Het veldje waar de bijeneters zich verzamelen; extra vroeg opgestaan. Maar helaas, blijkbaar gaan die pas de lucht in als de bijen er ook zijn; zodra de plantjes roepen in de zon. Maar het opkomende zonnetje over het bloemenveld geeft ook een sfeervol plaatje.

Nog een kijkje genomen bij de dode arm van de Maas. Viel nog niet mee om een foto in dit felle tegenlicht te maken waarbij je de kleuren van de oeverplanten nog kunt zien. Sinds deze week is 'men' aan het werk om de doorstroming te veranderen. Binnenkort nog es kijken wat er over gaat blijven van dit prachtige stukje natuur.

Het zaadje van de paarse distel hangt met 1 tentakeltje aan een spinnendraad; de wind geeft steeds weer nieuwe beelden door alle wapperende tentakeltjes. Met een witte wolkenlucht als achtergrond een aardig plaatje van het witte ding met een beige zaadje in het midden. Bij het omkeren van de kleuren verandert het in een geheel ander beeld.

Leven in een dode arm van rivier de Maas. Ik dacht direct aan deze plaats toen ik het nieuwe maandthema zag. En moest haast maken want 'om de natuur te waarborgen' gaat dit stukje mooie natuur op de schop binnen een paar weken. Uitbaggeren en de doorstroming veiligstellen. Een mooie plek waar de natuur haar eigen gang gaat. De dode boom is door het water uitgehold en zit vol leven; eenden, ganzen, meerkoeten en zelfs 2 ijsvogeltjes die hier tikkertje spelen. Omzoomd door de mooie gele plomp.

De uitgebloeide zonnebloem staat nog steeds overeind in m'n tuintje, al wordt ie nu ondersteund door een bamboetak. Het is de favoriete hangplek van 1 van de huismussen in de tuin. Vol verwachting kijkt hij naar een platte steen waar ik af en toe wat eten op leg. Maar ook in de startblokken om bij beweging heel snel weg te vliegen. De zachte mauvekleurige achtergrond zijn de straatstenen.

Een tweede upload van mijn enige zonnebloem. Ik hoor vaak mensen zeggen dat ze 'goed bezig zijn door inheemse planten en bloemen in de tuin te hebben'. Maar ze weghalen zodra ze zijn uitgebloeid. Dit is een foto van een zonnebloem zoals de natuur deze bedoeld heeft. Opruimen volgt later als de zaden zijn gegeten of verspreid. De vraag is echter; wie is er bereid een verdorde bloem die echt niet meer mooi is te laten staan?

Dit zaaddoosje van een klaproos wordt als het ware gelift door de grassen. De grassprieten geven een speels effect.

Wat dit is weet ik niet; kan het ook nergens vinden. Op een 10cm hoge stengel staat een onbeduidend klein bolletje... tot de zon erop schijnt. Pas dan zie je de felgekleurde oranje haren. En kijk je dan van dichtbij dan zie je de zaden zitten. 2 Hiervan heb ik plaatselijk verscherpt. Ook nog zonder zon geprobeerd, maar dan zijn de haren ineens wit/grijs en zie je het plantje niet staan.

Hier is ie weer; de groene schildwants. Gezien het kleine formaat moet dit haast wel 1 van die 28 zijn die als eitje in m'n tuin onder een kiwibesblad hingen. Kom er regelmatig nog een stuk of 5 tegelijk tegen die bij elkaar in de buurt blijven. Dit exemplaar laat zien dat een bijna uitgebloeide klaproos nog steeds waarde heeft voor insecten.

Het harig wilgenroosje vormt zaaddoosjes die uiteindelijk openspringen naar 4 zijden. Deze krullen weg zodat het zaad met de wind mee kan. De bovenste hebben uiteraard de meeste kans. Op deze foto zie je ook nog een gesloten zaaddoosje onderaan.