Rietstengel met tegenlicht waar hier en daar nog wat ijspegels in zaten.

Laatste uit m'n serie over de buizerd in m'n werkpauze. Hier gaat ie over tot de aanval. Vanaf een klein takje stort ie ineens naar beneden en maakt een bocht... om daarna te landen bij een molshoop, met z'n linkerpoot de mol te vermoorden en hem daarna heerlijk op te eten. Die foto's waren van te veraf en niet scherp genoeg helaas. Kwam er achter de computer pas achter dat hij er echt 1 opat; de staart van de mol hing nog uit de snavel.

Een probeerseltje omdat het valentijnsdag is; deze salieblaadjes in de voortuin hebben zelf een hartje gevormd. Maar als naturelfoto heel erg saai... heb eea gewijzigd in de curven en omgekeerd in kleuren. En dat vond ik er best leuk uitzien.

Vroeg in de morgen en het zonnetje haalt het net niet om de hele fuut in het licht te zetten. Slechts een klein stukje van onderaf. In de achtergrond komt de zon wel net op de struiken die hier weerspiegelen in het nog stille water.

Prachtige ijskristallen gegroeid op een paaltje met een opgaand takje daarop. Een eenvoudig object van dichtbij kan zo mooi zijn. Omdat dit geheel op een paal is gegroeid heb ik de categorie mens en natuur aangevinkt... maar je moet het weten, want volgens mij is het niet zichtbaar aan de foto.

De levensloop van een blad; verkleuring, afgewaaid, mist, bevroren, ontdooid en uiteindelijk door de voetgangers op een zandpad plat gelopen. En uiteindelijk lijkt het hier wel een muurschildering in een oude grot.

Deze tere zwanenveer ligt hier vastgevroren in het zwarte water (ga er tenminste vanuit dat deze van een zwaan is want op nog geen 100m liggen 2 jonge zwanen zichzelf te plukken...). Gefotografeerd vanaf een wandelbrug over het water. De 'nerf' heb ik verscherpt evenals een aantal opliggende ijsdruppels. Een cool filter op 15% toegevoegd.

Een mooi stukje bomijs op een zandpad. Glazige vormen in zand waaronder een ijslepel.

Fotografisch niet de mooiste foto door de drukke achtergrond. Maar de houding en het showen van de binnenzijde van de vleugels maakt het wellicht goed. Hij probeert hier een mol schrik aan te jagen en/of die uit zijn hol te krijgen. Net daarvóór liet die zich even zien. Pas op een later moment gaat de buizerd echt over op de aanval.

In navolging op de foto van de blauwe reiger die ik eerder uploadde. Nav het commentaar op de donkere slootrand, hier een foto van de reiger met opstaande vleugels ipv neergaande. Inderdaad krijg je dan een betere schaduw/zon werking.

De buizerd bleek te zwaar voor deze dunne tak. Hij zocht de balans met z'n vleugels. Een minuutje bleef hij daar balanceren, toen gaf hij het op en zocht een ander plekje.

Een mooie blauwe reiger die evenwijdig aan het slootje langs een wei vloog. Aan het uiteinde (bovenin) staan bomen waar er 1 ontbrak. Precies daar komt er een lichtstraaltje doorheen die over het grasland en de kop van de reiger schijnt.

Bij het zien van de foto van Loes (klein in beeld) dacht ik gelijk weer aan deze foto die ik nog had liggen. En aangezien die in het thema vd maand past, stuur ik hem dan ook maar in. Fijn dat je me even hielp herinneren!

Tsja, een inkoppertje qua titel... Het gebouw op de achtergrond is inderdaad een Van der Valk. In de beschutting van de hazelaar (door al die drukte in takken en kleuren valt de vogel minder op) is hij aan het zoeken naar een bewegende molshoop en houdt me goed in de gaten.

Iets naverscherpte uitvoering. Deze buizerd kwam ik tegen tijdens m'n pauze van kantoor. In die 20 minuten gaf ie een mooie show weg voor mij alleen. En bij toeval had ik voor het eerst m'n camera met telelens meegenomen naar m'n werk. De buizerd zag me wel, maar was niet bang voor me. Deed gewoon z'n eigen ding.

Door de gesnoeide wilg (niet meer zichtbaar in de achtergrond) krijgt de palmlelie nog net een streepje licht. 1 blaadje groeit de andere kant op.

Nu incl. verwijdering van de ruis. Een palmboomblad in m'n tuin had aan ieder uiteinde een ijspegeltje in de vorm van een druppel; op 1 na. Deze mist de druppelvorm, Op de achtergrond een ander blad van de palmboom. Alle lijnen bestaan uit schaduwen die allemaal naar die ene ijspegel wijzen.

De reiger zit hier op een omgevallen boom; jaar na jaar treedt de Maas buiten haar oevers en staan de bomen gedeeltelijk onder water. En op den duur is dat te veel en vallen ze om. Dat geeft weer fijne mogelijkheden voor reigers, aalscholvers en spechten.

Er dreven wat smeltende klompjes ijs in het fonteintje / vogelbadje in de vorm van een krokodil.

Een oude brandneteltak, een spinragdraadje en de daarop afgezette mist op z'n kop gezet. Zo ontstaat een spannend onderwaterdier dat luchtbellen blaast.

Bovenop een menshoog muurtje... een decoratief dotje mos met mist en wat spinrag. Eindelijk 'ns niet plat op de grond maar gewoon rechtop staand. Heb hier de kleurtemperatuur wat kouder gezet, dat geeft m.i. de sfeer beter aan.

Ik was nieuwsgierig hoe mistafzetting op planten eruit zou zien van dichtbij. Een straatje verderop zag ik een geschikte plant; uitgebloeid siergras. Met de macrolens ontdekte ik een verlate kerstsfeer.

Rivier de Maas op de hoogste stand. Strandje weg, hoge oeverzwaluwwand weg, koeienwei weg. Storing in de waterpomp? Je ziet hier de palen die het educatieve element (de waterpomp om de loop van een rivier na te bootsen) beschermen tegen de koeien. Naast een flinke opfrisser voor de grond blijft er ook veel troep achter zodra het water weer gaat zakken.

In lente en zomer een mooi natuurgebied met vele vogels, bevers, vossen en konijnen; met hoog water loopt alles onder. In december nog zijn de wilgen geknot, nu zie je alleen de kruinen nog boven het water uitsteken. Verrassend om te zien dat ze in het voorjaar gewoon weer uitlopen en bescherming bieden aan vele dieren. Al neemt de hoge waterstand ook altijd een heleboel troep mee die straks weer zichtbaar wordt.

Die allerlaatste appel die nog aan m'n boompje hangt is nu blijkbaar ineens aantrekkelijk.

Met een vijgentak boven haar hoofd kijkt deze jongedame vanaf de rozenstruik reikhalzend uit naar de lente; fijn dat ze even 'vrij' ging zitten. De mooie kleuren zijn van de gevels van de overburen en de groene vlek links is een kerstboom die klaarligt om afgevoerd te worden. Fijn om te weten dat alledaagse lelijke dingen onherkenbaar mooi kunnen zijn in een foto.

Deze huismus had een zware dag met al die regen. Evenals die andere 18 in m'n minituintje. 2e upload; met dank voor de tips om eea wat sprankelender te maken. De 2 druppels op de tak gingen daardoor wel clippen dus heb ik die met kloonstempel gedempt. En gelijk even 1 takje boven het oog verwijderd.

Wandelingetje in de wijk; er plopt een meerkoet omhoog en ik was snel genoeg... Het oog heb ik opgelicht en verscherpt want dat stond in de schaduw en niet zichtbaar.

Een prachtige gouden morgen. Mens en natuur staan zo letterlijk dicht op elkaar. Dit is 1 van de dode armen van rivier de Maas en op slechts tientallen meters de eerste huisjes op de dijk. Ik sta hier op een door het hoge water geblokkeerde doorgang. Kon hooguit een foto maken kijkend naar rechts tussen de struiken door op een open plek(je). Had geluk met het weer...

De uitgebloeide zonnebloem staat nog steeds overeind in m'n tuintje, al wordt ie nu ondersteund door een bamboetak. Het is de favoriete hangplek van 1 van de huismussen in de tuin. Vol verwachting kijkt hij naar een platte steen waar ik af en toe wat eten op leg. Maar ook in de startblokken om bij beweging heel snel weg te vliegen. De zachte mauvekleurige achtergrond zijn de straatstenen.