Tweede upload van deze foto. De eerste had ik bewust donkerder gemaakt om het drama-effect te versterken, maar vergat op het dichtlopen te letten. Was dus niet nodig... Wat je ziet is een libel die gewoon 'op' was. Vond hem bij de voordeur. Heb nog geprobeerd hem op te lappen met wat eten en warmte en in eerste instantie hielp dat. Na in de huiskamer opgewarmd te zijn deden de vleugels het weer. Buiten gezet op het zuiden in een open (zijkant) plastic doorzichtige pot. Maar ja, op=op...

Een dode kever wordt vakkundig gedemonteerd.

Bij de foto van Ronald van Dijk van een uitsluiper vertelde hij dat het soms wel eens mis ging met het uitsluipen, ik had dat nog nooit gezien, maar gisteren kwam ik dit tegen. Leef je 3 jaar onderwater als lelijke larf, is het eindelijk zover dat je uit je jasje mag kruipen en gaat er iets mis...Zul je nooit kunnen vliegen als mooie Smaragd Libel..Ik vond het een trieste aanblik en besloot er een foto van te maken.

Een van de vele dode vogels op het strand . Waarschijnlijk een van de vele slachtoffers van de vogelgriep.

Ik heb bij deze dode bomen een hele poos staan wachten tot er een vogel in kwam zitten, want dat leek me net even leuker. De duif kwam een paar keer langs maar keek dan net de verkeerd kant uit. Maar de aanhouder wint: hij draaide zich eventjes om.

Varens gefotografeerd met de lensbaby en softfocus optic. Door de planten heen gefotografeerd opzoek naar een beetje licht. Met een groot diafragma geeft dat veel onscherpte en dat vind ik mooi. De varens waren oud en aan het verdorren. Maar ik weet één ding zeker...in het voorjaar komen ze weer terug. Dat zijn voor mij wel lichtpuntjes!

Als de mieren klaar zijn met de hommel (zie mijn vorige foto), dan zijn de restjes voor de vuurwants.

Onder een grote bloeiende linde liggen tientallen halfdode hommels. De hommels worden aangetrokken door de zoete geur van de lindebloemen, maar deze geven -zeker in droge perioden- nauwelijks nectar, maar de hommels blijven komen op zoek naar nectar te totdat ze letterlijk verhongeren en halfdood neervallen. Daar verwerkt een goed geolied leger van mieren ze in kleine stukken die naar het nest gebracht worden.

In een klein natuurgebied (Overboeicop) staan enkele dode populieren. Nadat de bast van de boom is gevallen, blijven abstracte patronen over, die voor mijn gevoel het beste in zwart/wit overkomen.

Op een paar meter van de ijsvingertjes die ik gisteren plaatste vond ik eerst deze oranje slijmzwammetjes. Ze worden ook wel blotebilletjeszwam genoemd. Myxomyceten of slijmzwammen hebben geen hersenen. Toch kunnen ze hun weg door een doolhof vinden en zijn ze zelfs in staat een robot te besturen. Ik vind het qua kleur wel weer iets voor morgenavond.

Lopend om een vennetje in het Dwingelderveld op zoek naar libellen vond ik er heel weinig. Maar toen ik dit wit zag op een dood stuk hout op de grond werd ik toch weer blij. Een aantal foto's ervan gemaakt. Wonderlijke uitsteekseltjes. Dit zoek ik eigenlijk vooral in de herfst. Stack van 11 foto's.

Een ogenschijnlijk idyllisch plaatje, maar voor de oplettende kijker is de hardheid van de natuur hier ook zichtbaar. Eén van de jongen heeft het op één of andere manier niet gered en ligt half onder de moeder (of vader, ze wisselen elkaar regelmatig af op het nest) op de rand van het nest. Doodsoorzaak onbekend. Lentkriebels met een dubbel gevoel dus :-( Drie anderen zijn gelukkig nog steeds springlevend en groeien inmiddels als kool (hier wordt het laatste ei nog uitgebroed).

Misschien niet het meest fijne beeld wat je wil zien van een vogel, maar ook dit is natuur. De dieren hebben het duidelijke zwaar nu in de winter.