Uit de hand gefotografeerd met telelens incl extender tijdens een Puffin-tour naar Ingólfshöfdi

Huismus, man, toont zijn prachtige veren. Dubbele opname, geen Adamski-effect. Foto opnieuw aangeboden, randen wat verzacht.

Wat je toch tegenkomt als je door je macrolens kijkt! Ik had geen idee dat het oog van een slak er zo menselijk uitzag! (Helaas is er destijds bij het uploaden van het originele raw-bestand naar de cloud iets misgegaan waardoor ik nu alleen nog de jpg heb)

Foto genomen tegen een bosrand waar achter de zon opkomt. Bij zonsopkomst verschijnen er mooie licht bundels over het veld . En dan reageren op het snel veranderende licht . En dan maar hopen alles samenvalt..

Door de rare vorm van de boompje ontstaan er een vreemd soort bos.

Echte acrobaten zijn het tussen die rietstengels! Dit mannetje voerde zijn circusact op in het mooie avondlicht ... onder luid applaus van een legertje enthousiaste fotografen.

De avond er voor heb ik de geboorte van deze libel kunnen mee maken aan het vijvertje bij onze dochter. Ze waren met drie tegelijk en wat het mooi om te zien. Vroeg in de morgen om half vier ben ik terug gegaan en heb wel licht bij gebruikt omdat het nog donker was. Gelukkig hingen ze daar nog alle drie. Deze was een mannetje en zal de volgende foto ook plaatsen zodat jullie kunnen zien wat een mormeltje er uit komt en toch zo een schoonheid gaat worden.

Grutto in een kleurrijke omgeving.

Een prachtig sfeertje van een zonsopkomst is leuk en soms volstaat dat op zichzelf. Maar nog leuker is het als er wat meer gebeurt in beeld. Na een reeks foto's gemaakt te hebben van het ochtendgoud, ging ik bewust op zoek naar watervogels die de gouden lichtspots soms bewust leken te vermijden, wat jammer was, want ik wilde mooie silhouet. Op een gegeven moment verscheen er een hele groep eenden. Daar waar normaal gesproken niet gezwommen kon worden, zwemmen ze nu dwars door de heide. 😊

Een variant van mijn vorige upload, de eekhoorn in de boterbloemen.

DDN organiseerde een foto dag in Veendam met de mogelijkheid om het IJsvogeltje te fotograferen. We werden vriendelijk ontvangen met een lekker bakje koffie of thee met koek. Na een rondleiding langs de 5 hutten konden we beginnen. De vogeltjes lieten zich regelmatig zien. Aan het einde van een heerlijke foto dag nog een tweede keer in de duik hut en toen lukte het mij om deze foto van het vissende ijsvogel te maken.

Drievoudige belichting in de camera met Pentacon 1.8/50mm lens.

Flamingo in het warme ochtendlicht.

Vlak bij mijn huis staat een veldje waarin elk jaar eind mei/begin juni de rietorchissen bloeien. De zon gaar tussen de struiken onder en soms prikt hij er nog net even doorheen, Vanwege de lichtcontrasten dit beeld HDR gemaakt. om een vage voor-en achtergrond te krijgen het diafragma maximaal open gezet.

Op het eerste nest zaten nog geen jonge zwarte sterns. Van het tweede nest waren er nog twee van de drie jonge sterns over maar die deden zich tegoed aan de visjes en insecten die met regelmaat door de ouders werden gebracht. Zo fascinerend dat ze exact de geluiden van hun ouders herkennen voordat ze aan komen vliegen. Dan staan ze rechtop met de bekjes helemaal open te wachten.

Elk jaar als de kogeldistel bloeit raak ik weer betoverd als ik mijn macrolens er op richt. Het is telkens weer een uitdaging om er nieuwe beelden van te maken.

Experimenteren met #icm levert deze dromige foto op van het Groene Strand op Terschelling

Gefotografeerd in de Eifel. Ze vlogen regelmatig in de buurt van het huis waar we verbleven en soms kwam er een wat dichterbij, zoals deze.

Toen ik deze foto nam was er mooi licht dat scheen op een partij gele bloemen , het gras kreeg ook een zachte uitstraling. Deze foto heb ik in de veranda gemaakt en heb het juffertje zo gedraaid dat het licht en kleuren perfect waren. Het had toen gans de dag geregend en s'avonds was de zon daar.

Bij het hotel kwamen de bosvogels w.o. de Haakbekken af op de feeders. Ik ben 's ochtends vroeg in de tuin gaan zitten en kon o.m. deze Haakbek fotograferen. Tak heeft helaas wat uitgebeten wit, welke ik d.m.v. klonen heb geprobeerd weg te werken. Alleen de hooglichten aanpassen had namelijk onvoldoende effect.

Rustig wachtend op wat zon om zich op te warmen hingen er heel wat weidebeekjuffers. Door het koude weer alle tijd om te zoeken naar mooi licht.

Deze foto kwam tot stand door gebruik te maken van een vintage lens en meervoudige belichting toe te passen vanuit de camera.

Foto genomen bij de Reest, het grensriviertje tussen Overijssel en Drenthe, vanonder een visparaplu. Een leuke interactie tussen 2 jonge ijsvogels. Zij hebben een duidelijk kortere snavel met een wit puntje aan het uiteinde; een doffer verenkleed en donkerbruine pootjes. Foto is van 18 augustus 2023 om 7.30uur Canon EOS 7D Mark II 500mm f/5,6 1/1250sec ISO 1250

Op 12 juni mee geweest met de fotodag Vaartocht Molenpolder. Onder begeleiding van Richard's zoon een mooie vaartocht gemaakt en onderweg informatie ontvangen over het beheer van dit gebied door Staatsbosbeheer. Onderweg een stop gemaakt om de zonnedauw te fotograferen en kennis gemaakt met het trilveen. Gelukkig hadden we droog weer met zon en wolken en was het leuk om weer wat oude vrienden van DDN op deze dag te ontmoeten. Loes en Richard bedankt voor de organisatie van deze leuke fotodag.

Wat is het toch leuk om telkens iets anders te bekomen met het gebruik van de cd. Deze bloemetjes zijn daarvoor wel echt geschikt om er kunstig mee te werken.

De opkomende zon in combinatie met de mist zorgde voor een mooie lichtbundel op het water en ik hoopte dat de zwanen ,die eerst een stukje verderop waren,daar precies door heen zouden zwemmen....soms komen dromen uit.

Ik heb bewust gekozen voor onscherpte om een dromerige sfeer in het beeld te creëren. Het silhouet van de bosbeekjuffer blijft nog mooi herkenbaar mede door de bokeh in achtergrond.

Eindelijk gelukt om vechtende meerkoeten te fotograferen. Bij tegenlicht gefotografeerd vanuit mijn drijfhut. Omdat ik het gelige zonlicht op de druppels en waar het door door de vleugels heen schijnt niet mooi vond, heb ik de foto naar zwart/wit geconverteerd. Op deze manier komt het gespetter waarmee zo'n gevecht gepaard gaat ook beter tot uitdrukking naar mijn gevoel.

Donkere wolken pakken zich samen boven de Rifugio. Het onweer komt steeds dichterbij en het wordt tijd om veilig onderkomen te gaan zoeken. De bergtoppen verdwenen in de wolken en worden zo nu en dan nog zichtbaar. Achter mij de afgrond. Een panoramafoto 13x24mm naar 16:9 bij gesneden. Hoe meer ik eraan terug denk, hoe mythischer deze bergtoppen voor mij worden! Er staan twee mensen op deze foto om de schaal weer te geven. Vooraan in het geel en op de helling in lichtblauw een paar pixels groot.

in tegenstelling tot mijn vorige opname nu meer een close up van het mannetje weidebeekjuffer met al zijn fraaie details. Vind zelf de kleur blauw van de achterste vleugel heel fraai overkomen.