Een grazende schildpas op het zeegras in Marsa Alam, Egypte. Vaak te vinden in zandbaaien met zeegras, een lekker maaltje voor de schildpad. Bij de schildpad zie je twee Remora's; een vis met een hechtschijf op de kap waarmee de vis zich vasthecht aan schilpadden, haaien en dolfijnen. Zo liften de vissen mee en besparen ze energie. In ruil houden ze de gastheer/vrouw vrij van parasieten.

In Egypte doken we langs het rif toen plotsklaps een school zilverachtige vissen aankwam. Voor we het wisten zaten we midden in deze grote school. Continue de bek open, waarschijnlijk om het plankton uit het water te filteren voor voedsel. Een mooi gezicht.

Nu met meer contrast. Ook dit jaar weer veel zeepaardjes aanwezig in de Oosterschelde. Soms zijn ze goed verborgen, deze kwam onverwacht aan de onderkant van een sepia stok te voorschijn.

Een boeket bloemen met o.a. deze vrucht ( buiten geplukt, lijkt op framboos maar is het volgens mij niet) stond in een vaas. Deze vrucht viel in het water, waarna ik een foto heb gemaakt door het glas. De combinatie van luchtbelletjes en de eveneens ronde vormen van de vrucht vind ik mooi. En om een zachte uitstraling te bereiken heb ik een lens van Lensbaby ( de zogenoemde Velvet) gebruikt.

Een zeer algemene waterplant (zowel onder-als bovenwater) en zeker onderwater een zeer fotogeniek onderwerp. door de extreme hoek zijn de schaduwen en zonnestralen gebogen ipv recht, wat zeker bij deze foto een mooie omkadering geeft

Vandaag weer wezen snorkelen in de weerribben, redelijk zicht onderwater en vele mooi onderwaterlandschapjes. Deze is vrij ondiep genomen, zo,n 70cm, de kleuren en de lichtstralen vond ik zeer mooi

Zeepaardjes worden steeds vaker gezien in de Oosterschelde. Gisteren vond ik er in 1 duik maar liefst 4. Twee daarvan zaten bij elkaar en begonnen een soort dansje te doen. Enorm beweeglijk de zeepaardjes gingen alle kanten behalve bij elkaar ;-) Op de foto steeds maar 1 zeepaardje scherp zoals deze. Geen idee wat het dansje inhield, wellicht een parings- of begroetingsdansje? Zeepaardjes zijn monogaam en vormen vaak een duo voor het leven. Bijzonder om te zien in onze Oosterschelde.

De afgelopen maanden waren er weer volop sepia's in de Oosterschelde. Om het de sepia makkelijk te maken plaatsen veel duiken zogenaamde Sepia rekjes. Dunne houten stokken waar de sepia's makkelijk de eieren op kunnen afzetten. De stokken zie je achter de sepia. Een nieuwsgierige oorkwal kijkt mee.

Brede Ringsprietslakken zie je veel in het voorjaar in de Oosterschelde. Ze leven van poliepen, zoals dit bessenwier. Je ziet de bek van de slak om de wierdraadje heen. Eet smakelijk.

Spookfluitvissen zitten in de delfde familie als Zeenaalden en Zeepaardjes. Deze zwom tussen wat plankton/alg dat je als ronde cirkeltjes opgelicht ziet. Maar past op de foto wel bij de bont gekleurde spookfluitvis

Liggend aan de waterrand en de camera onderwater houden en in het blinde richten en scherpstellen en hopen dat er een redelijk beeld uit komt. Je ziet dus niet wat je fprecies fotografeert. Hier redelijk gelukt, krabbenscheer net onder het water oppervlakte

Ontmoeting met een snoek in het Bronsbergenmeer bij Zutphen.

Een Pygmee Zeepaardje, en klein zijn ze. Niet groter dan de nagel van je pink. En goed gecamoufleerd, ze lijken precies op het zachte koraal waarin ze zitten. Zonder gids niet te vinden, die vinden er dan ook meteen drie in een stuk zacht koraal ;-)

Doordat het water in een ruime sloot zo helder en stromend was kon ik deze foto maken. Een polarisatiefilter voorop de lens geschroefd voor meer details in het water.

In de winter en het voorjaar zijn er Snotolven te zien in de Oosterschelde. Ondanks de tropisch aandoende kleuren is het een echte koud water vis. Zodra het voorjaar richting de zomer gaat en water warmer wordt vertrekt deze vis weer. De jonge Snotolven groeien op in het relatief warme water. Deze foto is van een paar jaar geleden.

De lente begint ook langzaam aan onderwater in de Oosterschelde. Het vaker voorkomen van de Brede Ringsprietslakken is daar een teken van. Deze slak zat op een wierstreng heen en weer te deinen. Zo'n 5 a 6 centimeter groot.

Op het lavazand in Indonesie groeien soms wat sponstakken. In een daarvan zaten twee kleine sepia's. Uit niets begonnen ze met paren. Ze verstrengelen hun tentakels waarbij het mannetje het sperma pakket overbrengt naar het vrouwtje.

Ook 2023 was een goed zeepaardjes jaar. Op vele duikplaatsen in de Oosterschelder zijn door duikers zeepaardjes gezien. Ook ik had het geluk er een paar te vinden, waaronder deze. Twee zeepaardjes zaten een aantal weken lang op ongeveer dezelfde plek en waren daardoor makkelijk terug te vinden.

De pygmee inktvis, slechts een paar millimeter groot. Ze hebben een soort plakrand op de rug waarmee ze zich onder blaadjes, wier of andere dingen. Niet te vinden, dat doet de gids voor je. Daarna kan je ze zelf wel vinden als je heel goed kijkt.

De Hairy octopus.....zeer zeldzaam. Een van de weinige keren dat de duikgids compleet uit zijn dak ging toen hij dit beest vond. De structuur, onderdeel van de huid van de octopus, lijkt net op gras en wier. En is zo goed gecamoufleerd. De gids vond hem, en ik maakte maar wat foto's, ik had geen idee wat ik zag. Inzoomen op de foto, en pas toe ontdekte ik het oog van de octopus ;-). Daarna kon ik deze foto maken. Vervolgens schoot de octopus er vandoor in het wier en gras, niet meer te vinden.

Inmiddels zijn er volop baby sepia's te zien, maar in augustus zwommen de ouders nog volop rond om de eieren af te zetten. Zoals deze op de foto, vrij zwemmend in de Oosterschelde.

Ze komen massaal voor in Zeeland, Zee anemonen. Je besteedt er eigenlijk geen aandacht aan. Tot dat een foto van dichtbij maakt, dan valt op hoe mooi gekleurd ze zijn. Deze is niet zo groot, en centimeter of 7 a 8 lang.

Het is weer sepiatijd in de Oosterschelde. Sommige zetten nog eieren af, en de eerste jonge sepia's zijn geboren. Deze sepia (zo'n 20 cm groot) kwam naar mij toe gezwommen en bleef vlak voor mij hangen. Ik stak voorzichtig mijn hand uit, waarop de sepia met zijn tentakels mijn vingers aanraakte. Alsof de sepia contact zocht. Mooi moment. Daarna bleef de sepia voor mij hangen en kon ik een aantal foto's maken waaronder deze.

Een van de fraaiste naaktslakken in Zeeland, het Gestippeld Mosdierslakje. Afgelopen jaren een zeldzame verschijning, dit jaar komt dit slakje massaal op sommige duikplaatsen. Blijft altijd mooi te zien hoe soorten per seizoen afwisselend exploderen en dan weer verminderen. Zo blijft het duiken altijd interessant.

De Botervis, een lang en dunne vis van zo'n 20 centimeter lang. Heet zo vanwege zijn zeer glibberige huid. Vaak schuw, maar deze stak zijn hoofd uit zijn schuilplaats. Het flitslicht viel mooi op het oog (exif geeft altijd 'no flash fired' aan, maar ik flits altijd onder water).

Nee, geen tropische naaktslak dit fraai gekleurde dier. Een naaktslak uit onze eigen Oosterschelde. Op dit moment zitten er veel op sommige duikplaatsen, je kan er tientallen per duik vinden. Groot zijn ze niet, meestal een paar centimeter.

School sardines gefotografeerd tijdens het snorkelen in de Rode Zee. Zo gaaf om te zien hoe ze net als spreeuwen samenwerken als geheel om de vijanden de slim af te zijn en niet als ten prooi te moeten vallen aan de natuurlijke jagers.

Zeester in de Grevelingen.

Ontzettend gaaf om vlakbij zo'n imposant dier te kunnen zwemmen (snorkelen). Foto is gemaakt tijdens het snorkelen op gepast afstand om het dier niet te verstoren. De schildpadden worden op deze plek wel regelmatig van visafval voorzien, zodat ik de categorie beïnvloede dieren heb aangevinkt.

Een enorme school vis onder water in Lanzarote. Op sommige plekken ziet de visstand er gelukkig nog goed uit.