Het wordt iedere dag een klein beetje lichter. Heel fijn. En nog even en de sneeuwklokjes komen tevoorschijn. Hier stonden ze wel in heel mooi avondlicht.

De koolwitjes fladderden al een tijdje om elkaar heen. Plots ging het vrouwtje op de grond zitten, met het achterlijfje omhoog, ten teken dat ze tot de paring bereid is. Er werd nog wel een tijdje gefladderd, waarna er werd gepaard. Ik had geluk dat ze beide in het scherptegebied vielen. Een mooi moment.

Het is toch altijd weer leuk om vliegenzwammen tegen te komen in het bos. Het licht was mooi verdeeld over dit tweetal.

Elfenbankje is een mooie sprookjesnaam. Ik kon de foto van bovenaf nemen, zodat de patronen mooi zichtbaar werden. Alleen het elfje ontbreekt. Nog iets naverscherpt.

Het was bewolkt, maar op het gewenste moment braken de wolken en ging de zon mooi onder. Iets later kwamen er mooie kleuren.

Het geelhartje is een piepklein plantje, ongeveer een halve centimeter, van de duinvallei. Hij komt ook op de vroegere zeebodem van het Lauwersmeer voor. Ze staan vaak nogal rommelig bij elkaar, dus ik was blij, dat ik er eentje vrij tussen zijn soortgenoten kon vastleggen.

Verleid door het mooie honingmerk an de rietorchis gaat de tuinhommel op zoek naar nectar. Maar veel orchideeën produceren geen nectar. hij zal het niet vinden. Wel blijven de stuifmeelklompjes aan de hommel hangen. Als hij verder op zoek gaat naar een volgende orchidee wordt er bestoven. Er zijn dit jaar trouwens duidelijk minder orchideeën in het Lauwersmeer dan andere jaren.

Deze nog erg jonge kruisspinnetjes, de nog piepkleine nimfen, zaten tussen de vuilnis bak en de heg. Dat zorgde voor een donkere achtergrond.

Heel fijn dat de natuur weer tot leven komt. Nu maar hopen dat de grutto's weer voor het zo broodnodige nageslacht gaan zorgen.

Op 1 december, tussen herfst en winter, lag er een klein beetje sneeuw bij ons. De blaadjes van de cotoneaster waren nog mooi gekleurd. Tussen de besneeuwde takken gaf dit blaadje een mooi contrast.

Bladluizen aten de bladeren van ons kleine wilgenboompje. De Aziatische lieveheersbeestjes deden zich weer tegoed aan de luizen. Om deze reden zijn ze ooit geïntroduceerd in de landbouw. Maar de exoten bleken grote nadelen te hebben, want ze aten ook de larven van inheemse lieveheersbeestjes en andere insecten. Hier wandelt het beestje op het wilgenblad en twijfelt aan het eind van het pad even wat hij nu moet doen.

Winnaar april "Leve de lente" - Nanno Kranenborg

Wie wordt de jaarwinnaar van de maandthema’s 2023?

De maandthema’s van 2023 leverden 12 schitterende winnende beelden op.  Eén daarvan zal de overall winnaar gaan worden, wélke dat wordt mogen jullie bepalen. 

Tot en met 27 januari kan er worden gestemd, klik hier voor meer info.

Op  zondag 28 januari maken we de winnaar bekend!

Hij/zij wint:

DDN Workshop naar keuze 

Vaak nauwelijks 2 mm groot, zoals hier, maar het is volop de moeite waard om myxomyceten te zoeken in het bos. Het zijn toch wondertjes van de natuur, En altijd fijn als je ze redelijk in beeld kan krijgen. Twee tussenringen gebruikt.

Het sparrenveertje met de talloze dunne takjes leek in het tegenlicht wel een egel, die zjjn stekels opsteekt.

Deze fopdraadwatjes, nauwelijks 2 mm. trof ik op een vergaan stukje bast aan. Het zijn twee stadia, de tweede (licht) en derde (donker). Het eerste stadium is wit.Ik had het geluk dat ze er een leuke vorm van gemaakt hadden. Met stabiel statief en twee tussenringen genomen.

De afvalvlieg, had een mooi plekje uitgezocht op de hertenzwam. Je ziet ze vaker op paddenstoelen zitten. Dit is een suillia volgens obsidentify en ook daar zijn er weer meerdere soorten van. Er valt nog veel te leren.

Het jacobskruiskruid is het domein van de zebrarups. De rups van de sint-jacobsvlinder. Mooi van kleur, alleen niet zwart-wit, zoals de naam suggereert.

Op de verbena komen veel vlinders af. Hij staat net zo hoog op de poten als de steltkluut, maar van dichtbij en met wat zon en ochtenddauw zien de bloemen er mooi uit. Vanwege alle paars moest ik aan het prachtige lied van Prince denken.

In het bos zag ik heel mooi gekleurde stipjes van nog geen 2 mm. in het vergane hout. Ik wist gelijk wat het was, want ik had net een mooie foto van het zandkleurig lantaarntje van Fons op deze site gezien. Normaal is het moeilijk om myxomyceten op naam te brengen, maar nu was het geen probleem. De bruine stipjes zijn een latere fase.

Soms meer land en soms meer water. De kwelder is het grijze gebied tussen land en water. Met meestal meer wind dan op de foto.

De aalscholver, met zijn witte voorjaarspruik, zat dichtbij zijn vleugels te drogen. Het water paste mooi bij het patroon in de vleugels.

De bosrandroofvlieg is een vervaarlijk uitziend insect. Een echte rover, hier met de mooi gekleurde groene bladsnuitkever. In de avond aan de rand van het bos op een paaltje. Ik hoop dat deze versie de goeie is.

Deze grote keverorchis, neottia ovata, was vorige week de eerste orchidee die ik in het Lauwersmeer zag. Niet de meest spectaculaire, wel veel bloemen en ik vond het een mooi moment. Hij is nogal sprietig van aard, dus ik heb hem door de begroeiing heen gefotografeerd en de achterond is het bos. Daar staat hij graag, op een open plek aan de bosrand. Het paars van de rietorchissen komt nu tevoorschijn.

Volgens vogelbescherming zijn er maar ongeveer 100 broedparen van de grote karekiet. Heel veel minder dan vroeger. Dan is het dus extra leuk, als hij vlak bij ons park weer gearriveerd is. Je hoort hem van verre, want hij kan krassen als de beste, zoals hier, Zingen gaat hem minder goed af, daarin is hij niet de enige.

Van harte gefeliciteerd Nanno Kranenborg, je fraaie foto "Lentebode" is de winnaar geworden van het Thema van de maand april Leve de lente!

Klik hier om de oorspronkelijke foto van Nanno te bewonderen.

Deze kluut plofte voor eventjes vlak bij mij neer in de Ezumakeeg. Met de madeliefjes in de achtergrond. Als je gezegend bent met zo'n mooie tekening op je verenkleed, de hoge poten en ook nog die bijzondere snavel, dan heb je niet te klagen, vind ik.

De vroegeling is een piepklein plantje, de bloemen zijn maximaal een halve centimeter, die zelfs al vroeg in maart de lente aankondigt. Ze staan vaak in groepjes bij elkaar.

Sneeuwgorzen zijn kustvogels en zo nu en dan aanwezig in de haven van Lauwersoog in de winter. Omdat ze niet zo schuw zijn komen ze zo soms dichtbij, als ze naar voedsel zoeken tussen het stro.

Het is altijd leuk aan het wad, maar de enkele keer dat het windstil is, is het wel heel erg genieten van de indrukwekkende rust en ruimte. Schiermonnikoog verschijnt nog net aan de horizon.

Bij de Cleveringsluizen aan de Friese kant heb je vanaf een hoger standpunt een mooi uitzicht over het Lauwersmeer. Zeker als de wolken ook nog meewerken.