Het is toch altijd weer leuk om vliegenzwammen tegen te komen in het bos. Het licht was mooi verdeeld over dit tweetal.

Elfenbankje is een mooie sprookjesnaam. Ik kon de foto van bovenaf nemen, zodat de patronen mooi zichtbaar werden. Alleen het elfje ontbreekt. Nog iets naverscherpt.

Afgelopen weekend in het Lauwersmeer de normaal erg terughoudend levende Porseleinhoen kunnen fotograferen. In de 2 uur dat ik daar was kwam de vogel zeer regelmatig uit het riet vandaan op zoek naar iets eetbaars en trok zich niks van de aanwezige fotografen en vogelaars aan.

Het was bewolkt, maar op het gewenste moment braken de wolken en ging de zon mooi onder. Iets later kwamen er mooie kleuren.

Het geelhartje is een piepklein plantje, ongeveer een halve centimeter, van de duinvallei. Hij komt ook op de vroegere zeebodem van het Lauwersmeer voor. Ze staan vaak nogal rommelig bij elkaar, dus ik was blij, dat ik er eentje vrij tussen zijn soortgenoten kon vastleggen.

Een oeverlopertje in een wolk van madeliefjes, als dat niet dromerig is!

Verleid door het mooie honingmerk an de rietorchis gaat de tuinhommel op zoek naar nectar. Maar veel orchideeën produceren geen nectar. hij zal het niet vinden. Wel blijven de stuifmeelklompjes aan de hommel hangen. Als hij verder op zoek gaat naar een volgende orchidee wordt er bestoven. Er zijn dit jaar trouwens duidelijk minder orchideeën in het Lauwersmeer dan andere jaren.

Mooi of lelijk? Het is al vaak gezegd: kleine meerkoetjes zijn mooi van lelijkheid ;-)

Deze rietzanger had zijn pluizige veertjes opgezet. Dat paste goed bij de bloeiende pluizige lisdodde. EXIFdata: Aperture f/6.3; Shutter speed 1/1250 sec.; ISO 500

Heel fijn dat de natuur weer tot leven komt. Nu maar hopen dat de grutto's weer voor het zo broodnodige nageslacht gaan zorgen.

De paring van deze Steltkluten eindigde met een perfect uitgevoerde 'Pas de deux'.

Op 1 december, tussen herfst en winter, lag er een klein beetje sneeuw bij ons. De blaadjes van de cotoneaster waren nog mooi gekleurd. Tussen de besneeuwde takken gaf dit blaadje een mooi contrast.

Vaak nauwelijks 2 mm groot, zoals hier, maar het is volop de moeite waard om myxomyceten te zoeken in het bos. Het zijn toch wondertjes van de natuur, En altijd fijn als je ze redelijk in beeld kan krijgen. Twee tussenringen gebruikt.

Het sparrenveertje met de talloze dunne takjes leek in het tegenlicht wel een egel, die zjjn stekels opsteekt.

Zo'n natte maandag is uitermate geschikt om mapjes met foto's uit te zoeken, ik ben even terug geweest naar een mooie zomeravond aan het Lauwersmeer, heerlijke herinneringen en lekker nagenieten van de kemphanen.

Deze fopdraadwatjes, nauwelijks 2 mm. trof ik op een vergaan stukje bast aan. Het zijn twee stadia, de tweede (licht) en derde (donker). Het eerste stadium is wit.Ik had het geluk dat ze er een leuke vorm van gemaakt hadden. Met stabiel statief en twee tussenringen genomen.

De afvalvlieg, had een mooi plekje uitgezocht op de hertenzwam. Je ziet ze vaker op paddenstoelen zitten. Dit is een suillia volgens obsidentify en ook daar zijn er weer meerdere soorten van. Er valt nog veel te leren.

Het jacobskruiskruid is het domein van de zebrarups. De rups van de sint-jacobsvlinder. Mooi van kleur, alleen niet zwart-wit, zoals de naam suggereert.

In het bos zag ik heel mooi gekleurde stipjes van nog geen 2 mm. in het vergane hout. Ik wist gelijk wat het was, want ik had net een mooie foto van het zandkleurig lantaarntje van Fons op deze site gezien. Normaal is het moeilijk om myxomyceten op naam te brengen, maar nu was het geen probleem. De bruine stipjes zijn een latere fase.

Ik heb geprobeerd de Rietzanger tijdens zijn baltsvlucht hoog in de lucht te fotograferen, wanneer hij als een parachuutje naar beneden komt, maar dat heb ik niet voor elkaar kunnen krijgen. Dan maar het moment waarop hij luidkeels zingend vertrekt, daar ben ik ook blij mee hoor.

De aalscholver, met zijn witte voorjaarspruik, zat dichtbij zijn vleugels te drogen. Het water paste mooi bij het patroon in de vleugels.

Meestal zie je de Steltkluten met de lange stelten gedeeltelijk in de plas-dras. Op de oever komen ze niet veel, alleen wanneer ze hun ontlasting kwijt moeten, dat doen ze dus niet in het water, netjes! Dat was hier ook het geval, heb ik ook gefotografeerd, maar die lange witte sliert tussen de poten kon me toch niet bekoren, hier was ie klaar. Anyway, die lange poten zijn nu prachtig te zien!

Een week kamperen in de omgeving van het Lauwersmeer levert dit beeld op. De Tureluur land op de paal, een uitkijkpunt om zijn pullen in de gaten te houden.

Maar liefst twee weken verwijderd ik bij het Lauwersmeer en heb ik bijna dagelijks Steltkluten gefotografeerd. Heel veel foto's dus, waarvan ik er zo af en toe nog eens één zal laten zien. Ik heb ze zo nu en dan van heel dichtbij kunnen fotograferen, maar nu heb ik gekozen voor een Steltkluut in zijn omgeving.

Op een middag vlogen er veel meeuwen en sterns boven het water, een mooi moment om even lekker te oefenen op vogels-in-vlucht. Ik herkende niet alle soorten, dus heel handig dat er wat vogelaars waren die me vertelden dat dit de Dwergmeeuw is, zoals de naam als zegt: een van de kleinste meeuwen. Als ik hier op de site zoek op Dwergmeeuw vind ik er niet één, een mooie reden om deze dan hier een plaatsje geven.

De bosrandroofvlieg is een vervaarlijk uitziend insect. Een echte rover, hier met de mooi gekleurde groene bladsnuitkever. In de avond aan de rand van het bos op een paaltje. Ik hoop dat deze versie de goeie is.

Tegen het einde van de dag viel er een lange schaduw van een hek over het veld, dat gaf een leuk spel van zon en schaduw en een Oeverlopertje wilde wel even op de juiste plek mijn beeld in wandelen.

Deze overloper kwam ook steeds dichterbij.

Ook deze steltkluut werkte meebrengen, kwam regelmatig ernstig dichtbij. Wat maakte dat ik verticaal verder moest. Gelukkig bleef de vogel even staan.

Een van de ochtenden aan het Lauwersmeer was het behoorlijk mistig, Dat bood me weer andere mogelijkheden om de prachtige Steltkluten in beeld te brengen.