Een onkruid waarvan ik de naam niet ken; hoge steel met 5 mm kleine roze bloemen. Na de bloei komen er peulen aan. De peulen (op de foto onderin nog 1 te zien in lichtgroen) verdorren en als ze lichtbruin zijn springen ze van bovenaf open. Hierin zitten de zaadjes aan witte draden. De 4 peuleinden krullen steeds verder weg zodat de zaden vrijkomen. De bovenste gaat eerst en heeft dus de meeste kans.

Dit insect doet me in deze compositie denken aan De Denker van Rodin. Misschien dat ene pootje dat gebogen onder de kin uitkomt... Het is een vliegje dat thuishoort bij de zogenaamde wappervliegen. In 1820 voor het eerst wetenschappelijk gepubliceerd door Fallen. Meer info is er niet van. In de foto een fijn kleurverloop van groen naar rozeachtig links.

Hier zie je een groot model zweefvlieg; de zogenaamde 'blinde bij'. Hij heet echt zo. Deze zweefvlieg is niet blind en is ook geen bij. Met andere woorden: hij lijkt op een bij zodat anderen denken dat hij kan steken. En dat kan hij niet. Een tikkie meer naar rechts was mooier geweest in deze foto maar helaas niet mogelijk. Had er nog een paar gemaakt en daar kan ik de blinde bij wel verder naar rechts plaatsen, maar alleen op deze foto is de rechtervleugel zo mooi. Daardoor blijft dit de beste.

Bij deze pas uitgeslopen libel zaten de vleugels nog op elkaar geplakt. Ook zijn de pterostigma's nog niet op kleur, maar nog zachtblauw. In de lichte ochtendbries bewoog de libel zachtjes heen en weer. Op het moment dat de vleugels in hetzelfde scherpstelvlak zaten als de druppel op de spriet ernaast, drukte ik af. Zo heb je twee tere, kwetsbare onderwerpen in één beeld.

Elk jaar is het weer een feestje om deze mooie vlinders tegen te komen. Het is een goed jaar wat de flora en fauna betreft. Het slangekruid is ook altijd erg fraai. In dit geval dus een win/win situatie.

Dit is een moeraspendelvlieg; wie kent 'm niet? Het is een soort zweefvlieg. Wikipedia weet ook niet veel méér dan dat. Deze vlieg was druk aan het werk in de wildebloementuin en z'n ogen zaten vol met stuifmeel. Waarschijnlijk dan ook een vergissing om op een touw te landen. Het zicht was vast wat beperkter dan normaal.

Ook dit insect is slechts tussen 8 en 10 mm klein. De grote klokjesbij. De Grote Klokjesbij verzamelt voornamelijk stuifmeel op klokjes. Het stuifmeel wordt verzameld en naar het nest gebracht met de buikschuier; deze is geel-wit. De vrouwtjes hebben smalle witte haarbandjes op het achterlijf. En leuk om te zien zijn ze ook. In eerste instantie dacht ik dat het een mier was maar vloog weg toen ik dichterbij kwam. Hier rust ze even in de zon op een rozenblaadje.

Een klein beestje met een nog kleiner oog voor het maandthema; de miersikkelwants. Had ik nog nooit van gehoord en/of gezien. Het oog is gestippeld zilver met een grote rode rand eromheen. Het diertje is tussen 8 en 10 mm en jaagt zowel overdag als 's nachts op andere insecten. De vleugels zijn niet volgroeid en ze kunnen dus ook niet vliegen. Op de foto zie je dit insect op het uitgebloeide jacobskruiskruid zodat zachte pasteltinten ontstaan.

Dezelfde Apollovlinder met zijn mooie rode ogen als de upload van gisteren, met slechts 4 minuten tijdsverschil. Ander standpunt, veel ruimer belicht en nu de lucht als achtergrond.

De sabel van deze sprinkhaan is geen wapen maar een legboor waarmee het vrouwtje haar eitjes afzet in boomschors of in de grond. Het mannetje heeft dan ook geen sabel. Het voedsel bestaat voornamelijk uit insecten, zoals vliegen, rupsen en larven. In de Weerribben kan je deze sprinkhaan momenteel in ruime getale vinden. Ze zitten graag op stevige planten, zoals hier op de Kale jonker. Deze foto is geen focusstack maar gewoon recht op het dier gefotografeerd.

Dagpauwoog op Kale jonker. Ogen: twee echte en vier pseudo ogen voor afschrikking.

Een weidebeekjuffer hangend in het dorre gras . De achtergrond ingeflitst met 2 losse flitsers. Hierdoor ontstaat de witte achtergrond en komt hij los ervan .

Dit jaar waren de Tweekleurige hooibeestjes goed vertegenwoordigd. Op een mooie morgen met dauw geeft dat altijd net iets extra's.

Door een beetje onder te belichten en een extern lichtje te gebruiken kon ik deze bloemetjes van de Montbretia in het avondlicht mooi fotograferen.

In zwart wit komt de grafische tekening op de vleugels van het dambordje nog mooier uit.

Deze viervleklibel bleef braaf stilzitten in het zonnetje. Van dichtbij kun je zo goed zien (dankzij de zon) dat het een harig type is.

Het was weer eens tijd om de macro lens af te stoffen en wel in eigen tuin. Ik heb een veldje met wilde bloemen gezaaid voor de insecten, heerlijk als je dit dan beeld kan krijgen. Mijn favoriete bloemetje om te fotograferen.

Ik was een paar dagen in mijn geboortestreek aan het kamperen. Het was al weer heel lang geleden dat ik daar een Koevinkje tegenkwam, mijn hart nam meteen een sprongetje zo van daar heb je het mooi ogende Koevinkje en dat nog wel op Bolderik vlakbij een graanveld.

Mijn favoriete onderwerp zijn toch de bloemetjes. De Rudbecia is nu volop aan het bloeien en nu de zon er een beetje door kwam ben ik toch maar aan het fotograferen gegaan.

De ondersoort "batava" van de Grote Vuurvlinder is heel zeldzaam en komt alleen in Nederland voor en misschien alleen nog maar in de Weerribben. Deze ondersoort gebruikt Waterzuring als waardplant en is daarmee een superspecialist. Het voortbestaan van deze fraaie vlinder is een hachelijke zaak, ook al doet SBB er alles aan om de omstandigheden voor deze soort te optimaliseren. Ik dank deze foto aan twee dames die bezig waren om deze vlinder te fotograferen en dat ik mee mocht doen.

Alles is dan ook vuurrood aan de Vuurlibel, van zijn tenen via zijn ogen tot en met de pterostigmata in de vleugels, althans bij het mannetje, het vrouwtje is oranje , ook mooi maar die was er niet.

Ik denk dat deze vlinder eitjes aan het afzetten was aan zijn houding te zien. De gestippelde ogen en haartjes op zijn lijfje werden goed zichtbaar in deze macro.

Het lijkt wel een afgerolde tuinslang of iets dergelijks zo van dichtbij. Maar het is een hechtwortel van het onsterfelijkheidskruid. Vlakbij de bladeren ontstaan deze wortels die op zoek gaan naar grip om zich aan vast te houden zodat de plant kan groeien. Van de bladeren kun je thee zetten en die zitten vol met anti-oxidanten. In een regio in China is dit gebruikelijk en er zijn daar uitzonderlijk veel 100-jarigen, vandaar de naam.

Eenzaamheid troef

In een kleine poel in een bosgebied vond ik deze libel

De huidjes van de larven blijven achter op de planten bij het vijvertje. Een mooie kans om ze voorzichtig te verwijderen en in beeld te brengen met zoveel mogelijk details in high key. Door de iso wat op te drijven en het diafragma wat te knijpen kwam ik tot dit resultaat. Mooi om te zien hoe het uitsluipgaatje zichtbaar wordt alsook het vliesje van de bolle lege ogen...en beetje enge beestjes omgetoverd in een mooie verdwenen libel.

Heel veel dauw en tegenlicht . Vervolgens een aantal stops onderbelicht zodat dauwdruppels zorgen dat alleen de contouren van de juffer zichtbaar zijn tegen een donkere achtergrond .

Onze geweldige gids in Bulgarije wist steeds prachtige soorten voor ons te vinden zoals deze Libelloides macaronius. Libelloides macaronius is een insect uit de familie van de vlinderhaften (Ascalaphidae), die tot de orde netvleugeligen (Neuroptera) behoort.

Wat je toch tegenkomt als je door je macrolens kijkt! Ik had geen idee dat het oog van een slak er zo menselijk uitzag! (Helaas is er destijds bij het uploaden van het originele raw-bestand naar de cloud iets misgegaan waardoor ik nu alleen nog de jpg heb)

Meervoudige belichting in de camera gemaakt.