Ik zie een muis over het terras lopen en roep gauw de hond naar binnen. En ik dus naar buiten. Bewijs dat je een muis ook met een macrolens op de foto kunt zetten want dit is geen crop. Maar hoe kom je op ooghoogte? Ben gaan zitten op het pad en een uurtje later besloot de muis op een steen te klimmen. Een heel jonge gezien de nestharen en niet echt schuw. De lens op 10cm. Oogje verscherpt en klein stukje boven eraf gehaald.

Op zoek naar insecten zie ik ineens een voor mij onbekend zaad met lange staart aan een salieblad hangen. Er in gewaaid en staat niet in mijn tuin en voor mij onbekend. Alsof het salieblad een lik gaf aan deze gast waarna hij bleef plakken. Afbeelding extra zacht gemaakt met wat nevel; dit hing boven de fontein dus die waterkleuren (zachtgeel water met wat algen) zie je hier ook in terug. Specifiek gelet op het off-centre houden van het onderwerp.

Wat dit is weet ik niet; kan het ook nergens vinden. Op een 10cm hoge stengel staat een onbeduidend klein bolletje... tot de zon erop schijnt. Pas dan zie je de felgekleurde oranje haren. En kijk je dan van dichtbij dan zie je de zaden zitten. 2 Hiervan heb ik plaatselijk verscherpt. Ook nog zonder zon geprobeerd, maar dan zijn de haren ineens wit/grijs en zie je het plantje niet staan.

Vandaag een heleboel vlinders in m'n tuintje. De lijsterbes gaf een dotje schuim op de stam en alle vlinders uit de buurt (vliegen ook) kwamen langs om mee te eten. Op deze foto de gehakkelde aurelia die hier ondersteboven aan de stam zit met z'n tong in het schuim.

En eindelijk zat ie in een mooie setting met fijne achtergrond en een actieve houding. In die wachttijd werd ik op m'n handen gestoken door de muggen en het zweet liep in straaltjes van m'n hoofd. Maar ik ben hier wel blij mee al jeuken m'n handen nu nog (een week later).

Beeld zoals de titel al omschrijft; Broken. Zowel de heidelibel met kapotte vleugel als het takje waar ze op zit. Maar wel gebruikelijk na bijna een heel seizoen. De kop van de libel heb ik hier plaatselijk verscherpt (oefening baart kunst). Ik vond hier de achtergrond verrassend goed uitpakken.

De boomkikker eet volgens mij ook muggen. Deze is niet bang en gaat erachter zitten. Of juist slim, want daar zitten de ogen niet. Durft hij ook nog te steken? Bij deze 2e upload het velletje van de kikker weer gerepareerd. Na plaatselijk verscherpen en achtergrond wat vervagen bleek dat ik de ruisonderdrukking nog per abuis had toegepast.

Hier is ie weer; de groene schildwants. Gezien het kleine formaat moet dit haast wel 1 van die 28 zijn die als eitje in m'n tuin onder een kiwibesblad hingen. Kom er regelmatig nog een stuk of 5 tegelijk tegen die bij elkaar in de buurt blijven. Dit exemplaar laat zien dat een bijna uitgebloeide klaproos nog steeds waarde heeft voor insecten.

De zweefvlieg nam een aanloopje in de lucht om te gaan landen in de smalle weegbree; zijn restaurant. Het is een stuk eenvoudiger om een zittend insect te fotograferen dan vliegend heb ik gemerkt.

Aan de rand van het water rondom het hondenlosloopveldje staan een paar citroengele honingklaverbloemen. Door de stand van de zon (en om de flat erachter niet op de foto te krijgen) moest ik hier vanaf de slootkant richting veld fotograferen. Heb het droog gehouden gelukkig.

Het harig wilgenroosje vormt zaaddoosjes die uiteindelijk openspringen naar 4 zijden. Deze krullen weg zodat het zaad met de wind mee kan. De bovenste hebben uiteraard de meeste kans. Op deze foto zie je ook nog een gesloten zaaddoosje onderaan.

Mooi in kleur afstekende bloemen; diepblauw met letterlijk schitterende meeldraden. Het viel me op dat deze in de ochtend bloeien en 's middags trekt de kleur zich terug in de bloem. De bloembladen worden dan wit en sluiten. Eerst dacht ik dat ze dan dood zijn, maar de volgende ochtend zijn ze weer even fris blauw.

Een onkruid waarvan ik de naam niet ken; hoge steel met 5 mm kleine roze bloemen. Na de bloei komen er peulen aan. De peulen (op de foto onderin nog 1 te zien in lichtgroen) verdorren en als ze lichtbruin zijn springen ze van bovenaf open. Hierin zitten de zaadjes aan witte draden. De 4 peuleinden krullen steeds verder weg zodat de zaden vrijkomen. De bovenste gaat eerst en heeft dus de meeste kans.

Dit insect doet me in deze compositie denken aan De Denker van Rodin. Misschien dat ene pootje dat gebogen onder de kin uitkomt... Het is een vliegje dat thuishoort bij de zogenaamde wappervliegen. In 1820 voor het eerst wetenschappelijk gepubliceerd door Fallen. Meer info is er niet van. In de foto een fijn kleurverloop van groen naar rozeachtig links.

Hier zie je een groot model zweefvlieg; de zogenaamde 'blinde bij'. Hij heet echt zo. Deze zweefvlieg is niet blind en is ook geen bij. Met andere woorden: hij lijkt op een bij zodat anderen denken dat hij kan steken. En dat kan hij niet. Een tikkie meer naar rechts was mooier geweest in deze foto maar helaas niet mogelijk. Had er nog een paar gemaakt en daar kan ik de blinde bij wel verder naar rechts plaatsen, maar alleen op deze foto is de rechtervleugel zo mooi. Daardoor blijft dit de beste.

Frisgroene wilde plant met gelijkende hartvorm van de bladwesp. Het viel me op dat het plantje en het insect bij elkaar lijken te horen. Op de achtergrond het gesloten gele bloempje van de plant.

Dit is een moeraspendelvlieg; wie kent 'm niet? Het is een soort zweefvlieg. Wikipedia weet ook niet veel méér dan dat. Deze vlieg was druk aan het werk in de wildebloementuin en z'n ogen zaten vol met stuifmeel. Waarschijnlijk dan ook een vergissing om op een touw te landen. Het zicht was vast wat beperkter dan normaal.

Ook dit insect is slechts tussen 8 en 10 mm klein. De grote klokjesbij. De Grote Klokjesbij verzamelt voornamelijk stuifmeel op klokjes. Het stuifmeel wordt verzameld en naar het nest gebracht met de buikschuier; deze is geel-wit. De vrouwtjes hebben smalle witte haarbandjes op het achterlijf. En leuk om te zien zijn ze ook. In eerste instantie dacht ik dat het een mier was maar vloog weg toen ik dichterbij kwam. Hier rust ze even in de zon op een rozenblaadje.

Een klein beestje met een nog kleiner oog voor het maandthema; de miersikkelwants. Had ik nog nooit van gehoord en/of gezien. Het oog is gestippeld zilver met een grote rode rand eromheen. Het diertje is tussen 8 en 10 mm en jaagt zowel overdag als 's nachts op andere insecten. De vleugels zijn niet volgroeid en ze kunnen dus ook niet vliegen. Op de foto zie je dit insect op het uitgebloeide jacobskruiskruid zodat zachte pasteltinten ontstaan.

Hier kom ik niet uit; weet iemand van jullie welke vogel dit is? Lijkt op koolmees, maar is te groot/lang. Snavel is ook langer. Er zit een witte vlek op achterhoofd. Dan zou het een zwarte mees kunnen zijn, maar die hoort geen stropdas te hebben. Lijkt zo wel een kruising tussen merel en koolmees... in ieder geval vond ik de foto heel sfeervol al had ik hem liever iets hoger in beeld gehad.

De uitgebloeide klaprozen in m'n voortuin heb ik laten staan; kijken of dat nog iets wordt. Het zaad oogsten en volgend jaar weer uitstrooien leek me wel wat. Kijk is door de macrolens bovenop de knop, dan zie ik nu een pannenkoek met bruine suiker. De groene knoppen zijn bruin geworden.

De grote keizerlibel hangt hier aan een jeneverbesstruik op redelijke hoogte. Ik kan er dan ook niet echt lekker bij. Met een paar rondjes rond de tuintafel zie ik ineens dat ik de grijswitte achtergrond kan onderbreken door een blad van de plataan van de buren achter de libel te plaatsen. Zo ziet het er verrassender uit.

Geen idee dat deze naam zou kunnen bestaan voor een insect. Maar goed, het zij zo. Hoort thuis in een bloemenveld, niet op de hemelse bamboe. Maar wel een mooi insect met hele grote ogen. En bleef ook nog even braaf stilzitten voor de foto. De kleurencombinatie met avondzon vond ik wel mooi.

In het tuintje van m'n vakantiehuisje stond ook veel wilde peen en er waren genoeg pyamawantsen aanwezig. Deze zat op de wilde peen waar ie niks te zoeken heeft. Hij maakt hier al aanstalten om dan ook weg te vliegen op zoek naar z'n vrienden. Zag het eigenlijk heel toevallig maar vindt de foto dankzij de fijne achtergrond wel mooi.

In het gele kamille-veldje bij m'n vakantiehuisje kwamen veel insecten op bezoek. Door het knallende geel een zomers beeld.

Deze viervleklibel bleef braaf stilzitten in het zonnetje. Van dichtbij kun je zo goed zien (dankzij de zon) dat het een harig type is.

Deze hadden jullie nog tegoed na een eerdere upload van de 28 eitjes onder een kiwibes-blad van de groene schildwants. Er zijn er 27 geboren; 1 heeft het niet gered. Na m'n vakantie waren er 27 verdwenen (die spelen in de tuin denk ik) en 1 lag er dood onder het blad. Ben destijds wel elke dag gaan kijken naar de eitjes. Leuk om es te zien van dichtbij.

Diep in slaap was deze hommel; ik mocht er dichtbij komen en van alle kanten fotograferen. Zo af en toe bewoog er een voetje. In een houding alsof ze in een hangmat lag. Lijkt mij persoonlijk niet zo fijn middenin een brandnetel met bloemen.

Het lijkt wel een afgerolde tuinslang of iets dergelijks zo van dichtbij. Maar het is een hechtwortel van het onsterfelijkheidskruid. Vlakbij de bladeren ontstaan deze wortels die op zoek gaan naar grip om zich aan vast te houden zodat de plant kan groeien. Van de bladeren kun je thee zetten en die zitten vol met anti-oxidanten. In een regio in China is dit gebruikelijk en er zijn daar uitzonderlijk veel 100-jarigen, vandaar de naam.

Een dunne dode tak, met wat dode bladeren eraan; ideaal voor een slak om es lekker omhoog te klimmen. Zo hoefde ik een keer niet door m'n rug om een foto te maken. Op de achtergrond valt zonlicht op koolzaad.