Mooi om te zien deze draadvormige parasiet (Spinellus fusiger). Of hij nadelig is voor de paddenstoel weet ik niet. Ik kon daar op google niet zo gauw informatie over vinden.

Twee juffertjes, nog steeds verbonden en ontwakend tussen de bedauwde grassen in het veengebied. .

Deze drie paddenstoelen vond ik langs de kant van een weggetje. Ik vond ze een mooie compositie vormen, alsof ze de een de ander troostte boden. Ik ben overigens niet helemaal zeker van de naam. Na de vorige upload lichter gemaakt, hoewel ik zelf toch een lichte voorkeur heb voor de donkere versie.

De boomkikkers matchen helemaal met hun plaatsje tussen de bramen of struiken waar ze zich lekker laten opwarmen.

Op het blad van Knoopkruid zit deze Fraaie schijnboktor klaar om de sprong in de grote groene oceaan te wagen.

Acidanthera prachtige najaar bloeier.

Ik was bezig met mosjes te fotograferen en wat is er dan mooier als je op zo'n iene miene mosje een mug ziet zitten. En wat was ik blij dat ik me had ingesmeerd met anti-mug. De foto omgezet in zwart wit omdat ik dit voor mij een meer interessant opleverde dan de kleurenfoto.

Deze rups had continu gezelschap van mieren. Het leek wel of ze samenwerrkte. In de uitwerpselen van de rups zat iets waar de mieren wel van gecharmeerd waren. Foto is gemaakt bij vlinders aan de vliet.

Vlinder tussen de hei in de zon

Prachtig hoe de natuur langzaam alles weer afbreekt. Volgens mij een zaaddoos van een klaproos.

Dauwdruppels op een spinnenweb van ongeveer 10 cm doorsnede. Stack van 46 beelden die handmatig zijn scherp gesteld en gestack met Helicon Focus software.

In de ochtend vocht en zonlicht laten een mooi bokeh zien. De Gevlekte  heidelibel heeft een plek uitgezocht waar hij naar zijn prooi speurt.

De juffer is hier natuurlijk van harte welkom, maar dat geldt wat minder voor het bij-achtig insect in de bloem van de Gele lis, maar veel kwaad doet zij hier niet. Overigens zag ik dat beest pas thuis toen ik de foto bewerkte. De juffer had oorspronkelijk een keutel aan haar achterlijf hangen maar die heb ik delicaat verwijderd want ik hou niet van poep en zij was blij dat ze ervan verlost was.

Deze rups van de koninginnenpage vond ik in de botanische tuin bij mij in de buurt. Het licht was saai, daarom heb ik wat met witbalans gespeeld. Mij werd verteld dat de rupsen streng moesten worden bewaakt omdat mensen ze wel eens meenemen. Te erg voor woorden....

Deze Weidebeekjuffer heeft een mooie rustplek gevonden op de bloeiende Weegbree. Op de achtergrond het water van de Drentse Aa.

Gefotografeerd met een 2x macrolens. Nog stack overwogen, maar ik vond deze scherptediepte wel goed.

Deze Wolzwever heb ik geschoten door een uurtje of wat bij een veld bloemen rond te hangen met de 70-200mm er op. Uiteraard zijn 98% van de foto's onscherp, bewogen of anderszins oninteressant. Maar soms is het dan wel een leuke foto. In dit geval van een Wolzwever, maar het had net zo goed een andere vlieger geweest kunnen zijn.

Deze rups van de wolfsmelkpijlstaart houdt zich goed vast aan zijn waardplant.

Ik begrijp niet dat libellen vaak een dun sprietje of stengeltje als zitplaats kiezen. Bij het minste zuchtje wind zwiepen ze al heen en weer. Dan valt het niet mee om een scherpe foto van zo’n insect te maken en focus-stacking kan je meestal helemaal vergeten.

Groot geaderd witjes en margrieten. Die twee kunnen niet zonder elkaar. Daarnaast zoek de vlinders elkaar ook graag op.

Op zoek naar meikevers kwamen we op een locatie waar ze zouden moeten zitten. Maar je raad het al denk ik. Inderdaad ze zaten er niet op een paar na dan. Er vloog ook een enkeling langs. Vliegende meikevers is toch best wel een flinke uitdaging.

Het is altijd een zoektocht om een geïsoleerd takje heide te vinden zodat de foto niet te druk wordt. Maar tegelijk moet er ook in de omgeving voldoende te beleven zijn om saaiheid te voorkomen. Ik was blij hoe deze foto uit de camera kwam. Voor mij had hij precies de sfeer van de zonnige ochtend.

Ze zijn niet door iedereen zo geliefd op het strand maar wel heel mooi om op beeld te zetten. De verschillende lijntjes en kleuren van deze zeepaddestoel kwamen mooi tot uiting in het zand.

Zeldzaamheid is een relatief begrip. De Kempense heidelibel staat in Nederland te boek als zeer zeldzaam, maar in de Weerribben en dan met name in het Woldlakebos zijn de omstandigheden zo goed voor deze soort dat ze daar nu in grote aantallen rondfladderen. Wel bijzonder is dat er nu heel weinig andere soorten libellen zijn.

Deze geaderde kleine witjes gingen er mooi voor zitten. In tegenstelling tot wat ik veel hoor bij mij in de tuin wel vlinders. Op dit moment heel veel kleine geaderde witjes en Atalanta's.

Knoppen van de Blauwe monnikskap plant met een al zeg ik het zelf fraaie achtergrond.

Op diverse mooie plekken geweest in de Eifel begin juli, velden vol met bloemen maar niet veel vlinders te vinden, deze Keizersmantels bleven een tijdje zitten.

Deze heidelibel zat tussen het riet. Het vroege ochtendlicht zorgde voor mooie zachte kleuren, waardoor ik het riet niet meer storend vond. Maar juist iets vond toevoegen.

Opkomende zon geeft net dat randje om het vlindertje heen, wat het voor mij een extra dimensie geeft.

Deze bijen zitten bijna nooit stil en begraven hun kop vaak in de bloem. Deze deed het gelukkig anders en kwam met zijn kop omhoog, vanaf de andere kant van de bloem naar boven kruipen.