In Nederland zeldzaam, maar in de kop van Overijssel soms in grote getalen te vinden.

Soms zie je libellen met een vleugel die niet helemaal goed tot ontwikkeling is gekomen. Maar ze lijken daar toch weinig last van te hebben.

Doorluchtig

Het ging ons niet om camouflage.

Een van de mooiste wilde orchideeën die je in Zuid Europa kunt vinden, hoewel deze soort behoorlijk zeldzaam is.

Gefotografeerd met een 100-400 objectief in combinatie met een 1,4 X converter. Voordeel: je kan ver van zo'n libel wegblijven; nadeel: zwaar en onhandelbaar.

“Aandacht voor de achtergrond”, best een lastig thema. Als landschapsfotograaf vind ik de achtergrond heel belangrijk, met name de lucht. Vandaar dat ik een hekel heb aan de kale blauwe luchten van de laatste dagen. Hier vond ik de lucht wel aardig en heb die extra gedramatiseerd door er de NIK-filter HDR-Efex-Pro-2 overheen te leggen. Teveel van het goede? En wat ziet mijn oog?

In het uiterste noordwesten van het Orkney-eiland Westray rijzen de spectaculaire, meer dan 75 meter hoge kliffen van Noup Head uit zee op. Hier wonen in het broedseizoen vele duizenden zeevogels. Welke soorten kunnen jullie onderscheiden?

Hoe lang nog? De Baardrob is het belangrijkste prooidier van de ijsbeer in de wateren rond Spitsbergen. Gefotografeerd met mijn eerste digitale camera.

Twee siblings uit het zelfde nest.

Met avondlicht gefotografeerd op pijpenkruid.

Met het water van de Drentse A als achtergrond en gezeten op de bloeistengel van de Smalle Weegbree.

Het enige land waar je zo’n situatie aan kunt treffen: een Bontbekplevier op een vulkanisch bommetje is IJsland.

"Gisteren" lag hij nog als ei in het nest.

Een focus-stack van vier opnamen.

Er had net een gevecht plaats gevonden waar ik niet bij was. Dit was de overwinnaar, de andere lag dood. Helemaal vergeten om details van het mooie verenpatroon te maken, nog steeds spijt van.

Deze zat zo mooi met alle vleugels uitgestrekt dat een focus-stack van twee opnamen al genoeg was om hem scherp te krijgen. En dat is maar goed ook want meestal hard te hard.

Tijdens een onvergetelijke reis met de Prof. Molchanov naar Spitsbergen in de zomer van 2008

Eigenlijk zijn het rotbeesten, deze lelijke, bruine, criminele zeekippen die andere zeevogels net zo lang achterna jagen totdat die teneinde raad hun pas gevangen visje laten vallen. Het dreiggedrag waarbij ze hun opvallende witte vleugelstrepen exposeren is wel indrukwekkend. Op de achtergrond zien we de vage contouren van de gletsjer.

Eén Kuifaalscholver, één Alk, heel veel Zeekoeten. Zoek de Alk.

Soms is de omgeving bijna net zo mooi als de vogel.

De tijd vliegt voorbij ook voor de grutto's. Hoe lang nog?

Op het eiland Handa is één plek waar je Papegaaiduikers tussen bloeiend Engels gras kunt fotograferen, althans dat was zo in het jaar 2009. In 2018 was deze plek helaas voor het publiek afgesloten omdat de populatie van de Papegaaiduiker steeds meer achteruit gaat. De belangrijkste oorzaak hiervoor is de opwarming van het klimaat. Hoe warmer het zeewater, hoe minder zuurstof, hoe minder plankton, hoe minder vis, hoe minder zandspiering, het hoofdvoedsel van de papegaaiduiker.

Dit paartje had wel een heel riante plek uitgezocht om te wonen, te midden van een weelderige begroeiing van Lepelblad. Deze plant bevat veel vitamine-C en werd daarom in vroeger eeuwen door zeelui die vaak maandenlang van huis waren, als bron van vitamine C gebruikt om scheurbuik (ofwel scorbuut) te voorkomen. De officiële naam van vit-C is ascorbinezuur, afgeleid van scorbuut.

Naar de bollen Naar die prachtige bollen Waar je sprakeloos geniet Van de kleuren, die je ziet Naar de bollen Die heerlijke bollen Want die zie je maar eenmaal in het jaar (Louis Davids)

Nog even en we moeten een hoger plekje opzoeken want het wordt hoogwater.

Het enige land in Europa waar dit mooie eendje als broedvogel voorkomt is IJsland. Harlekijneenden leven vaak in kleine groepen in snelstromende rivieren in de buurt van de kust. In de winter trekken ze naar zee. Ze kunnen tegen sterke stroming in zwemmen en onderwater duiken om te foerageren. De IJslandse naam Straumönd (riviereend) is dan ook heel toepasselijk. Maar Harlekijneend is ook wel een leuke naam.

Toch mooi dat hij een rode snavel heeft.

Wat we hier zien is geen balts maar dreiggedrag tussen twee mannetjes Knobbelzwanen op de grens van hun territorium.

Het zelfde takje als gisteren maar nu iets meer afstand genomen. Een focus-stack van 8 opnamen. Ik benieuwd naar de reacties.