Een mooie ietwat beschutte plek gevonden in de Weerribben waar meerdere exemplaren van deze bijzondere libellensoort wonen.

Geen stack, wel f:8 en evenwijdig aan de libel.

Een stack van vier.

Een stack van twee foto's. Soms zijn twee opnamen voldoende om het lichaam van zo'n libel scherp te krijgen. De roodachtige plantjes in de achtergrond zijn uitgebloeide Grote Ratelaars,

Ik wou dat ik zo'n mooie pyjama had.

Een stack van twee opnamen heel vlug achter elkaar. Het elzenblad wordt door een scheerlijntje van spinrag min of meer in bedwang gehouden, maar dat was toch niet voldoende om meerdere opnamen te stacken.

Ook bij deze soort zijn de vrouwtjes mooier dan de mannetjes.

Het viel niet mee om deze libel in beeld te brengen. Ze zijn heel schuw. Misschien "weten" ze dat ze in het groene riet nogal opvallen/

Het Woldlakebos is en blijft een mooi gebeid voor libellen. Geen stack.

Hij heeft geen last van de muggen, ik wel en Deet helpt niets.

Waar blijven de mannetjes? Geen stack

Eindelijk bleef er een zitten. Het waaide toch weer te hard voor een stack.

Geen stack, toch scherp.

In het groen

Geen focus-stack dus niet 100% scherp.

Ik heb geen idee hoe dat insect heet. Ik denk een soort wants.

Ik wacht maar even tot de doorgaande weg weer droog is , ik had daarnet ook al zeiknatte poten.

Ik weet niet of deze soort van nature in Spanje voorkomt of dat hij hier ooit uitgezet is. De oude eiken creëren een natuurlijke achtergrond.

Dit is een vrouwtje, die is oranje. Het mannetje is bloedrood.

Een Europese orchidee van het Middellandse Zeegebied. De plant dankt zijn naam aan de brede hartvormige bloemlip. Orchideeën zijn een heel interessante plantenfamilie en ik denk altijd waar orchideeën groeien daar zit de rest ook wel goed.

Nu eens niet op een paal, een hoogspanningsmast of een dak, maar in het vrije veld op de rotsen. Misschien wat minder veilig want waar ik in 2007 kon komen kan een vos of een wolf dat zeker, maar wel veel mooier voor de natuurfotograaf.

Nog nooit zoveel bij elkaar gezien.

Uit de oude doos. Schuiltentje bij een droogstaand beekje gezet waar Bijeneters hun nesten groeven. Een takje met korstmos geïnstalleerd.

Als het even kan heb ik graag dat ook de vleugels van een libel scherp in beeld komen. Dan moet hij deze natuurlijk wel helemaal vlak houden. In dit geval waren drie opnamen voldoende voor een focus-stack om de libel helemaal scherp te krijgen.

Het landschap weerspiegelt zich in het rimpelloze water.

Wolkenlucht, Noordzee en zeevogels

Die rietbladeren staan vrijwel nooit helemaal stil, maar toch lukte het om met twee opnamen een focusstack te maken waarin beide libellen redelijk scherp zijn geworden.

De Barnafoss is een waterval in het westen van IJsland vlakbij Hraunfossar. Hier perst de Hvítá (Witte rivier) zich met donderend geweld door een nauwe kloof. De naam van de waterval, kinderwaterval, is afkomstig van een legende. In vroegere tijden was er ter plaatse van deze waterval een natuurlijke brug, die door de mensen uit de omgeving werd gebruikt als ze ter kerke gingen. Er zouden twee kinderen van deze brug afgevallen en verdronken zijn, waarop de moeder hem zou hebben vernietigd.

In vroeger tijden werd er langs deze rivier gegraven naar o.a. goud, ijzer en koper. Als resultaat van de mijnbouwactiviteiten is de rivier zwaar vervuild en zeer zuur. In het water leven anaerobe bacteriën die leven van de opgeloste metalen (zoals ijzer en koper). Deze bezorgen de rivier een dieprode kleur.

De Rio Tinto is duidelijk geen gezonde omgeving.