In de lente zijn de sepiola's weer beter te zien. De sepiola is een dwerginktvis en wordt vaak niet groter dan een centimeter of 5. Het is een van de drie inktvis soorten die in Zeeland voorkomen (naast de sepia en de pijlinktvis). Ze leven op de zachte bodem, zodat ze zich snel kunnen ingraven als er gevaar is.

2022 was een mooi duikjaar. Het begon in het vroege voorjaar. Het water is dan nog fris (net onder de 10 graden). Kou is waar de Snotolf juist dol op is. Deze tropisch gekleurde vis zie je alleen in de winter en begin van de lente. Het zicht in de Oosterschelde was prima zoals je op de foto kan zien. De snotolf zet in deze periode zijn eitjes af die worden bewaakt door het mannetje. Dit mannetje probeerde onze aandacht van het nest af te leiden. Na een paar foto's maar met rust gelaten.

2022 was een goed zeepaardjes jaar in de Oosterschelde. Dit is een van de velen die ik heb gezien.

Dit jaar was een goed zeepaardjes jaar. Op meerdere duikplaatsen zijn ze gezien. Waar de afgelopen jaren misschien 1 a 2 zeepaardjes per duiklocatie werden gezien waren er dit jaar soms wel 5 a 6 zeepaardjes. Dit zeepaardje is gefotografeerd op een duikplaats op het eiland Tholen.

Sepia's (inktvissoort) zijn intelligente dieren. Deze twee blijven mij 5 minuten lang aankijken, alsof ze nieuwsgierig zijn wie dat rare wezen is met een onderwater fotocamera.

Zeepaardjes, altijd goed verborgen. Dit kleine zeepaardje (circa 4 centimeter groot) zat in een grote bos met wier in de Oosterschelde. Mijn duikbuddy Lianna had een scherp ook, en ik de ow-camera.

Niet elke keer als de IJsvogel duikt komt hij met een visje boven, het gaat vaak een keertje mis!

Als de sepia's uit het ei komen zijn het meteen kopieen van hun ouders. Alleen een stuk kleiner. Volwassen sepia's zijn iets van 30 centimeter groot. Net uit het ei zijn sepia's nog geen centimeter groot. Deze was een centimeter of 3. Mooi gelegen naast een kokerworm (links bovenin).

Het voorjaar en de zomer is de periode waarin sepia's naar de Oosterschelde komen om te paren. Soms in grote groepen zoals hier op de foto (er zwommen nog 4 sepia's buiten het beeld). Rechts van het midden zet het vrouwtje de eitjes af (de zwarte en enkele wit druifvormige eieren) aan het stokje, goed bewaakt door het mannetje. De concurrerende andere mannetjes zwemmen er vlak naast. Op de voorgrond nog 2 zee anemonen te zien. Een typisch onderwater tafereel in de Oosterschelde.

In mei-juni komen de sepia´s (ze heten ook wel zeekatten) naar de Oosterschelde om te paren. Het vrouwtje zet de eieren af aan wieren en stenen. Ook aan wilgentakken die door duikers worden neergezet, zoals op deze foto te zien is. De sepia omstrengelt de tak en plakt het ei erop. Een paar weken later komen de jonge sepia's uit het ei.

Een Adelaarsrog op zoek naar eten op een ondiepe zandvlakte op Bonaire. Meestal zie je ze dieper en zijn ze schuw. Deze vond ons duikers wel interessant en kwam met een boog naar ons toe gezwommen.

In de Nederlandse waterwereld zitten veel mooie en bijzondere soorten. Waaronder Zeepaardjes. Met het langzaam warmer wordende water komen Zeepaardjes steeds vaker in Nederland voor, jaarlijks worden ze gezien door duikers. Nederland is de noordelijke grens van het verspreidingsgebied van Zeepaardjes.

Naast sepiola's is er ook een ander inktvis goed te zien in de Oosterschelde. De sepia ofwel de zeekat. En als jij je afvraagt hoe ze kleine sepia's maken; nou zo dus. Boven de wier/zeesla bodem geeft het mannetjes een spermapakket aan het vrouwtje door via verstrengeling met hun tentakels. Het ging zo snel dat ik niet weet wie het mannetje is en wie het vrouwtje. Het zicht was niet super goed, veel alg een zweefvuil in het wate. Dat zie je terug aan de vlekjes in de onderste helft van de foto.

De snotolf lijkt met zijn rode en oranje kleuren uit de tropische zee afkomstig. Maar niets is minder waar. Dit is een koud water vis, en komt veel in Nederland voor. Met name in de winter en het voorjaar als de zeetemperatuur lager is, dan voelt deze vis zich als een vis in het (koude) water.

De leukste inktvis in Nederland is voor mij de dwerginktvis (sepiola). Daarnaast hebben we nog Sepia's en Pijlintvissen. De sepiola wordt niet groter dan een centimeter of 5, meestal nog kleiner. Deze op de foto was zo'n anderhalf a twee centimeter groot. En sommigen zijn niet bang, deze bleef dapper voor mijn lens heen en weer bewegen. De achtergrond iets donkerder gemaakt en wat zweefvuil weggepoetst, er was nogal wat alg in het water.

De Snotolf (ja vreemde naam ;-), waarschijnlijk zo genoemd vanwege de slijmerige huid) komt in de Oosterschelde voor eind winter en begin van het voorjaar. Een echte koud water vis met tropische uitziende felle kleuren. Daarom geliefd bij sportduikers. Als de eieren gelegd zijn vertrekt het vrouwtje naar diepere wateren. Het mannetje blijft achter om de eieren te bewaken. Afgelopen paasweekend kwam ik deze Snotolf tegen in het wier.

Ondanks alle berichten over afnemende visstand zijn er gelukkig nog steeds momenten dat je langs enorme scholen vis duikt. Zoals op deze foto uit Lanzarote. Heel langzaam dichterbij duiken om vervolgens met flitslicht de school vissen op de foto te zetten.

Een Snotolf (heet ook wel Lompvis) komt alleen in de winter en het vroege voorjaar voor in Zeeland. In de paaitijd zijn de mannetjes fraai gekleurd van paars tot oranje en rood. Het wit rechts onderin zijn eieren die het mannetje bewaakt. Snotolven hebben een soort zuignap onderaan waarmee ze zich goed kunnen vastzetten, zoals op deze oude meerpaal.

Op Lanzarote komen grote scholen vis voor. Zoals deze school Bastaard Grommers, ze heten (denk ik) zo omdat ze een klein beetje knorren onder water. De school was enorm groot, op de foto staat maar een deel van de totale school vis.

Eenmaal aan het wateroppervlak gekomen neemt de schildpad een flinke teug adem. Om vervolgens weer terug te keren naar het zeegrasveld.

Na een tijdje zeegras eten raakt de buik voller......en het zuurstof op. Tijd voor de opstijging naar het wateroppervlak.

Als het zand weg is kan er van het zeegras gegeten worden.

Het lekkerste gras ligt onder het zand....graven dus.

Pelikaan net bij het onderwater gaan om te duiken naar vis vastgelegd.

Zeepaardjes heb je niet alleen in de Oosterschelde, maar ook bij onze Caribsche eilanden. Zoals Bonaire. Op een grote stonk paarse zeespons zaten maar liefst 2 zeepaardjes. Dit zeepaardje had er het meest zin in en liet zich goed fotograferen.

Op Bonaire vind je veel gekleurde sponzen. Altijd interessant om erin te kijken; vaak verschuilen dieren zich in de spons zoals dit visje.

In Bonaire vind je eagle rays (adelaarsroggen). Meestal schuw en ver weg, maar deze bleef voor ons eten zoeken in het zand. En draaide op gegeven moment naar ons toe. Het wit op de rug is zand dat is opgewoeld bij het zoeken naar eten.

Een jonge sepia op de bodem van de Oosterschelde. Al weer enkele weken oud.

Zeeuwse zeepaardjes, ook dit jaar zijn ze weer veel gezien door duikers in de Oosterschelde.

De Oosterschelde. Voor velen een grijze grauwe watermassa. Echter onder de waterspiegel herbergt de Oosterschelde een rijk onderwaterleven. Op de kunstmatige rotsriffen, oesterriffen en klei- en zandbodems zijn vele sponzen, anemonen, vissen en weekdieren te vinden.

Duik met Erik Leisink mee in de Oosterschelde  en geniet van deze bijzondere onderwaterwereld, klik hier voor de duik.

Wil jij ook jouw natuur delen?  

Neem een kijkje bij de introductie van deze nieuwe rubriek en laat je inspireren door je voorgangers