Begin maart 2018 was er nog even een vorst periode en deze Reiger had wel heel erge honger en kreeg de kans om een Dodaars te pakken. Ik stond toevallig op de juiste plek op het juiste moment. Het was een heel gevecht en de Dodaars rende er regelmatig vandoor,maar de Reiger kreeg hem steeds weer te pakken. Hoe het verder afgelopen is met de Dodaars weet ik niet want de Reiger ging het struikgewas in met zijn prooi.

Ze zijn druk met hun jongen maar de omgeving wordt regelmatig gescand.

Er kwam niet veel langs gisterenavond, maar wel deze mooie dodaars. Er was ook een jong bij, maar die kreeg ik helaas niet op de foto.

Vorige upload stond een beetje scheef. Genomen langs een kanaal in de AWD toen ik zat te wachten op een Nonnetje. Maar opeens kwam deze Dodaars langd sprinten en heb ik hem snel vast kunnen leggen.

Er zaten veel paartjes Dodaars in 1 van de kanalen, maar ze hadden het door als we er aan kwamen en zwommen naar de overkant, doken onder, of/en zwommen van ons af. Onze tactiek om ieder aan een waterkant te lopen/liggen zodat ze naar het midden zouden zwemmen, werkte ook niet helemaal. Totdat ik toch het geluk had dat dit vrouwtje voor me bleef zwemmen en duiken. Het was grijs weer dus veel foto's hebben teveel ruis behalve het korte moment dat ze dichterbij kwam zwemmen.

Dodaars

De Dodaars duikt vaak onder water en komt als een duveltje-uit-de-doos op onverwachte plekken weer boven, ze kunnen je uren zoet houden. Ik zag de mooie herhaling van de reflecties van het riet en heb gewacht tot hij zich daar een keer liet zien.

Al wat jaren geleden tijdens een strenge winter heb ik een mooie serie kunnen maken van de Dodaars. Zij foerageerden in een groot wak achter een vistrap. Gelegen op het ijs, op een oud tuinkussen, achter een stuk rietkraag kon ik ze op ooghoogte en op gepaste afstand gadeslaan en fotograferen.

Dodaarsje vlak dat hij een duik heeft genomen. Leuke eendensoort.

In 2012 zat rivier de Berkel, voor ons huis, geheel dicht met ijs. Alleen in een buitenbocht bij een kanostoep was nog een gedeelte open. Hierin zaten Dodaars te foerageren. Liggend op het ijs kon ik ze zo, op gepaste afstand, fotograferen. Plotseling kwam er één het water uit en begaf zich even op glad ijs. Toeval was, dat net daarvoor, twee schaatsers voor mijn neus langs schaatsten. Misschien dacht de Dodaars, dit kan ik ook wel.

Dodaars straks weer te zien, kan zonder qr code.

Het is al weer een aantal jaren geleden dat de Berkel bijna bevroren was. Alleen bij de buitenbochten waren nog gedeeltes open door de stroming. Liggend, op een oud tuinstoelkussen, op het ijs kon ik zo deze toch wel schuwe Dodaars op een rustige manier fotograferen. Zelfs als er af en toe schaatsers voor mijn neus voorbij kwamen deerde hen dat niet.