Beeld zoals de titel al omschrijft; Broken. Zowel de heidelibel met kapotte vleugel als het takje waar ze op zit. Maar wel gebruikelijk na bijna een heel seizoen. De kop van de libel heb ik hier plaatselijk verscherpt (oefening baart kunst). Ik vond hier de achtergrond verrassend goed uitpakken.

Elk jaar maak ik toch weer een knieval voor deze gracieuze bloemetjes, ze vervelen me nooit. Het wordt wel steeds moeilijker om er weer wat "nieuws" van te maken. Zo kom je nog eens iets tegen voor het maandthema als je je enorme archief aan het opschonen bent.

De boomkikker eet volgens mij ook muggen. Deze is niet bang en gaat erachter zitten. Of juist slim, want daar zitten de ogen niet. Durft hij ook nog te steken? Bij deze 2e upload het velletje van de kikker weer gerepareerd. Na plaatselijk verscherpen en achtergrond wat vervagen bleek dat ik de ruisonderdrukking nog per abuis had toegepast.

Net als vorig jaar zaten er langs een fietspad weer houtpantserjuffers in een boom, hangend aan de uiteinden van takjes. Er zit een flinke concentratie in dezelfde boom, wat verderop zie je er veel minder. Gefotografeerd bij tegenlicht.

Deze twee bloemknoppen waren mooi samen verbonden met elkaar, ik heb de foto een beetje gedraaid zodat de stengels uit de hoeken vertrekken. De bloemen weer afgeschermd met de paraplu zodat alles zacht blijft.

In de avond vormen de bloemetjes van de wilde peen een mooi nestje. Ik heb de achtergrond donker gemaakt omdat ik meer scherpte wou en geen storende elementen wou in de foto.

Deze prachtige vlinder wachtte op de warmte van het zonlicht om de vleugels te spreiden en zijn nieuwe wereld te verkennen.

Hier is ie weer; de groene schildwants. Gezien het kleine formaat moet dit haast wel 1 van die 28 zijn die als eitje in m'n tuin onder een kiwibesblad hingen. Kom er regelmatig nog een stuk of 5 tegelijk tegen die bij elkaar in de buurt blijven. Dit exemplaar laat zien dat een bijna uitgebloeide klaproos nog steeds waarde heeft voor insecten.

Nog eentje uit de reeks, van dit bloemetje heb ik de onderkant genomen omdat de zon er mooi licht op gaf in de avond.

De zweefvlieg nam een aanloopje in de lucht om te gaan landen in de smalle weegbree; zijn restaurant. Het is een stuk eenvoudiger om een zittend insect te fotograferen dan vliegend heb ik gemerkt.

Even de grote pot met de scabiosa rond gedraaid om een paar bloemetjes te vinden die een mooi geheel vormden. De avond zon gaf weer mooi licht op de bloemen en het gras.

Soms kom ik ook nog wel eens wat anders tegen dan vlinders. Meestal wel op zoek naar vlinders, maar dit soort extraatjes sla ik niet over. Ook deze insecten zijn van dichtbij eigenlijk heel mooi. En ze doen geen vlieg kwaad.

Aan de rand van het water rondom het hondenlosloopveldje staan een paar citroengele honingklaverbloemen. Door de stand van de zon (en om de flat erachter niet op de foto te krijgen) moest ik hier vanaf de slootkant richting veld fotograferen. Heb het droog gehouden gelukkig.

In de sfeer van de vroege ochtend ontdekte ik deze twee libellen in het veldje nabij ons verblijf in het natuurgebied. Het zachte tegenlicht zorgde voor het silhouet van de ontwakende libellen.

Hoe klein ze zijn maar met de kleur verraad dit Groene struiksnuitkevertje zijn aanwezigheid wat is neergestreken op de klaverbloem.

Struikhangmatspinnen zorgen op dit moment voor de vele webjes in de heidestruiken. Het is een algemeen voorkomend spinnetje dat ondersteboven in zijn web hangt te wachten op wat er binnenvliegt.

Spreekt voor zichzelf

Mooi in kleur afstekende bloemen; diepblauw met letterlijk schitterende meeldraden. Het viel me op dat deze in de ochtend bloeien en 's middags trekt de kleur zich terug in de bloem. De bloembladen worden dan wit en sluiten. Eerst dacht ik dat ze dan dood zijn, maar de volgende ochtend zijn ze weer even fris blauw.

Een onkruid waarvan ik de naam niet ken; hoge steel met 5 mm kleine roze bloemen. Na de bloei komen er peulen aan. De peulen (op de foto onderin nog 1 te zien in lichtgroen) verdorren en als ze lichtbruin zijn springen ze van bovenaf open. Hierin zitten de zaadjes aan witte draden. De 4 peuleinden krullen steeds verder weg zodat de zaden vrijkomen. De bovenste gaat eerst en heeft dus de meeste kans.

Dit insect doet me in deze compositie denken aan De Denker van Rodin. Misschien dat ene pootje dat gebogen onder de kin uitkomt... Het is een vliegje dat thuishoort bij de zogenaamde wappervliegen. In 1820 voor het eerst wetenschappelijk gepubliceerd door Fallen. Meer info is er niet van. In de foto een fijn kleurverloop van groen naar rozeachtig links.

Hier zie je een groot model zweefvlieg; de zogenaamde 'blinde bij'. Hij heet echt zo. Deze zweefvlieg is niet blind en is ook geen bij. Met andere woorden: hij lijkt op een bij zodat anderen denken dat hij kan steken. En dat kan hij niet. Een tikkie meer naar rechts was mooier geweest in deze foto maar helaas niet mogelijk. Had er nog een paar gemaakt en daar kan ik de blinde bij wel verder naar rechts plaatsen, maar alleen op deze foto is de rechtervleugel zo mooi. Daardoor blijft dit de beste.

Bij deze pas uitgeslopen libel zaten de vleugels nog op elkaar geplakt. Ook zijn de pterostigma's nog niet op kleur, maar nog zachtblauw. In de lichte ochtendbries bewoog de libel zachtjes heen en weer. Op het moment dat de vleugels in hetzelfde scherpstelvlak zaten als de druppel op de spriet ernaast, drukte ik af. Zo heb je twee tere, kwetsbare onderwerpen in één beeld.

Elk jaar is het weer een feestje om deze mooie vlinders tegen te komen. Het is een goed jaar wat de flora en fauna betreft. Het slangekruid is ook altijd erg fraai. In dit geval dus een win/win situatie.

Dit is een moeraspendelvlieg; wie kent 'm niet? Het is een soort zweefvlieg. Wikipedia weet ook niet veel méér dan dat. Deze vlieg was druk aan het werk in de wildebloementuin en z'n ogen zaten vol met stuifmeel. Waarschijnlijk dan ook een vergissing om op een touw te landen. Het zicht was vast wat beperkter dan normaal.

Ook dit insect is slechts tussen 8 en 10 mm klein. De grote klokjesbij. De Grote Klokjesbij verzamelt voornamelijk stuifmeel op klokjes. Het stuifmeel wordt verzameld en naar het nest gebracht met de buikschuier; deze is geel-wit. De vrouwtjes hebben smalle witte haarbandjes op het achterlijf. En leuk om te zien zijn ze ook. In eerste instantie dacht ik dat het een mier was maar vloog weg toen ik dichterbij kwam. Hier rust ze even in de zon op een rozenblaadje.

Een klein beestje met een nog kleiner oog voor het maandthema; de miersikkelwants. Had ik nog nooit van gehoord en/of gezien. Het oog is gestippeld zilver met een grote rode rand eromheen. Het diertje is tussen 8 en 10 mm en jaagt zowel overdag als 's nachts op andere insecten. De vleugels zijn niet volgroeid en ze kunnen dus ook niet vliegen. Op de foto zie je dit insect op het uitgebloeide jacobskruiskruid zodat zachte pasteltinten ontstaan.

Dezelfde Apollovlinder met zijn mooie rode ogen als de upload van gisteren, met slechts 4 minuten tijdsverschil. Ander standpunt, veel ruimer belicht en nu de lucht als achtergrond.

De sabel van deze sprinkhaan is geen wapen maar een legboor waarmee het vrouwtje haar eitjes afzet in boomschors of in de grond. Het mannetje heeft dan ook geen sabel. Het voedsel bestaat voornamelijk uit insecten, zoals vliegen, rupsen en larven. In de Weerribben kan je deze sprinkhaan momenteel in ruime getale vinden. Ze zitten graag op stevige planten, zoals hier op de Kale jonker. Deze foto is geen focusstack maar gewoon recht op het dier gefotografeerd.

Dagpauwoog op Kale jonker. Ogen: twee echte en vier pseudo ogen voor afschrikking.

Een weidebeekjuffer hangend in het dorre gras . De achtergrond ingeflitst met 2 losse flitsers. Hierdoor ontstaat de witte achtergrond en komt hij los ervan .