In april trekken de visarenden door, daar waar er wat te eten valt blijven ze even rondhangen.

Even terug naar de bloeitijd van de perelaars. Zat hier te wachten op Putters, die kwamen die dag niet opdagen, het is dan maar een pimpeltje geworden. Vanuit schuiltent.

Dit Tureluurtje bleek de lens toch in de gaten te houden. Nauwelijks uitgesneden.

De wind deed twee slagpennen opwaaien, doet me denken aan het vredesteken, laten we er van uit gaan dat dit oeverlopertje de vrede in deze wereld wil terugbrengen.

Van harte gefeliciteerd Luc Meert,  je fraaie foto "Parende Tureluurtjes" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd!

Klik hier om de originele inzending van Luc te bewonderen.

Een paartje brandganzen kwam tot baden, dit bracht een hele reeks beelden op met velerlei houdingen en spetters.

Toen er toch een ruime opklaring verscheen kwam er ook kleur, de weerspiegeling van de lucht maakt het water dan blauw, bij gebrek aan zon blijft water wit, iets wat ik vooral ervaar met de drijfhut.

Wanneer het mannetje rond het vrouwtje begint te paraderen gaat de paring bij de tureluurs weldra plaats vinden.

Deze periode van het jaar ervaar ik als de beste om eekhoorns te fotograferen, gisteren kwamen ze met vier opdagen. Vanuit schuiltentje.

Om mijn reekje van de Eekhoorn in de berk af te sluiten nog even een meer frontaal op het gat genomen en knabbelende eekhoorn. Vanuit schuiltentje.

Even een aanvulling op mijn upload van gisteren. Onlangs schreef ik hier in mijn portfolio dat ik liefst een setting maak aan de hand van een beeld dat ik in mijn hoofd heb, deze rottende berkenstam heb ik van het bos van mijn buurman naar mijn tuin overgebracht, ben hem gaan uithollen om er nootjes in voederen, merkwaardig is dat de eekhoorntjes vanaf de eerste moment de nootjes wisten te vinden, ze zoeken op de voederpost immers tot ze wat vinden. Vanuit schuiltentje.

Pakweg 30 jaar geleden kwamen eekhoorns hier in de streek nog heel weinig voor, nu kon ik er al eens 5 tellen, kan me er best mee vermaken. Genomen vanuit schuiltentje bij mijn voederpost in de tuin.

Van harte gefeliciteerd Luc Meert, je fraaie foto "Buidelmees" heeft de ereplaats onder Spotlight veroverd! 

Klik hier om de originele inzending van  Luc te bewonderen.

Vanuit zijn schuiltentjes en drijfhut geniet Luc Meert van de rust der natuur en maakt hij vanuit zijn lage standpunt de mooiste beelden.

In zijn portfolio vertelt Luc hierover meer en natuurlijk illustreert hij zijn verhaal met een selectie prachtige beelden.

Klik door en geniet mee!

 Portfolio Luc Meert Hoe ben je begonnen met natuurfotografie?Toen ik een jaar of 12 was (...

Van Gaaien is geweten dat ze een wintervoorraad aanleggen van eikels en beukennootjes maar ook op je voederpost weten ze aardig wat weg te dragen. Zon op de herfstbladeren in de achtergrond gaf hier een gele kleur. Vanuit schuiltentje.

Een echte winterslaap doen ze wel niet maar nu er hier ondertussen ook sneeuw ligt beperken ze hun activiteiten en verblijven lange tijd in hun nest. Vanuit schuiltentje.

De houtduif, talrijke en simpele soort maar ze verdienen toch ook even in beeld gebracht te worden ?

Eekhoorns blijf ik fotogeniek vinden, soms is het wel even wachten tot de staart omhoog gaat.

Toen deze soort in 2007 in mijn tuin verscheen was het nog een zeldzaamheid in Vlaanderen, vogelkijkers kwamen toen in het tuinhuis zitten om de soort van dichtbij te bekijken, ondertussen komen ze bij alle schuilhutten wat te eten zoeken, soms zie ik meerdere individuen. Zolang hij in de tuin voor mijn neus blijft rondhangen wil ik hem af en toe blijven fotograferen, hier tussen de lianen van de kamperfoelie.

Zit je in het schuiltentje met 700mm om ringmusjes te fotograferen, komt daar plots een waterhoen uit de tuinvijver de voederplank op gesprongen om een graantje mee te pikken, dan maar een portretje maken zeker ?

Bij het doorlopen van mijn archief kwam ik deze tegen en dacht aan de maandopdracht. Het is een beeld uit 2009, voor mij toen de beginjaren van het digitale tijdperk, heb hem eens opnieuw bewerkt. Winter moet wel een harde tijd zijn voor vogels die van water of het moeras afhangen. Weet nog dat ik toen met mijn ligschuiltent deels op het ijs deels op de besneeuwde oever lag.

Voor het thema van de maand dacht ik aan beelden genomen met kleinere brandpuntafstand en afstandsbediening, in het verleden heb ik wel eens een aantrekkelijker beeld van marmotten hetgeen op deze manier werd genomen opgeladen.

Om mijn reeksje over de zilverreiger af te sluiten een beeld waarbij hij even zijn prooi wou tonen.

Nog even verder met de zilverreiger, hier een poging om wat eetbaars boven te halen.

Zelfde vogel en locatie dan mijn vorige upload, de waterpartij was daar overal ondiep, her en der stonden er kattenstaarten, meestal tot vervelens toe in de weg, enkele keren bracht dit tot een mooi doorkijkje.

Vorige maand kon ik deze zilverreiger volgen die geregeld wat uit het water wist te vissen, de vijver was ondiep waardoor overal kattenstaarten bloeiden.

Aan mijn serietje van de watersnippen wou ik deze toch nog even toevoegen.

Bij deze wil ik toch nog even terug naar de watersnippen die eind augustus daar in de polder mooi te fotograferen waren.

Zelfde jong dat ik gisteren heb opgeladen samen met een van de ouders, hier op de rand van een eiland met goudknopjes.