Een simpel gansje, maar wel een foto met wat uitdagingen. Niets is recht; zo staat de gans op een helling naar het water, en het water loopt in een bocht weg naar een grotere plas. Het water (het gele gedeelte) is hier bijna niet zichtbaar; in de tuin die hier aan het water ligt, staat een flinke forsythia in bloei die het zonlicht vangt. Die reflecteert in het water samen met wat langere takken van een treurwilg. Om in reflectie geen licht te krijgen, camera net zolang kantelen tot het weg is.

In het grote koeienveld staat bij de afrastering een prachtig bloesemboompje. Volgens obsidentify is het een kerspruim. In dit geval was het wat later op de dag waarbij de zon de bomen aan de andere kant van de wei verlichtten. Felle late zon op de achtergrond gaf heel mooie kleuren.

Deze mooie zanger is niet alleen maar grijs x bruin en van dichtbij zeker niet saai. Vandaar dit portretje. Je kunt goed zien dat hij hele mooie en kleine veertjes rondom het oog heeft. Hij ging precies bij dat ene dode blad zitten van de klimop, dus wat extra contrast. Dit schuwe vogeltje had niet in de gaten dat ik vanuit de keuken met hem mee kon kijken, dus door het raam heen gefotografeerd.

Binnenkort barst de bloesem weer open aan de gemeenteboompjes naast de stoep. Dit vrouwtje vink heeft sinds kort verkering met het mannetje dat hier sinds vorig jaar af en toe langskomt. En op een dag als vandaag kwamen ze samen hier scharrelen; mannetje in de tuin, vrouwtje genoot van het zonnetje in de boom.

Grote zaagbek is hier bezig aan de jacht. Zorgt met z'n poten voor het 'omwoelen' van het water. Vlak voordat hij duikt staat z'n bek al open. Over de foto: je zou bijna denken dat ik de verzadiging omhoog gebracht heb. Die heb ik juist een tikkie teruggezet... De felle zon op het water zorgde hier voor knalkleuren.

Een maand of wat terug heb ik al es een foto geplaatst waarbij rivier de Maas buiten de oevers was getreden. Het natuurgebiedje is inmiddels weer toegankelijk, maar nu (in maart) is er nog steeds een stukje waar het water wel is binnengekomen, maar niet meer terug kan naar de Maas. Deze knotwilg staat nog steeds in bad en heeft een modderjasje aan. Bovenop ontstaat nu natuur die daar eigenlijk niet hoort te wonen.

Dit is de waarschuwing van de pimpelmees voor een naderende ekster. Je zou het geluid bij de foto moeten horen... Deze dappere pimpelmees besloot hier niet te vluchten, maar heel hard tegen de ekster te schreeuwen; en dat hielp. De ekster vloog (half doof) alsnog weg.

Vis in chocoladevla. Je moet er maar zin in hebben. Deze grote zaagbek zwom volgens mij bewust naar dat ene stukje waar veel zon stond. Door de warmte van het water zou de vis daar ook zwemmen? En dat klopte; heb er in die 5 minuten tot 3 keer toe 1 uit zien halen. Uiteraard bleef ik zo stil mogelijk staan. De honger was blijkbaar groter dan de angst.

Neem ik een keer een ander straatje in de wijk, loop ik ineens naast een vissende grote zaagbek (man). Zo af en toe laat ie zich in de wijk zien. Helaas een heleboel zon, dus het wit gaat uitbijten. En normaal heel erg schuw, maar blijkbaar zat er door de aanwezigheid van die zon, heel veel vis in dit stukje water. De zaagbek zwom met me mee (ik op het fietspad) zodat ik er lang van kon genieten.

Ik zat op een vuilniszak langs de waterkant en deze gans was nieuwsgierig en zwom naar me toe. Rondom het eilandje in de wijk zitten 5 paren die binnenkort hun nest gaan maken. Het claimen van de beste plekjes is al over het hoogtepunt heen.

De houding van de mus in combinatie met de 2 takken deed me aan een paradijsvogel denken. Hij zat ook wel keurig als model en de achtergrond werkte ook al mee.

De ijskristallen waren net aan het wegsmelten toen ik dit blad tegenkwam van de hemelse bamboe. Het lachte me toe.

De bloemetjes van vorig jaar zitten er nog in bij de buren. Helemaal gestript. Ik vond het wel een mooi effect hebben met een beetje zon. Zou dat ene spinragdraadje het bloempje in evenwicht houden?

Een paar dagen waren de singels bevroren. Een knobbelzwaan had een alternatief plekje gevonden; een grasveldje in de zon, met aan 2 zijden een taxushaag. Die kon wel een paar dagen zonder water; na een dag of 3 was ie weer weg en kon het gras herstellen. De uitdaging in deze foto was het niet laten clippen en te focussen op de details in het verenkleed.

Dan toch maar m'n eerste ICM geprobeerd... Een primula in de vensterbank. Zo wist ik heel zeker dat de beweging niet door de wind kon komen maar ik dat echt zelf deed. Door de lange sluitertijd zie je helemaal niets meer van de achtergrond (de voortuin) en dat was maar goed ook. Vind het vrije beeld zonder afleiding best mooi geworden. Volgende keer buiten proberen.

Een net iets andere plaats dan mijn vorige foto van het riet; draai je met de zon mee dan zie je ook hier het riet wild heen en weer gaan in de wind, maar ontstaat een warm gele achtergrondkleur door het overige riet waarop niet scherpgesteld is. En zie je na bewerking ineens al die mooie kleuren die in het riet zelf zitten.

Nog nooit met lange(re) sluitertijden gewerkt; heb alle foto's van DDN'ers bekeken die ik mooi vond in beweging (vooral de exif-gegevens) en geoefend op een mooi plekje met veel riet. Is fijn oefenen want ze vliegen niet weg. Bijgaande foto vond ik wel mooi geworden. De blauwe kleur van de lucht wat teruggebracht.

Dezelfde locatie als mijn eerdere foto 'Floating'. Het water in het fonteintje is hier flink bevroren. Door de macrolens kun je prachtige ijsmotieven vinden. En door een strak blauwe lucht met veel zon ontstaan de mooie kleuren. Het ijs zelf ligt in de schaduw. De zon schijnt op de gele gevels van de overburen en die weerkaatsen het gouden licht in het ijs. Boven het oppervlak ontstaat een soort gouden damp. 2e upload zonder ruis/lagere verscherping.

Nieuwsgierig naar smeltend ijs van heel dichtbij deze macro gemaakt in het fonteintje in de voortuin. Het ijs is hier al losgekomen van de kant en zit vol met luchtbellen die ingevroren zitten. Door smelten aan onder- en bovenzijde komen de bubbels los terwijl het ijsplateau drijft. 2e upload ivm geelzweem (maar is eigenlijk puur natuur; dit zijn de algen) die ik wat heb bijgesteld. Het beeld wat verfrist door de belichting wat aan te passen.

Rietstengel met tegenlicht waar hier en daar nog wat ijspegels in zaten.

Laatste uit m'n serie over de buizerd in m'n werkpauze. Hier gaat ie over tot de aanval. Vanaf een klein takje stort ie ineens naar beneden en maakt een bocht... om daarna te landen bij een molshoop, met z'n linkerpoot de mol te vermoorden en hem daarna heerlijk op te eten. Die foto's waren van te veraf en niet scherp genoeg helaas. Kwam er achter de computer pas achter dat hij er echt 1 opat; de staart van de mol hing nog uit de snavel.

Een probeerseltje omdat het valentijnsdag is; deze salieblaadjes in de voortuin hebben zelf een hartje gevormd. Maar als naturelfoto heel erg saai... heb eea gewijzigd in de curven en omgekeerd in kleuren. En dat vond ik er best leuk uitzien.

Vroeg in de morgen en het zonnetje haalt het net niet om de hele fuut in het licht te zetten. Slechts een klein stukje van onderaf. In de achtergrond komt de zon wel net op de struiken die hier weerspiegelen in het nog stille water.

Prachtige ijskristallen gegroeid op een paaltje met een opgaand takje daarop. Een eenvoudig object van dichtbij kan zo mooi zijn. Omdat dit geheel op een paal is gegroeid heb ik de categorie mens en natuur aangevinkt... maar je moet het weten, want volgens mij is het niet zichtbaar aan de foto.

De levensloop van een blad; verkleuring, afgewaaid, mist, bevroren, ontdooid en uiteindelijk door de voetgangers op een zandpad plat gelopen. En uiteindelijk lijkt het hier wel een muurschildering in een oude grot.

Deze tere zwanenveer ligt hier vastgevroren in het zwarte water (ga er tenminste vanuit dat deze van een zwaan is want op nog geen 100m liggen 2 jonge zwanen zichzelf te plukken...). Gefotografeerd vanaf een wandelbrug over het water. De 'nerf' heb ik verscherpt evenals een aantal opliggende ijsdruppels. Een cool filter op 15% toegevoegd.

Een mooi stukje bomijs op een zandpad. Glazige vormen in zand waaronder een ijslepel.

Fotografisch niet de mooiste foto door de drukke achtergrond. Maar de houding en het showen van de binnenzijde van de vleugels maakt het wellicht goed. Hij probeert hier een mol schrik aan te jagen en/of die uit zijn hol te krijgen. Net daarvóór liet die zich even zien. Pas op een later moment gaat de buizerd echt over op de aanval.

In navolging op de foto van de blauwe reiger die ik eerder uploadde. Nav het commentaar op de donkere slootrand, hier een foto van de reiger met opstaande vleugels ipv neergaande. Inderdaad krijg je dan een betere schaduw/zon werking.

De buizerd bleek te zwaar voor deze dunne tak. Hij zocht de balans met z'n vleugels. Een minuutje bleef hij daar balanceren, toen gaf hij het op en zocht een ander plekje.