Zo heel af en toe pak ik de macrolens er weer eens bij zoals vroeger. Lekker prutsen met het tegenlicht in het gras. Die momenten zit ik in mijn eigen bubbel, in een andere wereld. In Lightroom heb ik daarna de kleuren wat aangepast om de foto een hele andere sfeer te geven. Maar eigenlijk niks bijzonders aan nabewerking/ontwikkeling gedaan.
Deze stond al een tijdje op mijn bucket list: een kolibrievlinder met heerlijk zacht licht op een lavendel struik. In Nederland zitten ze vaak op een knal paarse vlinderstruik en dan ook nog eens met snoeihard zonlicht. Bewust gekozen om de dynamiek van de vleugels in beeld te krijgen in combinatie met een schilderachtige achtergrond.
Ze zaten niet echt in één vlak. Dan is het toch wel leuk dat ze met een stack van vier opnamen toch in één vlak komen te liggen.
Dit zijn dezelfde Icarusblauwtjes van de vorige foto met de witballans op TL. De instelling is anders en meer op de kleur van de omgeving gemaakt.
Een vooraanzicht van deze mooie heidelibel. De grote vleugels vallen zo extra goed op.
De Glassnijder heeft net een Schietmot verorberd. Vlak boven zijn hoofd zit er nog eentje op het wilgentakje maar die interesseert hem niet. Hij wil ze per se in de lucht vangen.
Deze Tijgerspin doet zich tegoed aan een Grote groene sabelsprinkhaan. Alsof een mens een compleet varken op zijn bord heeft.
Momenteel bloeien er heel veel Zilverdistels in Oostenrijk. Deze keer had ik alleen mijn Helios lens bij mij en 12 mm tussenring. De bloemen komen net boven het gras uit soms, zoals deze. De knop was nog grotendeels gesloten.
