Zondag zat dit vuurvlindertje een tijdje in onze tuin. Het ging overal een beetje zitten en was het aan het volgen toen het op dit gevallen blad ging zitten en op een goede plaats.

Met dank aan Brigitte voor de technische ondersteuning bij de bewerking.

Je moet het maar treffen en dat was hier het geval, doe toeval een kijkje in de Weerribben en ik kon mijn ogen niet geloven. Heel op hun gemak zaten ze te genieten van elkaar denk ik maar... !?

Ik trof deze weidebeekjuffer dame aan heel vroeg in de ochtend. Ze zat onder de dauw met haar vleugels open langs de beek. Het was een magisch mooie ochtend en ik heb haar kunnen fotograferen totdat het zonlicht haar opwarmde en ze wegvloog.

Harmonie in kleur en in het samenzijn.

In vroege ochtend met tegenlicht . Een aantal stops onderbelicht zodat alleen de libel zichtbaar blijft.

In het dierenrijk zijn de mannetjes vaak mooier (opvallender) dan de vrouwtjes, zo niet bij de Zwarte heidelibel en ook de mens (!).

Rups van de Koninginnenpage heerlijk aan het eten van het Fluitenkruid.

In de herfst zie je de Monarchvlinders rondfladderen in Washington DC en omgeving - op weg naar het zuiden. En elk jaar waren de vlinderplanten op mijn terras een (korte) rustplaats voor enkelen.

Er zaten veel lantaantjes in de Groeve Oostermeent. Deze twee hadden elkaar gevonden voor een paringsritueel.

Gisterenavond kwam deze Steenrode heidelibel een tijdje op de zelfde papaver zitten. Vloog regelmatig eens om hoog en dan terug op het zelfde plaatsje en gaf mij zo de mogelijkheid om verschillende opnames te maken.

Ik volg al enkele dagen deze kleine vuurvlinder in de tuin en eindelijk ben ik content van het plaatsje waar het ging zitten.

Net zoals bij de vorige bruinrode heidelibel (er zaten bijna geen andere soorten die dag dag) vooral gelet op de beste positie ten opzichte van het licht. Deze is gefotografeerd met schuin van voren invallend tegenlicht. Dit gaf mooie kleurtjes in de vleugels.

Ieder jaar moet ik een keer naar de boomkikker in het Groene Woud. Vorig jaar waren het er heeeel veel, maar dit jaar een stuk minder. Het is ook veel te droog. Toch een paar hele kleine boomkikkers ontdekt, deze is ong 1-2 cm groot. Met de Canon 100mm f2.8L macrolens gemaakt.

Op deze warme dagen willen de vlinders wel vliegen en als ze dan plaats nemen op het bloempje van het Moeraskruiskruid dan heeft dat zeker meerwaarde.

Dit dambordje onder de dauw zat op een eikenblaadje.

De Lensbaby Velvet 56 heb ik aangeschaft omdat ik zo'n prachtige foto's voorbij zag komen van wat de lens met waterdruppels kan doen. Een ochtend fotograferen bij een droogstaand vennetje waar veel zonnedauw voorkomt. Bij deze foto had ik direct het gevoel van: "Ja, dit is het wat ik wil."

Deze morgen zag ik een kleine Bruine winterjuffer op de uitgedroogde klaprozen hangen en gelukkig had ik met mijn camera al bij . Ik heb wel even gewacht tot het mooi zat en die blijven meestal wel wat op dezelfde plaats hangen.

Op zoek en gevonden de Noordse winterjuffer die net even anders is dan de Bruine winterjuffer. Zoek de verschillen.

vorige week zondag vroeg op pad om nog wat beestjes met dauw te kunnen fotograferen. Dit Lantaarntje had een mooi plekje uitgezocht.

Deze keer tijdens het fotograferen van libellen vooral de belichting centraal gesteld. Ik kreeg dan toch andere foto's dan wanneer ik voornamelijk op scherpte, compositie etc. lette. Omdat ik zodoende vaak tot een ander standpunt ten opzichte van de libel kwam dan anders, bijvoorbeeld niet perfect haaks, heb ik de aperture op f/13 tot f/16 gezet.

Detail van de vleugels van een mannetjes (rode accenten) bandheidelibel, vroeg in de ochtend met dauw net na zonsopkomst.

Wat is het toch een mooi gebied, het Woldlakebos. Een stack van 6 opnamen.

Ik heb deze watersnuffel ontdekt in de tuin met een grote vlieg in zijn mond. Het was indrukwekkend hoe vlug deze opgegeten was.

Deze vond ik toen ik orchideeën zocht, dan maar even geen orchideeën. Heb hier even de tijd voor genomen.

Deze elegante soort dankt zijn naam aan het feit dat hij omstreeks 1950 in Nederland voor het eerst werd waargenomen in de Kempen (Noord-Brabant). Hoewel de soort nog steeds als zeldzaam te boek staat heeft hij zich na verloop van tijd toch ook in de Weerribben gevestigd. Kenmerkend voor de soort zijn de zwarte druppelvormige vlekjes op het achterlijf.

Vandaag eens in mijn archief gekeken naar vlinders en toen kwam ik dit boomblauwtje tegen dat aan het genieten was van de bloemen van de bernagie.

Twee maal Icarusblauwtje, macro opname.

Bij gebrek aan vlinders in de tuin hou ik het maar bij mijn favoriete onderwerp en dat zijn de bloemen. Dagelijks komen er nieuwe open die ik vroeger nog niet in het bloemenmengsel gezien heb.

Dit kleine padje vond terwijl ik de duinparelmoer vlinder zocht. Met zo`n streepje op de rug heb je altijd een streepje voor. Het oog spreekt me hier erg aan, ook de mooie toch enigszins grillige kleuren en pukkels die weer oranje zijn.