Gister 2 uur in de ijskoude wind in de polder gestaan, maar het was het alles waard. De eerste keer dat ik een roodborsttapuit heb gezien en dan ook nog heb kunnen fotograferen. Wat een mooie, maar ook schuwe vogeltjes. Het vrouwtje kwam elke keer dichterbij dan het mannetje. Dat is dat ook zo heb mogen vastleggen was de kers op de taart.