Meestal zijn de Kruisbekken te spotten in Naaldbossen. Wanneer er water in de buurt is komen ze regelmatig naar beneden om te drinken. Meestal kondigen ze zich aan met hun roep " kiep kiep " Deze man zat zo maar ineens onaangekondigd bij het water. Je hebt dan maar heel even de tijd om ze op de gevoelige plaat vast te leggen.

Deze drie Draadwatjes groeiden in een gaatje van 7mm breed in een Berk, die al heel wat jaren geleden het loodje had gelegd. Toen ik door de zoeker keek zag ik pas de ijsvorming. Het bijzondere is dat de drie Draadwatjes geen last hadden van de ijsvorming.

Zag in de eerste instantie fase 1( wit ) op een liggende tak maar naar inspectie zag ik ook fase 2 (roze) en fase 3. Om er een paar in de scherpte te krijgen van fase 3 kostte me wel wat tijd ( handmatige scherpstelling ) . Tussenringen, stevig statief en draadontspanner zijn een must om dit kleine spul te fotograferen.

Wat de achterste Gaai te vertellen heeft weet ik niet maar de Gaai vooraan kijkt wel héél bedenkelijk.

Al wat jaren geleden tijdens een strenge winter heb ik een mooie serie kunnen maken van de Dodaars. Zij foerageerden in een groot wak achter een vistrap. Gelegen op het ijs, op een oud tuinkussen, achter een stuk rietkraag kon ik ze op ooghoogte en op gepaste afstand gadeslaan en fotograferen.

Zo af en toe wanneer het weer het toelaat struin ik graag de bossen door op zoek naar klein spul. Nadat ik iets heb gevonden kost het me wel wat tijd om er iets van te maken. Dit gele stukje Myxomyceet dat op een kletsnatte tak groeide is niet groter dan 1,5 cm. Kan er helaas geen naam aanplakken.

Slechts 5 gram en het is het kleinste vogeltje van Europa. Ze zijn vooral te vinden in naaldbossen met Lariksen en Sparren. Wanneer het niet te druk is bij het water kun je ze soms spotten en fotograferen.

Dit jaar al op 3 verschillende locaties gevonden. Ze zijn zo klein dat je ze met het blote oog nauwelijks kunt zien. Met een Loep zie je pas de Smaragdkleurige kopjes 0,4-0,5 mm op zwarte steeltjes. Het kost veel tijd om er iets van te maken. Hier heb ik een gedeelte opgezocht voor een overzicht en sfeer. Helaas kan ik er geen Nederlandse naam aanplakken want die bestaat niet.

Door een Merel bij winterse omstandigheden flink over te belichten zie je dat een Merel ook wel een mooi jasje heeft.

Wens allen fijne feestdagen en heel veel lichtpuntjes in 2023.

Gevonden in een vergaande boomstam. Het stukje natte hout verplaatst om er enigszins nog iets van te maken. De schimmel en de Ascomyceet waar het opgroeit is 1cm x 1cm. De foto is geplaatst op het forum Observasion org voor de juiste benaming. Op een vergelijkbare foto zou het gaan om de ongeslachtelijke fase van een schimmel ( Anamorph ) die bij Ascomyceten voorkomt. De schimmel blijkt te zijn ingedeeld in het geslacht Acremonium.

Het koste mij enige tijd om de Fuut te fotograferen zoals ik voor ogen had.

Soms krijg je zomaar bezoek van een Havik. Na het badderen gaf de juveniel mij netjes de gelegenheid om er een portretje van te maken. De blik spreekt boekdelen.

Gevonden op kletsnatte stukken hout van een Beuk die door de Zwarte Specht behoorlijk onder handen was genomen. Een stuk verplaatst omdat het ondoenlijk was om er iets van terecht te krijgen. Heb altijd een kleine rol cm bij me om te meten. De foto is 4,5 cm breed. Heb alleen in de RAW versie de witbalans aangepast. Geen uitsnede.

Langzamerhand weet ik al wat voor een soort specht zich aan een boom vastklampt. Zo ook hier wist ik door de vleugelslag en het naar beneden zakken aan de boom dat het om een Zwarte Specht ging. Dan draai ik de mm. voorzichtig een heel stuk terug. Deze dame ging alert een beetje water drinken. Maak niet meer klikken dan nodig is.

Had het beging stadium al waargenomen toen het nog witte bolletjes waren. Twee dagen later zag het er zo uit. De langwerpige gebundelde vruchtlichamen staan op flinterdunne steeltjes. Wind of regen kan de krommingen hebben veroorzaakt. Voor zekere determinatie moet eigenlijk microscopisch onderzoek worden verricht.

Prachtige soort die ik vond op de binnenkant van een stuk schors van een Berk. dat in het bos lag. Dat ze op dat moment prachtig van kleur waren was natuurlijk mooi meegenomen. De foto komt zo uit de camera, geen uitsnede en ook niet aan de schuifjes getrokken in Photoshop.

Na het foerageren is er tijd voor een beetje ontspanning. Deze Sneeuwgors maakte gebruik van een versleten visnet dat op een pier lag. Met een beetje tactiek zijn ze goed te benaderen. Plat op de buik en een beetje tijgeren is vaak voldoende.

Was nog net op tijd om ze te fotograferen want ze waren op hun retour. Gevonden op een vergaande Dennenboom.

Honderden zaten op kletsnatte stukjes vergaand hout van een Beuk. Dan is het even zoeken wat me past. Deze foto is 2,5 cm. breed. Voor determinatie moet er eigenlijk microscopisch onderzoek worden verricht van dit kleine spul. Maar zo langzamerhand weet ik van sommige soorten wel wat de naamgeving is.

Tijdens de glijvlucht naar het water sloeg de Sperwer ineens rechtsaf en griste hij een Koolmees-man uit een Beukenstuikje. Vervolgens keerde hij terug op de tak vanwaar hij kwam. Hij gaf mij netjes de tijd om er foto's van te maken..

Gisteren al weer de eerste kepen gesignaleerd in het bos. Ze komen meestal samen met de Vinken om te drinken. Deze foto is al weer van drie jaar geleden. De tijd gaat snel, vooral op onze leeftijd.

Afgelopen week vond ik dit kleine spul aan de zijkant van een tak die op de grond lag. Ze zijn vers van de pers want de dag erna waren ze alweer verschrompeld. Het is even zoeken wat geschikt is om te fotograferen want er zaten er behoorlijk veel op. Deze foto is nog geen 2cm breed. Al met al ben je wel drie kwartier bezig om er iets van te maken. Stevig statief, tussenringen en draadontspanner zijn een must. Gebruik altijd handmatige scherpstelling.

Nu met het natte weer staat mijn blik weer op scherp als ik door het bos loop. De Myxomyceten staan bij mij met stip bovenaan en een Loep is dan onontbeerlijk. Bij dit IJshoningraatje was een Loep niet nodig want die was op afstand al waar te nemen.

Bij warm weer of na inspanning raken de vogels hun warmte kwijt door hun bek ver open te zetten. Zo ook deze dame van de Wespendief die in die periode een paar keer het water kwam opzoeken om af te koelen, te badderen en te drinken. Het is een hele belevenis om deze bijzondere soort bij het water te krijgen en te mogen fotograferen.

Soms zijn er meerdere Eekhoorns in het bosgebied en dat geeft vaak hommeles. Ze gunnen elkaar het licht in de ogen niet en dan zijn het echt geen lieverdjes.

Zo af en toe wanneer het rustig is met de vogels hou ik me bezig met deze tak van sport. Het valt niet mee om deze onrustige vliegers in de scherpte te krijgen. Na vele pogingen is het me toch gelukt om de Libel vast te leggen zoals ik het graag wilde.

Het zijn echte druktemakers die snel hun kostje bij elkaar zoeken, drinken, badderen en dan weer wegwezen. Op de foto is duidelijk het witte vlakje boven bij het begin van hun snavel te zien waaraan je ze kunt herkennen. Ook hun geluid is onmiskenbaar.

Hier kun je mooi zien hoe de Sperwers hun staart gebruiken om in balans te blijven tijdens het badderen.

Bijna had de jonge Havik een Eekhoorn te pakken maar die kon ternauwernood ontsnappen. De Eekhoorn had zijn zich hogerop een plaatsje gezocht in een Lariksboom waar hij/zij met allerlei rare geluiden ( angst ) liet horen. Hier kun je mooi zien hoe de jonge Havik het nakijken had. Het hele gebeuren is natuurlijk een hele belevenis maar zo langzamerhand wen je ook aan bepaalde situaties.