de zeetemperatuur lager is, dan voelt deze vis zich als een vis in het (koude) water.

De leukste inktvis in Nederland is voor mij de dwerginktvis (sepiola). Daarnaast hebben we nog Sepia's en Pijlintvissen. De sepiola wordt niet groter dan een centimeter of 5, meestal nog kleiner. Deze op de foto was zo'n anderhalf a twee centimeter groot. En sommigen zijn niet bang, deze bleef dapper voor mijn lens heen en weer bewegen. De achtergrond iets donkerder gemaakt en wat zweefvuil weggepoetst, er was nogal wat alg in het water.

Een juffertje zoals ik hem eigenlijk nooit fotografeer, midden op de dag in de felle zon, met telelens. Maar mijn oog was gevallen op het door de wind bewegende water waarin vormen en kleuren zich razendsnel afwisselden. Dus camera in burstmode en schieten maar en vervolgens thuis geprobeerd de mooiste er uit te vissen. Deze is het geworden, de Watersnuffel (denk ik tenminste) lijkt zich in een onderwaterwereld te bevinden vond ik.

Koraal in de rode zee. Vooral de kleurencombinatie met de blauwe doopvondschelp en het gele visje spraken me aan Met dank aan Jos Paalvast voor de determinatie van de gele vis: Rode Vlagbaars of Lyretail anthias.

De Snotolf (ja vreemde naam ;-), waarschijnlijk zo genoemd vanwege de slijmerige huid) komt in de Oosterschelde voor eind winter en begin van het voorjaar. Een echte koud water vis met tropische uitziende felle kleuren. Daarom geliefd bij sportduikers. Als de eieren gelegd zijn vertrekt het vrouwtje naar diepere wateren. Het mannetje blijft achter om de eieren te bewaken. Afgelopen paasweekend kwam ik deze Snotolf tegen in het wier.

Ondanks alle berichten over afnemende visstand zijn er gelukkig nog steeds momenten dat je langs enorme scholen vis duikt. Zoals op deze foto uit Lanzarote. Heel langzaam dichterbij duiken om vervolgens met flitslicht de school vissen op de foto te zetten.

Een Snotolf (heet ook wel Lompvis) komt alleen in de winter en het vroege voorjaar voor in Zeeland. In de paaitijd zijn de mannetjes fraai gekleurd van paars tot oranje en rood. Het wit rechts onderin zijn eieren die het mannetje bewaakt. Snotolven hebben een soort zuignap onderaan waarmee ze zich goed kunnen vastzetten, zoals op deze oude meerpaal.

Op Lanzarote komen grote scholen vis voor. Zoals deze school Bastaard Grommers, ze heten (denk ik) zo omdat ze een klein beetje knorren onder water. De school was enorm groot, op de foto staat maar een deel van de totale school vis.