Een tijdje posten op bekende plekken, dan lukt het wel eens om ze van nabij te fotograferen. Geen uitsnede.

In het voorjaar, wanneer de temperatuur het toelaat, begint meestal de hofmakerij onder de vogels. Hier is mooi te zien dat mevrouw hiervan niet gediend is en een dreigende houding aanneemt tegenover een van haar soortgenoten.

Deze Klapekster had het voorzien op rupsen, pieren en naaktslakken. Na gedane arbeid was er even tijd om uit te rusten. Gefotografeerd vanuit de mobiele schuilhut. Geen uitsnede.

Als zaadeter moet je geregeld naar beneden om water te drinken. De fotograaf krijgt dan maar een paar tellen om deze rappe soort te kunnen vastleggen.

Tijdens een rondje haven Lauwersoog waren we nog net op tijd om de Zeehonden te fotograferen die terug geplaatst werden van Pieterburen in de Waddenzee. Deze Zeehond kwam nog even terug op het droge om vervolgens voorgoed zijn weg te vinden in de Waddenzee.

Deze Zwarte Draadwatjes groeiden aan de zijkant van een stuk Berkenschors dat in het bos lag. Het Berkenschors heb ik iets rechtop gezet door er wat achter te leggen, waardoor ik tevens een mooie toepasselijke achtergrond kreeg. Stevig statief en draadontspanner zijn hierbij een must.

In 2012 zat rivier de Berkel, voor ons huis, geheel dicht met ijs. Alleen in een buitenbocht bij een kanostoep was nog een gedeelte open. Hierin zaten Dodaars te foerageren. Liggend op het ijs kon ik ze zo, op gepaste afstand, fotograferen. Plotseling kwam er één het water uit en begaf zich even op glad ijs. Toeval was, dat net daarvoor, twee schaatsers voor mijn neus langs schaatsten. Misschien dacht de Dodaars, dit kan ik ook wel.

Slim en behendig: dat zijn ze. Hier even in rust om wat te drinken.

Deze vaste bezoeker was naarstig op zoek naar voedsel maar kwam van een koude kermis thuis.

In de winter 2010 lag er een dik pak sneeuw. Een rondje rondom Lochem, met de mobiele schuilhut, bracht mij deze foto.

Roodborst in een winterse setting, foto gemaakt in 2017.

Tijdens het fotograferen van het Troskalknetje kreeg ik steeds te maken met wandelaars die graag wilden weten wat ik in hemelsnaam aan het fotograferen was. Het leek wel een excursie. Al met al was ik wel drie kwartier kwijt, maar wel heel gezellig.

Soms heb je geluk dat er zomaar een soort voorbij komt die je totaal niet verwacht. Het Vuurgoudhaantje is iets groter dan het verwante Goudhaantje.

Meestal merk ik het wel aan de vogels wanneer er een roofpiet in de buurt zit. Dan gaan uit voorzorg de mm. terug. Hier kreeg ik weer mijn gelijk. Opeens zat er een Buizerd op de stronk die al heel wat jaren in het bos ligt. Zo plotseling als hij kwam zo vertrok hij ook weer. 1 klik in de stille modus was voldoende voor deze foto.

In de wonderlijke, kleurrijke kleine wereld vond ik onder een afgezaagd stuk hout, van een boom. deze prachtige soort. De superkleine smaragdkleurige speldenknopjes op zwarte steeltjes zien er dan ook bijzonder uit. Van deze fraaie ongeslachtelijke schimmelsoort is maar heel weinig bekend in Nederland, er zijn nauwelijks foto's van. Stevig statief, draadontspanner, tussenringen en handmatige scherpstelling zijn dan noodzakelijk om deze 0'5mm-1mm schimmels vast te leggen.

Bij gebrek aan winters weer maar een foto uit 2019 waarop mevrouw Havik me op een bezoekje trakteerde. Geprobeerd om er iets anders dan anders van te maken, dit valt meestal niet mee omdat ze vlak voor mijn neus zitten. Ik wil ze dan niet verstoren door een ratelende camera. Verstoring? Dan zie je ze niet meer terug. Wachten op een geschikt moment is dan het motto.

Onopvallend zit dame Sijs tussen het bladgoud.

In deze donkere dagen willen wij, op deze manier, iedereen bij DDN fijne feestdagen en vooral een gezond 2022 toewensen.

In 2013 zaten er veel Kruisbekken in het bos ( invasie ). Na dat ze zich te goed hadden gedaan aan de zaden uit de Dennenappels en de Lariksappeltjes kwamen ze regelmatig naar beneden om hun dorst te lessen.

Dit groepje dat ik gefotografeerd heb lijkt veel op de Opgeblazen Knoopzwam. Gevonden op een omgewaaide Berk. Voor determinatie moet het microscopisch worden vastgesteld.

Gevonden aan de onderzijde van een dikke tak. Een beetje groot in beeld gezet omdat er rondom het kunstwerkje storende objecten zaten. Contrast verhoogd en het Plasmodium wat opgelicht in Photoshop.

Vaak hoor en zie je ze niet en plotseling zit er een bij het water. Ze schuwen altijd de drukte als ze komen drinken en badderen.

Tijdens het foerageren is er altijd wel een moment om te kijken of alles nog in orde is.

Kogelwerper gesloten van 2mm. Buitenzijde wittig tot okergelig, stervormig opensplijtend in 5 tot 9 goud of oranje gele slippen, waarna een bruinzwart pakketje van 1mm zichtbaar wordt. De Kogelwerper schiet met behulp van drukverandering dat zwartbruine pakketje tot 4m hoog en tot 5m ver weg. Na het wegschieten van dat pakketje blijft in het centrum een glazig wit, bol omgeklapt vlies achter. ( foto is al eerder geplaatst ). Deze foto toont : 1 in wording, 2 open en daarnaast een pakketje.

Gevonden op een tak die deels in het water lag, moest hem keren om geen natte voeten op te lopen. Naderhand de tak weer neergelegd zoals ik hem vond.

Deze foto is van het vorige jaar toen een juveniele Havik eerst een uitgebreid bad nam en vervolgens naar een boomstronk vloog om te drogen. Hier scheen op dat moment precies de zon op. Alle roofvogels die ik heb gefotografeerd zijn natuurgetrouw vastgelegd dus geen lokaas!!

In de haven van Lauwersoog waren een paar Steenlopers, in een plasje op de kade, aan het badderen. Telkens als ze uit het water opvlogen schudden ze in de lucht al fladderend het overtollige water van zich af. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt.

Hier de Kersenrood variant van deze prachtige soort. Gevonden op een gedeelte van een Berk die al jaren geleden in het bos door een harde wind tegen de vlakte was gegaan. Moest het stuk wel even een kwartslag draaien om er beter bij te kunnen. Heb gebruik gemaakt van een stevig statief, tussenringen en een draadontspanner. De breedte van de foto is nog geen 25mm.

Deze 1mm kleine soort is hier in de beginfase. Sommige bolletjes verkleuren al een beetje naar roze , hierna kleuren ze kersenrood en vervolgens takelen ze af naar bruin. Als laatste worden ze zwart. Dit alles gebeurt binnen 24 u. Ik had hier het geluk dat de slakken ze niet voor de fotograaf hadden ontdekt.

Soms heb je het geluk dat op het juiste moment ( licht ) een vogel gaat zitten daar waar jij hem graag wilt. Deze keer ook nog eens een mooie soort waar ik niet op had gerekend.