Mijn laatste ochtend in het Speulderbos, het weer was erg somber en ik zag aanvankelijk geen mogelijkheid om nog iets toe te voegen aan wat ik al gefotografeerd had. Toen trok een lichtere plek in de verte mijn aandacht, dat bleek een meer open stukje bos te zijn. Ik had de witbalans iets koeler ingesteld en op mijn schermpje zag ik pastelkleurtjes verschijnen. Die heb ik in de nabewerking wat verder uitgewerkt en ik liet me meevoeren naar een sprookjesbos waar ik zomaar elfjes, feeën en prinsesjes kan tegenkomen....

Als mede-organisator was ik beide Workshopdagen present in het Speulderbos, maar op één dag was ik ook deelnemer aan de workshop, want van bosfotografie had ik nog maar weinig kaas gegeten en die creatieve technieken waren aan mij eigenlijk nooit zo besteed. Maar onder de bezielende begeleiding van Brigitte heb ik me toch eens aan de ICM gewaagd! Dank zij goede uitleg en geduldig én onder veel hilariteit lekker oefenen kwam er zelfs een beeld tot stand dat ik toch best wel gaaf vind ;-)

De kleuren van de Lariks daagden me uit om er maar eens écht een kleurenfeest van de maken.

Bij mijn vorige upload 'Speulderbos, nat en donker' schreef Brigitte in haar reactie 'en dat pad wil je natuurlijk aflopen, want wat daarachter ligt lonkt en is best spannend.' Daar was ik uiteraard ook benieuwd naar, dus ik liep door, 20 minuten later stond ik op deze prachtige plek, hier was het wat lichter maar al het vocht in de lucht zorgde nog steeds voor mooie verzadigde herfstkleuren. Drie kwartier later bracht mijn wandeling me weer terug op dezelfde plek, wat was het toen weer anders, dat laat ik in een volgende upload zien.

Ik heb een klein weekje Veluwe achter de rug, alle dagen door het Speulderbos gedwaald en uiteraard veel foto's voor het maandthema Sprookjesbos, ik heb nu dus keuzestress, haha, luxe probleem! Statige beukenlanen en dansende bomen zijn geweldig, maar ik ben ook op zoek gegaan naar de intieme boslandschapjes. Hier maakte het lage warme ochtendlicht een sprookje van een heel gewoon stukje bos.

Ook in de oude bossen van Vierhouten kom je dansende bomen tegen. Op weg voor een ochtendje macro werd ik er - aangenaam - door verrast, de foto moest ik daarom maken met de macrolens. Hetgeen prima bleek te gaan.

Een remake van een oudje uit het archief. Ik heb me eens lekker uitgeleefd in NIK Color Efex Pro om de toch al mooie sfeer om te toveren in een echt sprookjesbos.

Het bos een wat duistere sfeer meegegeven door gebruik van een koele witbalans en als contrast het Kleverig koraalzwammetje aangelicht met warm licht.

Een sombere winderige dag leent zich leuk om eens te spelen met helmgras in beweging. Maar ja, zo'n dag staat helaas ook garant voor saaie kleuren. Daarom maar eens een creatieve uitspatting en met behulp van NIK filters kleur aan het geheel gegeven. Voor mij best wel een gewaagde actie, meestal houd ik het natuurlijker.

Een plaatje uit het archief, deze bijzondere kopergroene zwammetjes zijn voor mij echt herfstschatten, ik heb ze wel vaker gevonden maar nooit zo mooi als hier. De guttatiedruppeltjes zijn natuurlijk ook een mooi extraatje. Deze Gewone kopergroenbekerzwam groeit op dode takken van de eik, het blauwgroen verkleurde hout wordt verwerkt in inlegwerk van meubels en beeldjes (Tunbridge ware)

In de dagen voorafgaand aan de fotodag was ik al een paar keer in het bos geweest om uit te vinden waar we de meeste kans zouden hebben om de Siberische grondeekhoorntjes te fotograferen. Ik had dus al wat fotootjes kunnen maken, waaronder dit eekhoorntje bij zijn 'herfstschatten'. 't Is zelf natuurlijk ook een herfstschatje ;-)

Ik heb zelf weinig gefotografeerd tijdens de DDN fotodag Paddenstoelen in Dorst, want het was erg leuk en dankbaar om de deelnemers op weg te helpen. Maar in de loop van de middag heb ik toch even mijn camera op de mooie Rechte koraalzwammen gericht. Door het inzetten van de Helioslens met vrij open diafragma geen ragscherpe koraalzwam, maar ik ging dan ook voor de typische zachte sfeer van de Helios.

Deze Rosse grutto zit noodgedwongen op slechts één poot want hij mist de tweede. Je vraagt je dan wel of hoe hij zich nu moet krabben, dan heeft hij letterlijk geen poot om op te staan.....

Een van de leuke dingen van een gezamenlijke fotodag is dat tien deelnemers samen meer zien dan één. Zo ontdekte Boele waar een van de diertjes telkens zijn gehamsterde voer in een holletje verstopte. Met overvolle wangzakken ging hij telkens onder de grond en als hij daarna weer boven kwam ging hij steevast eerst zijn snuitje schoonwassen. Vanuit mijn lage standpunt had ik daarbij heel eventjes het geluk van schitterend licht in de achtergrond, genieten! Bedankt Boele ;-) 

De laatste ‘Fotomaatjes’  publiceerden we in mei, dat is al weer enige tijd geleden, sindsdien dienden zich helaas geen fotomaatjes aan, terwijl het idee van deze rubriek toch enthousiast werd ontvangen.

De hoogste tijd om er weer nieuw leven in te blazen! DDN-teamleden Brigitte van Krimpen en Loes Belovics nemen even het voortouw en gingen naar Mei Chu, maar we hopen natuurlijk dat andere DDN-ers zullen volgen.

Klik door op deze link voor de verrassende resultaten!

Hebben we jou en je fotomaatje kunnen inspireren? Krijgen jullie zin in deze uitdaging? Plan dan een mooi uitstapje en leef je uit! 

 In deze pdf vind je alle informatie: Informatie deelname Fotomaatjes

Het heeft heel lang geduurd, maar het begint me nu eindelijk een beetje te lukken om vogels in de vlucht te vangen, dus best wel blij met deze Grote zilverreiger.

Het Muurhagedisje dat op mijn eerdere upload zo vrolijk met zijn handjes/voetjes zit te zwaaien, ontpopte zich kort daarvoor tot een soort monster dat een aanval deed op een grote groene rups. Binnen een minuut had hij de rups verorberd. Voor een donkere afwerking gekozen omdat de achtergrond erg onrustig was. maar 't maakt het monster meteen ook wel spannender toch?

Veel te laat natuurlijk voor de Voetjes van de vloer, maar blij met Grote Zilverreigers in de buurt, dus de Herfstschatten moeten nog maar even wachten.

Ik dacht altijd dat watervogels de voeten gebruiken om af te remmen bij de landing, maar hier is goed te zien dat de staart als rem gebruikt wordt. Zo leer ik nog eens wat.

Een foto van vorige week zondag, wat een ander weer hadden we toen! nou ja, vandaag dan een prima dag om alle foto's uit te zoeken. Bont strandlopertje, vind het grappig hoe de kleuren van de schelpen en het strandlopertje mooi bij elkaar passen. Camouflage heet dat :-)

Ik heb de afgelopen week heel veel geoefend op vogels in de vlucht, iets wat ik maar nooit voor elkaar kreeg. Maar 't begint eindelijk een beetje te lukken!  Dus op de laatste dag van de maand nog één keertje met de voetjes van de vloer ;-)

Veel kemphanen voor de hut bij Gruttoland, maar veel te weinig licht in de vroege ochtend. Leuk om dan met lange sluitertijden te spelen als ze met de voetjes van de vloer gaan. 

Meer over Gruttoland/Murk Nijdam kun je lezen in mijn blog onder "Deel jouw Natuur" .