Hier kun je mooi zien hoe de Sperwers hun staart gebruiken om in balans te blijven tijdens het badderen.

Bijna had de jonge Havik een Eekhoorn te pakken maar die kon ternauwernood ontsnappen. De Eekhoorn had zijn zich hogerop een plaatsje gezocht in een Lariksboom waar hij/zij met allerlei rare geluiden ( angst ) liet horen. Hier kun je mooi zien hoe de jonge Havik het nakijken had. Het hele gebeuren is natuurlijk een hele belevenis maar zo langzamerhand wen je ook aan bepaalde situaties.

Zodra de jongen uitvliegen wordt er vaak alleen nog maar door het mannetje gevoerd. De Dames zijn dan niet meer zo lief tegen hun jongen. Vaak worden ze dan door haar verjaagd.

De Matkop en de Glanskop zijn vaak moeilijk uit elkaar te houden. Het beste kun je ze herkennen door hun zang. Ook heeft de Matkop geen helder lichte vlek aan het begin van de bovensnavel, de Glanskop wel.

Deze naald en bosbewoner komt alleen in het broedseizoen iets vaker te voorschijn. Ze zijn voornamelijk tijdens de schemering en 's nachts actief. De schuwe vogel stond in de zomer 's avonds om half acht zo maar uit het niets voor me. Moest hem/haar groot in beeld plaatsten omdat rechts van de vogel ook nog een Houtduif stond.

Deze mysterieuze, bijzondere roofvogel (dame ) heb ik in een maand tijd al vier keer op bezoek gehad. Hier is mooi te zien hoe de roofvogels zich koelen door de neb ver open te zetten en hierbij ook hun derde ooglid gebruiken. Het is een bijzondere ervaring om deze prachtige roofvogel van zo nabij te mogen observeren en te fotograferen.

Nadat ik wat onderhoud had gepleegd en water had ververst ben ik nog even in mijn schuilhut gaan zitten. Gelukkig had ik de camera meegenomen. Ik kreeg namelijk plotseling bezoek van deze prachtige dame. Een bijzondere soort waar ik zeer content mee ben.

Aardige mensen boden mij aan om op hun erf een paartje Steenuilen te observeren en te fotograferen. Dit Steenuiltje zat geconcentreerd te kijken naar de rondvliegende Meikevers.

Afgelopen jaar kreeg ik tot driemaal toe dezelfde situatie voorgeschoteld zoals op deze foto van een paar jaar geleden. Zomaar uit het niets ploffen de Sperwers met hun prooien bij het water neer en deze worden dan verdronken. Verrassend is, dat het allemaal Grote Bonte Spechten waren. Een hele belevenis op zich.

Mooie soort, meestal kondigen ze zich al aan met hun onmiskenbare deuntje.

Al heel wat Spechten voor de lens gehad maar hier lukte het me om een paring van de GBS vast te leggen. Soms lacht het geluk je toe.

Als zaadeter moet je geregeld naar beneden om water te drinken. De fotograaf krijgt dan maar een paar tellen om deze rappe soort te kunnen vastleggen.

Deze Zwarte Draadwatjes groeiden aan de zijkant van een stuk Berkenschors dat in het bos lag. Het Berkenschors heb ik iets rechtop gezet door er wat achter te leggen, waardoor ik tevens een mooie toepasselijke achtergrond kreeg. Stevig statief en draadontspanner zijn hierbij een must.

In 2012 zat rivier de Berkel, voor ons huis, geheel dicht met ijs. Alleen in een buitenbocht bij een kanostoep was nog een gedeelte open. Hierin zaten Dodaars te foerageren. Liggend op het ijs kon ik ze zo, op gepaste afstand, fotograferen. Plotseling kwam er één het water uit en begaf zich even op glad ijs. Toeval was, dat net daarvoor, twee schaatsers voor mijn neus langs schaatsten. Misschien dacht de Dodaars, dit kan ik ook wel.

Slim en behendig: dat zijn ze. Hier even in rust om wat te drinken.

Deze vaste bezoeker was naarstig op zoek naar voedsel maar kwam van een koude kermis thuis.

In de winter 2010 lag er een dik pak sneeuw. Een rondje rondom Lochem, met de mobiele schuilhut, bracht mij deze foto.

Tijdens het fotograferen van het Troskalknetje kreeg ik steeds te maken met wandelaars die graag wilden weten wat ik in hemelsnaam aan het fotograferen was. Het leek wel een excursie. Al met al was ik wel drie kwartier kwijt, maar wel heel gezellig.

Soms heb je geluk dat er zomaar een soort voorbij komt die je totaal niet verwacht. Het Vuurgoudhaantje is iets groter dan het verwante Goudhaantje.

Meestal merk ik het wel aan de vogels wanneer er een roofpiet in de buurt zit. Dan gaan uit voorzorg de mm. terug. Hier kreeg ik weer mijn gelijk. Opeens zat er een Buizerd op de stronk die al heel wat jaren in het bos ligt. Zo plotseling als hij kwam zo vertrok hij ook weer. 1 klik in de stille modus was voldoende voor deze foto.

In de wonderlijke, kleurrijke kleine wereld vond ik onder een afgezaagd stuk hout, van een boom. deze prachtige soort. De superkleine smaragdkleurige speldenknopjes op zwarte steeltjes zien er dan ook bijzonder uit. Van deze fraaie ongeslachtelijke schimmelsoort is maar heel weinig bekend in Nederland, er zijn nauwelijks foto's van. Stevig statief, draadontspanner, tussenringen en handmatige scherpstelling zijn dan noodzakelijk om deze 0'5mm-1mm schimmels vast te leggen.

Bij gebrek aan winters weer maar een foto uit 2019 waarop mevrouw Havik me op een bezoekje trakteerde. Geprobeerd om er iets anders dan anders van te maken, dit valt meestal niet mee omdat ze vlak voor mijn neus zitten. Ik wil ze dan niet verstoren door een ratelende camera. Verstoring? Dan zie je ze niet meer terug. Wachten op een geschikt moment is dan het motto.

Onopvallend zit dame Sijs tussen het bladgoud.

In deze donkere dagen willen wij, op deze manier, iedereen bij DDN fijne feestdagen en vooral een gezond 2022 toewensen.

In 2013 zaten er veel Kruisbekken in het bos ( invasie ). Na dat ze zich te goed hadden gedaan aan de zaden uit de Dennenappels en de Lariksappeltjes kwamen ze regelmatig naar beneden om hun dorst te lessen.

Gevonden aan de onderzijde van een dikke tak. Een beetje groot in beeld gezet omdat er rondom het kunstwerkje storende objecten zaten. Contrast verhoogd en het Plasmodium wat opgelicht in Photoshop.

Vaak hoor en zie je ze niet en plotseling zit er een bij het water. Ze schuwen altijd de drukte als ze komen drinken en badderen.

Tijdens het foerageren is er altijd wel een moment om te kijken of alles nog in orde is.

Kogelwerper gesloten van 2mm. Buitenzijde wittig tot okergelig, stervormig opensplijtend in 5 tot 9 goud of oranje gele slippen, waarna een bruinzwart pakketje van 1mm zichtbaar wordt. De Kogelwerper schiet met behulp van drukverandering dat zwartbruine pakketje tot 4m hoog en tot 5m ver weg. Na het wegschieten van dat pakketje blijft in het centrum een glazig wit, bol omgeklapt vlies achter. ( foto is al eerder geplaatst ). Deze foto toont : 1 in wording, 2 open en daarnaast een pakketje.

Deze foto is van het vorige jaar toen een juveniele Havik eerst een uitgebreid bad nam en vervolgens naar een boomstronk vloog om te drogen. Hier scheen op dat moment precies de zon op. Alle roofvogels die ik heb gefotografeerd zijn natuurgetrouw vastgelegd dus geen lokaas!!